پیمانگران
پِیمانگَران (Covenanters)
در تاریخ اسکاتلند، دسته‌ای از فرقۀ پرسبیتری[۱] که سوگند خورده بودند در دفاع از مذهب به یاری یکدیگر بشتابند. با امضای نخستین میثاق[۲] رسمی در ۱۵۵۷، تلاش پروتستان‌ها[۳] برای به‌دست‌گرفتن قدرت در اسکاتلند آغاز شد. میثاق ملی ۱۶۳۸ با هدف متحدساختن اسکات‌ها[۴] در مخالفت با نوآوری‌های اسقفی چارلز اول[۵] و ویلیام لود[۶]، به‌ویژه اقتباس از کتاب دعای انگلیسی[۷] برای اسکات‌ها، منعقد شد و پیمانگران با موفقیت در برابر ارتش‌های پادشاه انگلستان در جنگ اسقف‌ها[۸] (۱۶۳۹ـ۱۶۴۰) ایستادگی کردند. در جنگ داخلی انگلستان[۹]، تنها پس از آن که پارلمان انگلستان[۱۰] با تأسیس کلیسای پرسبیتری[۱۱] در انگلستان و ایرلند و اسکاتلند موافقت کرد، آنان از پارلمان حمایت کردند. پس از بازگشت خاندان استوارت[۱۲] (۱۶۶۰)، چارلز دوم[۱۳] به تعقیب و آزار پیمانگران پرداخت و سرانجام با انقلاب شکوهمند[۱۴] ۱۶۸۸، کلیسای پرسبیتری در اسکاتلند اعاده شد.