پارکینسون، سیریل (۱۹۰۹ـ۱۹۹۳)
پارکینْسون، سیریل (۱۹۰۹ـ۱۹۹۳)(Parkinson, Cyril)
نویسنده و مورخ انگلیسی. او به مناسبت تحقیقاتش در حوزۀ مدیریت دولتی و بازرگانی شهرت یافت. قانون پارکینسون: جست‌وجوی پیشرفت[۱] (۱۹۵۸)، شامل این اظهارنظر می‌شد: «کار آن قدر ادامه می‌یابد تا زمان موجود برای انجام‌دادن آن پر شود». قانون پارکینسون، اول بار به‌صورت مقاله‌ای در ۱۹۵۵ در اکونومیست[۲] لندن به چاپ رسید، که عمدتاً برپایۀ تجربۀ اداری او در مقام افسر ارتش بود. این مقاله، راهنمایی طنزآمیز در مورد رفتار هیئت رئیسه و شرایط تصمیم‌گیری (یا عدم تصمیم‌گیری) بود و چهرۀ واقعی سازمان‌هایی را نشان می‌داد که بسیار وسیع و غیرمسئول شده‌اند. او می‌گفت که مدیران برای افزایش تعداد کارمندانشان و بالابردن شأن اجتماعی خود، برای یکدیگر ایجاد کار می‌کنند. پارکینسون دومین قانون خود را در کتاب قانون و سود[۳] (۱۹۶۰) عرضه کرد و می‌گفت که مخارج همیشه افزایش می‌یابند تا به حد درآمد برسند. پارکینسون در باریزد کاسل در داژم متولد شد، در مدرسۀ سنت‌پیتر[۴]، یورک[۵] تحصیل کرد. پس از فراغت از تحصیل از کالج امانوئل[۶] کیمبریج، درجۀ دکترای خود را در رشتۀ تاریخ از کینگز کالج[۷] لندن دریافت کرد. و در دانشگاه‌های معتبر انگلیسی و امریکایی به تدریس پرداخت.