دایملر، گوتلیب ویلهلم (۱۸۳۴ـ۱۹۰۰)
دایْمْلِر، گوتلیب ویلهِلم (۱۸۳۴ـ۱۹۰۰)(Daimler, Gottlieb Wilhelm)
| گوتلیب ویلهلم دایملر Gottlieb Wilhelm Daimler | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۳۴م |
| درگذشت | ۱۹۰۰م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | رشته مهندسی مکانیک در دانشکده فنی اشتوتگارت |
| شغل و تخصص اصلی | مهندس |
| گروه مقاله | فناوری و صنایع، وسایط نقلیه (حمل و نقل) |
| جوایز و افتخارات | از پیشگامان تولید خودرو و موتور درون سوز |
مهندس آلمانی. او و ویلهلم مایباخ[۱] از پیشگامان تولید خودرو و موتور درون‌سوز[۲] بودند. در ۱۸۸۵، دوچرخۀ موتوری و در ۱۸۸۹، نخستین وسیلۀ نقلیۀ چهارچرخۀ موتوری خود را تولید کرد. او تبخیر سوخت را با موتور پرسرعت چهارزمانۀ بنزینی ترکیب کرد. فعالیت دایملر در زمینۀ تولید موتور درون‌سوز به‌صورت جدی در ۱۸۷۲ و طی همکاری با نیکلاوس اوتو[۳] برای ساخت قطعات موتور گازی شروع شد. مایباخ طراح اصلی این پروژه بود. دایملر نخستین موتورهای بنزینی خود را در ۱۸۸۳ ساخت. شرکت موتور دایملر در ۱۸۹۰ تأسیس شد. در نخستین مسابقۀ بین‌المللی اتومبیل‌رانی، که در ۱۸۹۴ بین پاریس و روآن[۴] برگزار شد، خودرویی با موتور دایملر برنده شد. دایملر[۵] در نزدیکی اشتوتگارت زاده شد و در دانشکدۀ فنی اشتوتگارت در رشته مهندسی مکانیک درس خواند. در چند کارگاه مهندسی کار کارگاهی را تجربه کرد، ازجمله در کارگاه مهندسی انگلیسی با نام جوزف ویتورت[۶] در منچستر. دایملر احتمالاً موتور گازی جدید لونوار[۷] را در فرانسه دیده بود. نخستین دستگاهِ بنزین‌سوز متحرک دایملر موتوری تک‌سیلندر بود که با هوا خنک می‌شد و دارای یک چرخ طیّار بزرگ چدنی بود که دور موتوری برابر با ۹۰۰ دور در دقیقه داشت. دومین موتور او در نوامبر ۱۸۸۵ یا زودتر، به دوچرخه‌ای وصل شد. دایمر بعدها سعی کرد از موتور خود به‌منزلۀ منبع نیروی محرکۀ قایق نیز استفاده کند.