موی، دانیل آراپ (۱۹۲۴)
موی، دانیِل آراپ (۱۹۲۴)(Moi, Daniel arap)
دولتمرد کنیایی، رئیس‌جمهور آن کشور از ۱۹۷۸، و رهبر اتحادیۀ ملی افریقایی کنیا[۱]. در ۱۹۶۴ وزیر کشور و در ۱۹۶۷ معاون رئیس‌جمهور و سپس جانشین جومو کنیاتا[۲] شد. از حمایت دولت‌های غربی برخوردار بود، اما به‌سبب سابقۀ ضعیف کنیا در امور حقوق بشر از او انتقاد شد. در ۱۹۸۲ نخست با کودتایی نافرجام مواجه شد و آنگاه دیکتاتوری او روزافزون شد. در ۱۹۹۱ در‌برابر انتقادات وسیع، قول داد سیاست چندحزبی را تدریجاً برقرار کند. در اولین انتخابات آزاد در ۱۹۹۲، در میان اتهامات گسترده مبنی‌‌بر تقلب در آرای او، به ریاست جمهوری رسید. موی اولین‌بار در ۱۹۵۵ برای شورای قانون‌گذاری نامزد شد. در ۱۹۶۰ رئیس اتحادیۀ دموکراتیک افریقایی کنیا[۳] شد و پس از استقلال آن کشور در ۱۹۶۳ رهبری جناح مخالف را برعهده گرفت. در ۱۹۶۴ حزب مذکور در حزب حاکم ادغام و در ۱۹۶۶ موی به نیابت رئیس حزب [جدید] منصوب شد. در ۱۹۷۸ متعاقب درگذشتِ کنیاتا به ریاست جمهوری کشور رسید. در ژوئیۀ ۱۹۹۹ با ریچارد لیکی[۴]، رقیب سیاسیِ سابقش، مصالحه و او را به ریاست بخش خدمات کشوری منصوب کرد.