هوبل، دیوید هانتر (۱۹۲۶)
هوبِل، دِیْوید هانْتِر (۱۹۲۶)(Hubel, David Hunter)
| دیوید هانتر هوبل David Hunter Hubel | |
|---|---|
| زادروز |
اونتاریو ۱۹۲۶م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشگاه مک گیل |
| شغل و تخصص اصلی | متخصص فیزیولوژی اعصاب |
| گروه مقاله | پزشکی، زیست شناسی |
متخصص امریکایی فیزیولوژی اعصاب. با تورستن ویزل[۱] و راجر اسپری[۲]، به‌سبب تحقیقشان در زمینۀ احساس بینایی[۳] به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۸۱ دست یافت. آنان طی این تحقیقات، فیزیولوژی بینایی را بررسی کردند و راهی یافتند که از طریق آن، مراکز بالاتر مغز اطلاعات بینایی را پردازش می‌کنند. هوبل در اونتاریو[۴]، کانادا، زاده شد و در دانشگاه مک‌گیل[۵] مونترآل درس خواند. از ۱۹۵۹، در هاروارد کار می‌کرد و در ۱۹۶۵، استاد شد. در هاروارد با ویزل آشنا شد و آزمایش‌های مشترکی را برای کاشت الکترود در مغز گربه‌های بیهوش‌شده آغاز کردند تا ارتباط ساختار تشریحی قشر بینایی[۶] مغز را با پاسخ‌های فیزیولوژیک نسبت به انواع متفاوت تحریکات بینایی درک کنند. آنان طرح پیچیده‌ای از چگونگی کار مغز را طی تجزیۀ اطلاعات بینایی با سیستم بسیار پیشرفته‌ای از یاخته‌های عصبی[۷] عرضه کردند. مطالعات بعدی آنان در زمینۀ پیشرفت سیستم بینایی[۸] جانوران جوان نشان داد که عیوب چشم باید به‌سرعت معالجه و برطرف شوند. بنابراین، روش رایج، مبنی بر رفع خودبه‌خودی عیوب چشم، منسوخ شد.