انوانسیون

اَنْوانْسیون (invention)

در موسیقی، اصطلاحی که معمولاً نزد آهنگ‌سازان کاربردی نداشت، اما باخ در ۱۵ انوانسیون برای ساز کلاویه‌دار (۱۷۲۰) خود آن را باب کرد. انوانسیون دوصدایی یا دوبخشی ساختاری کنترپوآنی و بسیار تقلیدی (ایمیتاسیون) دارد و برمبنای یک جمله یا موتیف ملودیک کوتاه ساخته ‌می‌شود. باخ، انوانسیون‌های به‌اصطلاح «سه‌صدایی» را چنین نخواند، بلکه آن را «سینفونیا» نامید (۱۵ سینفونیا، ۱۷۲۳).

 

---