اسپیوسیپوس (دوره شکوفایی ۳۴۷ـ۳۳۹پ م)

اِسپِئوسیپّوس (دورۀ شکوفایی ۳۴۷ـ۳۳۹پ‌م)(Speusippus)
فیلسوف و ریاضی‌دان یونانی. از شاگردان و بستگان افلاطون بود و ریاست آکادمی را از او به ارث برد. اسپئوسیپوس دَه مرتبه برای وجود قائل شد و راه را برای ظهور مکتب نوافلاطونی هموار کرد. او معتقد بود که خیر نه منشأ وجود، بلکه غایت آن است. از برجسته‌ترین آرای او این است که نمی‌توان چیزی را به‌درستی شناخت مگر این‌که از همۀ امور اطراف آن آگاهی یافت. برخی از نوشته‌های او دربارۀ اعداد فیثاغورسی باقی مانده است.

 

---