تایلر، ماکس (۱۸۹۹ـ۱۹۷۲)
تایلِر، ماکس (۱۸۹۹ـ۱۹۷۲)(Theiler, Max)
| ماکس تایلر Max Theiler | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۹م |
| درگذشت | ۱۹۷۲م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | میکروب شناس |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | نوبل پزشکی و فیزیولوژی (۱۹۵۱) |
میکروب‌شناس امریکایی، زادۀ افریقای جنوبی. به‌سبب کشف واکسن تب زرد[۱] به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۵۱ دست یافت. همچنین، پژوهش‌های دیگری در زمینۀ بیماری‌های گوناگون دیگر، مثل بیماری ویل[۲] و فلج اطفال[۳]، صورت داد. تایلر برای پژوهش دربارۀ تب زرد از موش‌های زال (آلبینو)[۴] استفاده کرد و نهایتاً سویۀ ویروسی آلوده‌کنندۀ موش را با سرم خون افرادی ترکیب کرد که از تب زرد بهبود یافته بودند و این ترکیب را به انسان‌ها تزریق کرد. این مخلوط بدون آن‌که اثری بر کلیه‌ها و کبد بگذارد، ایمنی ایجاد می‌کرد و به‌صورت نخستین واکسن مطمئن بر علیه تب زرد از ۱۹۳۵ در برزیل مصرف شد. با این همه، سرم انسانی حاوی پادتن‌های علیه تب زرد مشکل به‌دست می‌آید. از این‌رو، تایلر شروع به کشت این ویروس در جنین جوجه کرد و در ۱۹۳۷ واکسن ۱۷ـ دی را به‌دست آورد که هنوز هم شکل اصلی محافظت در برابر تب زرد است.