تریستان دا کونیا
تریسْتان دا کونیا (Tristan da Cunha)
مجموعه‌ای از جزایر کوچک آتشفشانی در اقیانوس اطلس جنوبی و بخشی از سنت هلن[۱]، جزیرۀ تحت‌الحمایۀ بریتانیا. کل مساحت جزایر مزبور ۲۰۲ کیلومتر مربع است. تریستان بزرگ‌ترین (۹۸ کیلومتر مربع) و تنها جزیرۀ با جمعیت دایم (۳۱۳نفر، ۱۹۸۸) است و آتشفشانی به ارتفاع ۲۰۶۰ متر دارد، که تا ۱۹۶۱ خاموش بود و در آن سال فوران کرد. بیشتر ساکنان آن از نسل سربازان بریتانیایی‌اند که در زمان اسارت ناپلئون در سنت هلن به‌سر می‌بردند. جزیره‌نشینان از طریق کشاورزی، ماهی‌گیری، و دامپروری امرار معاش می‌کنند. از ۱۹۴۲، این جزیره یک ایستگاه رادیویی و هواشناسی بریتانیایی دارد. سایر جزایر آن عبارت‌اند از گاف[۲]، این‌اکسسیبل[۳]، و نایتینگل[۴]. یک ناوگان پرتغالی به فرماندهی دریاسالار تریستان دا کونیا، این جزایر را در ۱۵۰۶ کشف کرد و در ۱۸۱۶ به بریتانیا منضم شدند. درپی آتشفشان ۱۹۶۱ همۀ ساکنان، جزیره را ترک کردند، ولی در ۱۹۶۳ بازگشتند.