نمایش مبدأ برای وئن ویلیامز، رالف


وُئَن ویلیامز، رالف (۱۸۷۲ـ۱۹۵۸)(Vaughan Williams, Ralph)

[[File:40166600.jpg|thumb|وُئَن ويليامز، رالف]]

آهنگ‌ساز انگلیسی. سبک او تونال<ref>tonal</ref> بود و اغلب به‌سبب استفاده از تِم‌های محلی<ref>folk theme 

</ref> و عامیانه رنگ‌و‌بوی روستاهای انگلیسی را داشت. ازجمله آثار اوست: ''فانتازیا برمبنای تِمی از تامس تالیس''<ref>''Fantasia on a Theme by Thomas Tallis'' </ref> (۱۹۱۰) برای ارکستر، اپرای ''سِر جان عاشق''<ref>''Sir John in Love''</ref> (۱۹۲۹)، بازسازی ترانۀ الیزابتی «گرین‌اسلیوز<ref> Greensleeves </ref>»، و نُه سمفونی (۱۹۰۹ـ۱۹۵۷). وئن ویلیامز در داون اِمپنی<ref>Down Ampney</ref>، گلاسترشر<ref> Gloucestershire </ref>، به‌دنیا آمد و پسر یک واعظ روحانی بود. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۰ در مدرسۀ چارترهاوس<ref>Charterhouse School </ref> و از ۱۸۲۹ تا ۱۸۹۵ در کالج ترینیتیِ<ref>Trinity College</ref>، کیمبریج، تحصیل کرد، و سال‌های بین آن را به تحصیل در کالج سلطنتی موسیقی<ref> Royal College of Music</ref> لندن گذراند. در ۱۹۰۴ به انجمن ترانۀ محلی<ref> Folk-Song Society</ref> (تأسیس ۱۸۹۸) پیوست و فعالانه مشارکت خود را در بهبود و بررسی نغمه‌های قدیمی روستایی آغاز کرد، و در نورفوک<ref> Norfolk</ref> به گردآوری برخی از آن‌ها پرداخت؛ در ۱۹۳۲ این انجمن با انجمن رقص محلی انگلیسی<ref> English Folk Dance Society </ref> ادغام شد و انجمن رقص و آواز محلی انگلیسی<ref>English Folk Dance and Song Society </ref> را پدید آورد، که وئن ویلیامز ریاست آن را برعهده گرفت. نخستین موفقیت فراگیر او با ''از میان منطقۀ ناشناخته''<ref>''Toward the Unknown Region'' </ref> در جشنوارۀ لیدز<ref>Leeds Festival </ref> ۱۹۰۷ به‌دست‌آمد و پس از آن در ۱۹۰۹ نوبت به نخستین ساخته‌های بزرگ و شاخص او، اوورتور ''زنبورها''<ref>''Wasps'' </ref>، دورۀ ترانۀ ''بر پرتگاه وِنلاک''<ref>''On Wenlock Edge'' </ref>، و ''یک سمفونی دریایی''<ref>''A Sea Symphony'' </ref> (اولین سمفونی‌ای که در سراسر آن کُر به‌کار رفته بود) رسید. وئن ویلیامز در جنگ جهانی اول در مقدونیه<ref>''Macedonia''</ref>، فرانسه، سرباز بود و بعد به درجۀ افسری رسید. بعد از جنگ استاد آهنگ‌سازی کالج سلطنتی موسیقی شد. سنّت پاستورال انگلیسی در سمفونی سوم (۱۹۲۱) او بار دیگر به‌کار رفت و منبع الهام کمال‌گرایانه و روشن‌بینانۀ وی در آثار مذهبی‌ای همچون مس در سل مینور، ''سانکتا چیویتاس''<ref>''Sancta Civitas'' </ref>، و ''بِنِدیچیته''<ref>''Benedicite'' </ref> نوسازی شد. دو سمفونی مشهورش، شماره‌های ۴ و ۵، در ۱۹۳۴ و ۱۹۴۳ ساخته‌ شدند؛ چهار سمفونی آخر دنبالۀ کندوکاو روحی آهنگ‌ساز برشمرده می‌شدند، که در ''سلوک زائر''<ref>''The Pilgrim’s Progress''</ref> آغاز شده بود. هرچند ساخته‌های وئن ویلیامز به‌سبب استفاده از ملودی‌های محلی، یا دست‌کم جنبه‌های تغزلی و اغلب سرمشق‌وار این‌گونه ملودی‌ها، معمولاً تا حد زیادی در زمرۀ آثار شبانی قرار می‌گیرند، او از پیشرفت‌های موسیقایی معاصر نیز آگاه بود و در آثار آخر خود اغلب مقدار بیشتری نامطبوع وارد کار می‌کرد.

&nbsp;

----

[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]