نمایش مبدأ برای ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)


اَدیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)<br>
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =اسماعیل ادیب خوانساری 
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=اسماعیل نکیسا
|لقب=
|زادروز=۱۲۸۰ش
|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۶۱ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =خواننده
|شغل و تخصص های دیگر=مدرس ردیف آوازی
|سبک =موسیقی دستگاهی
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}[[پرونده: 11166100.jpg | بندانگشتی|اَدیب خوانساری، اسماعيل]]<p>خوانندۀ ایرانی و مدرس ردیف آوازی موسیقی ایران. در آواز، شاگرد عندلیب گلپایگانی (تولایی)، و [[اصفهانی، سیدعبدالرحیم (اصفهان ۱۲۴۰ـ ۱۳۱۹ش)|سید عبدالرحیم اصفهانی]]، و در ردیف ‌سازی شاگرد [[اسماعیل زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)|حسین‌خان اسماعیل‌زاده]] بود؛ البته، از صفحات [[طاهرزاده، حسین (اصفهان ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۴ش)|سید حسین طاهرزاده]] نیز بهره‌ گرفته است. فعالیت هنری را از سال‌های ۱۳۰۰ش، در ابتدا با نام اسماعیل نکیسا و سپس با نام ادیب خوانساری، شروع کرد که تا اوایل دهۀ ۱۳۴۰ ادامه داشت. از بزرگ‌ترین خوانندگان در موسیقی ردیف دستگاهی است و روش او حاکی از انتقال مکتب آواز اصفهان با لحن و لهجۀ مکتب تهران است. ازجمله فعالیت‌های هنری اوست: اجرای کنسرت‌های خصوصی و عمومی در [[اصفهان، شهر|اصفهان]] و [[تهران، شهر|تهران]]، ضبط دو دوره صفحه، خواندن در تئاتر، فعالیت پراکنده در رادیو، تدریس خصوصی آواز در دو دهۀ آخر زندگی‌اش و ضبط ردیف‌های اختصاصی خود در دهۀ آخر عمر، با همراهی تار ابراهیم سرخوش. نوارها و صفحاتی از آواز او با همراهی ساز هنرمندانی چون [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی تجویدی]]، [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین یاحقی]] و [[یاحقی، پرویز (تهران ۱۳۱۴ـ۱۳۸۵ش)|پرویز یاحقی]]، [[ویولن]]؛ [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[پیانو]]؛ [[درگاهی، ارسلان (تهران ۱۲۸۰ـ۱۳۵۲ش)|ارسلان درگاهی]] و [[عبادی، احمد (تهران ۱۲۸۵ـ۱۳۷۱ش)|احمد عبادی]] و [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، سه‌تار؛ [[کسایی، حسن (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایی]]، نی؛ [[حسین تهرانی]]، تنبک؛ [[شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)|عبدالحسین شهنازی]]، [[مجد، لطف الله (تهران ۱۲۹۶ـ همان جا ۱۳۵۷ش)|لطف‌الله مجد]]، [[شهناز، جلیل (اصفهان ۱۳۰۰ـ۱۳۹۲ش)|جلیل شهناز]] و [[لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)|محمدرضا لطفی]]، تار؛ ضبط شده است. شهرت آواز او به‌سبب استواری جملات برگزیده، تلفیق صحیح کلام و موسیقی، لحن پخته و تحریرهای بدیع، برخورداری از فرهنگ خوانندگی و رعایت سطح عالی زیبا‌‌شناختی است.</p>
<br><!--11166100-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]