نمایش مبدأ برای جیسون روباردز

[[پرونده:2042168128.jpg|بندانگشتی|340x340پیکسل|جیسون روباردز]]
جیسون روباردز (ایلینوی ۲۶ ژوئیهٔ ۱۹۲۲ - کنتیکت ۲۶ دسامبر ۲۰۰۰م)   Jason Robards

(نام کامل: جیسون نلسون روباردز جونیور<ref>Jason Nelson Robards Jr.</ref>) بازیگر. از معدود بازیگرانی است که موفق شده دو بار پیاپی (برای فیلم‌های ''همه مردان رئیس‌جمهور و جولیا'') برندۀ جایزه اسکار شود. روباردز  طی چهل حضور فعالیت در سینما (1959 - 1999م) در 60 فیلم نقش‌آفرینی کرد.

پدر جیسون نیز در دورۀ سینمای صامت بازیگر سینما و تئاتر بود. جیسون هفت سال در نیروی دریایی امریکا خدمت کرد و در جریان حمله به پرل هاربر<ref>Attack on Pearl Harbor</ref> (7 دسامبر 1941م) حضور داشت. برای ورود به دنیای نمایش به نیویورک رفت و در گرینویچ ویلیج<ref>Greenwich Village</ref> مستقر شد. گهگاه روی صحنه می‌رفت و در نمایش‌های رادیویی و تلویزیونی نقش‌هایی را به عهده می‌گرفت. در ضمن برای امرار معاش آموزگاری می‌کرد و راننده تاکسی بود؛ تا این‌که در نیمۀ دوم دهۀ ۱۹۵۰ با شرکت در اجرای نمایشنامه‌هایی از [[یوجین اونیل]] در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> به شهرت رسید. از اواخر دههٔ ۱۹۵۰ نیز جلوی دوربین رفت و تا آخر عمر در عرصۀ سینما و تلویزیون فعالیت مستمری داشت و از بازیگران مورد احترام هالیوود به شمار می‌آمد. برای ایفای نقش [[هوارد هیوز]] در ''ملوین و هوارد''<ref>''Melvin and Howard''</ref> کاندیدای دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش دوم بود و این جایزه را برای ایفای نقش بن برادلی<ref>Ben Bradlee</ref>، سردبیر [[واشینگتن پست]]، در ''همه مردان رئیس جمهور''<ref>''All the President's Men''</ref> و داشیل همت<ref>Dashiell Hammett</ref> در ''جولیا''<ref>''Julia''</ref> از آن خود کرد و علاوه بر اینها برای ''سفر دراز روز در شب''<ref>''Long Day's Journey into Night''</ref> در جشنواره کن برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر (به طور گروهی) شد.

همسران اول، سوم و چهارمش، الینور پیتمن<ref>Eleanor Pittman</ref> (1948 - 1958)، [[لورن باکال]] (1961 - 1969) و لوییس اوکانر<ref>Lois O'Connor</ref> (از 1970 تا زمان مرگ روباردز) و همچنین فرزندانش جیسون روباردز سوم<ref>Jason Robards Sr</ref> (از پیتمن) و سام روباردز<ref>Sam Robards</ref> (از باکال) بازیگرند. روباردز بر اثر ابتلا به سرطان ریه درگذشت. 

جیسون روباردز روی پرده فردی ترش‌رو و خشن می‌نمود که بخشی از آن نتیجهٔ مستقیم جراحی ترمیمی وسیعی بود که به دنبال سانحهٔ اتوموبیل روی صورتش انجام گرفت و بخشی دیگر به خاطر تصویر ذهنی مردم از او به عنوان یک هنرمند الکلی زجر کشیده. روباردز توانست در فیلم‌ها هم وجه تاریک و هم وجه شوخ‌طبع شخصیت خود را به نمایش بگذارد. مثلاً در فیلم‌هایی مثل ''ساعت اسلحه''<ref>''Hour of the Gun''</ref>''، روزی روزگاری در غرب''<ref>''Once Upon a Time in the West''</ref> ''و کشتار روز ولنتاین''<ref>''The St. Valentine's Day Massacre''</ref> (در نقش [[کاپون، آلفونس (۱۸۹۹ـ۱۹۴۷)|آل کاپون]])، فردی است بی‌قید، خائن و دست‌نیافتنی و بالعکس در ''شبی که به مینسکی حمله کردند''<ref>''The Night They Raided Minsky's''</ref> و ''سرود کیبل هوگ''<ref>''The Ballad of Cable Hogue''</ref> (که خود بارها از آن به عنوان بهترین بازی‌اش یاد کرده است) شخصیت ساده‌تری ارائه کرده و به بطن اثر مایه‌ای فکاهی بخشیده است.


'''گزیدۀ آثار سینمایی'''

* ''سفر دراز روز در شب'' (۱۹۶۲)
* ''هزاران دلقک'' (۱۹۶۵)
* ''طلاق به سبک آمریکایی'' (۱۹۶۷)
* ''ایزادورا'' (۱۹۶۸)
* ''روزی روزگاری در غرب'' (۱۹۶۸)
* ''ژولیوس سزار'' (۱۹۷۰)
* ''سرود کیبل هوگ'' (۱۹۷۰)
* ''جانی تفنگش را برداشت'' (۱۹۷۱)
* ''آدم‌کشی‌های کوچه بزرگ'' (۱۹۷۱)
* ''پسری با سگش'' (۱۹۷۵)
* ''همه مردان رئیس‌جمهور'' (۱۹۷۶)
* ''جولیا'' (۱۹۷۷)
* ''توفند'' (۱۹۷۹)
* ''ملوین و هاوارد'' (۱۹۸۰)
* ''کابوبلانکو'' (۱۹۸۰)
* ''مکس دوگان بازمی‌گردد'' (۱۹۸۳)
* ''رقص محلی آمریکا'' (۱۹۸۷)
* ''مادر خوب'' (۱۹۸۸)
* ''رؤیای یک رؤیای کوچک'' (۱۹۸۹)
* ''پدر و مادری'' (۱۹۸۹)
* ''ماجراهای هاکلبری فین'' (۱۹۹۳)
* ''محاکمه'' (۱۹۹۳)
* ''فیلادلفیا'' (۱۹۹۳)
* ''مقاله'' (۱۹۹۴)
* ''دشمن کشور'' (۱۹۹۸)
* ''مگنولیا'' (۱۹۹۹)

----
<references />
[[رده:سینما]]
[[رده:جهان - اشخاص]]