نمایش مبدأ برای آرگایریس، کریس (۱۹۲۳-۲۰۱۳م)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =کریس آرگایریس
|نام =Chris Argyris
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۹۲۳م
|تاریخ مرگ= ۲۰۱۳م
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=لیسانس روان شناسی دانشگاه کلارک (۱۹۴۷)، فوق لیسانس اقتصاد و روان شناسی دانشگاه کانزاس (۱۹۴۹)، دکتری رفتار سازمانی دانشگاه کورنل (۱۹۵۱)
| شغل و تخصص اصلی =روان شناس
|شغل و تخصص های دیگر=جامعه شناس
|سبک =
|مکتب =
|سمت =استاد و عضو هییت علمی دانشگاه ییل، استاد ممتاز دانشگاه هاروارد (از ۱۹۷۱)
|جوایز و افتخارات =
|آثار =یادگیری سازمانی (۱۹۹۳)، شخصیت و سازمان (۱۹۵۷)، یکپارچه سازی فرد و سازمان (۱۹۶۴)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =روانشناسی و روانپزشکی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}[[پرونده:10091500.gif|بندانگشتی|کریس آرگایریس]]آرْگایریس، کریس (۱۹۲۳- ۲۰۱۳م) (Argyris, Chris)

روان‌شناس امریکایی و عالم علوم اجتماعی. نظریه‌های مدیریت را تبیین و راهبردهای یادگیری و عملکرد در محیط کار را بسط داد. شهرت او بیشتر به‌سبب تألیف کتاب ''یادگیری سازمانی''<ref>''Organizational Learning''</ref> (۱۹۹۳م) است که با همکاری دونالد شون<ref>Donald Schon</ref> منتشر شد و سهمی بسزا در مفهوم سازمان یادگیری ایفا کرد. از ۱۹۷۱م استاد ممتاز آموزش و رفتار سازمانی در دورۀ تحصیلات تکمیلی مدرسۀ بازرگانی و [[دانشگاه هاروارد]] بود. آگایریس در [[نیوآرک]]<ref>Newark</ref>، [[نیوجرسی]]<ref>New Jersey</ref>، زاده شد. در ۱۹۴۷م در رشتۀ روان‌شناسی از دانشگاه کلارک دانشنامۀ کارشناسی، در ۱۹۴۹م در رشتۀ [[اقتصاد]] و [[روان شناسی|روان‌شناسی]] از دانشگاه [[کانزاس]] دانشنامۀ کارشناسی ارشد، و در ۱۹۵۱م در رشتۀ رفتار سازمانی از دانشگاه کورنل دانشنامۀ دکتری گرفت. پیش از پیوستن به دانشگاه هاروارد، در ۱۹۷۱م، عضو هیئت علمی [[دانشگاه ییل]]<ref>Yale University</ref> و استاد علوم اداری و سپس استاد بخش علوم اداری این دانشگاه شد. پژوهش اولیۀ او دربارۀ آثار روش‌های مدیریت سنتی بر رفتار فردی و رشد گروهی بود. در «نظریۀ نابالیدگی ـ بالیدگی<ref>immaturity-maturity theory</ref>» استدلال کرد که نظارت دقیق، روابط سخت‌گیرانه، و طرح شغلی، انگیزه را سرکوب می‌کند و غالباً سبب از خودبیگانگی<ref>alienation</ref>، بی‌اعتنایی<ref>apathy</ref> یا حتی مخالفت در کارکنان می‌شود. این نظریه را بعدها در کتاب‌های ''شخصیت و سازمان''<ref>''Personality and organisation''</ref> (۱۹۵۷م) و ''یکپارچه‌سازی فرد و سازمان''<ref>''Integrating the individual and the organisation''</ref> (۱۹۶۴م) بسط داد.

&nbsp;

----

[[Category:جامعه شناسی]] [[Category:(جامعه شناسی)اشخاص و آثار]] [[Category:روانشناسی و روانپزشکی]] [[Category:اشخاص و اماکن]]