نمایش مبدأ برای ابن بی بی، حسین بن جعفری رغدی

{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابن‌ بی‌بی‌|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=حسين‌ بن‌ محمد بن‌ علی‌ جعفری‌ رغدی‌|نام مستعار=ابن‌ بی‌بی‌ يا ابن‌ بی‌‌بیِ مُنجمه‌|لقب=ناصرالدین‌|زادروز=|تاریخ مرگ=۶۸۰ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=ادیب‌ و تاریخ‌‌نگار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=الاوامرالعلائیه|خویشاوندان سرشناس=مجدالدین‌ محمد ترجمان‌ (پدر) - بی‌بی‌ مُنَجِّمه‌ (مادر)|گروه مقاله=تاریخ ایران|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن‌ بی‌بی‌، حسین بن جعفری رُغدی (  ـ ۶۸۰ق)<br>
<p>(حسين‌ بن‌ محمد بن‌ علی‌ جعفری‌ رغدی‌، ملقب‌ به‌ ناصرالدین‌ و معروف‌ به‌ ابن‌ بی‌بی‌ يا ابن‌ بی‌‌بیِ مُنجمه‌) ادیب‌ و تاریخ‌‌نگار ایرانی، از معاصران‌ علاءالدین‌ کیقباد اول‌. پدرش‌ [[ترجمان، مجدالدین محمد|مجدالدین‌ محمد ترجمان‌]]، از سادات‌ گورسرخ‌ جرجان‌ ([[گرگان، شهر|گرگان‌]])، بوده‌ و در دربار سلجوقی‌ به‌‌عنوان‌ مشیری‌ «فراشخانۀ‌ خاص‌» برگزیده‌ شد و سپس‌ منصب‌ «ترجمانی‌» گرفت‌ و با این‌ سمت‌ نزد حکمرانان‌ مختلف‌ به‌ سفارت‌ رفت‌. مادر ابن‌ بی‌بی‌ ([[بی بی منجمه|بی‌بی‌ مُنَجِّمه‌]]) که‌ علت‌ اشتهار وی‌ به‌ ابن‌ بی‌بی‌ نیز به‌ همین‌ مناسبت‌ است‌، در ستاره‌شناسی‌ مهارت‌ داشت‌ و در دستگاه‌ امرا و سلاطین‌ به‌ویژه‌ جلال‌الدین‌ خوارزمشاه‌ جایگاه‌ خاص‌ داشت‌. به‌علت‌ شهرت‌ بی‌بی‌ منجمه‌، پدر ابن‌ بی‌بی‌ در زمان‌ علاءالدین‌ کامیار در زمرۀ‌ امرای‌ سلجوقی‌ درآمد. در تمام‌ این‌ مدت‌ ابن‌ بی‌بی‌ همراه‌ والدینش‌ بود و در دستگاه‌ سلجوقیان‌ می‌زیست‌ و احتمالاً بعد از مرگ‌ پدر وظایف‌ او را برعهده‌ گرفت‌ و در مختصر ''سلجوقنامه‌'' که‌ ''خلاصة‌الاوامر العلائیة'' است‌ از ابن‌ بی‌بی‌ که دارای نثری متکلف و پر تصنع بوده با عنوان‌ «مالک‌ دیوان‌ طغرا» نام‌ برده‌ شده‌ که‌ معادل‌ ریاست‌ دیوان‌ انشاء است‌. یگانه‌ اثر باقی‌‌مانده‌ از ابن‌ بی‌بی‌، ''الاوامرالعلائیه'' است‌ که‌ به‌ اشارۀ‌ [[جوینی، عطاملک (۶۲۳ـ۶۸۱ق)|علاءالدین‌ عطا ملک‌ جوینی‌]] و به‌ نام‌ علاءالدین‌ کیقباد در تاریخ سلاجقۀ روم نوشته‌ شده‌ است‌.</p>
<br><!--11026900-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:مورخان و کتابهای تاریخ]]