نمایش مبدأ برای ابن زهره، حمزه (حلب ۵۱۱ـ همان جا ۵۸۵ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=حمزه بن زهره|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابوالمکارم عزّالدین حمزة بن علی بن زهره حسینی حلبی|نام مستعار=ابن زهره|لقب=|زادروز=حلب ۵۱۱ق|تاریخ مرگ=همان‌جا ۵۸۵ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه و متکلم|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=غُنیة‌النزوع الی عِلْمَیِ الاصول و الفروع|خویشاوندان سرشناس=علی بن زهره حلبی (پدر)، سید ابوالمحاسن زهره حلبی (جد)|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن زُهْره، حمزه‌ (حلب ۵۱۱ـ همان‌جا ۵۸۵ق)<br>(ابوالمکارم عزّالدین حمزة بن علی بن زهره حسینی حلبی، معروف به ابن زهره) فقیه و متکلم امامی. نسب او به [[امام جعفر صادق|امام صادق]] (ع) می‌رسد. بنی زهره در حلب معروف به علم و دارای جایگاه اجتماعی ممتاز بوده‌اند. نزد علی بن زهره حلبی (پدر)، سید ابوالمحاسن زهره حلبی (جد)، ابومنصور نقاش و ابوعبدالله حسین ‌بن طاهر درس خواند. او استاد و شیخ اجازۀ ابن بدران مصری، شاذان بن جبرئیل، محمدبن جعفر مشهدی، برادرزاده‌اش محیی‌الدین محمد بن عبدالله و [[حلی، ابن ادریس|ابن ادریس حلّی]] بود. در احیای فقه استدلالی پس از [[شیخ طوسی، محمد (طوس ۳۸۵ـ نجف ۴۶۰ق)|شیخ طوسی]] سهم داشت، ولی معمولاً خلاف او فتوا نمی‌داد. از آثارش فقط اثر بسیار معروف او ''غُنیة‌النزوع الی عِلْمَیِ الاصول و الفروع'' باقی مانده که گاه متن آن تدریس می‌شده است. خواجه نصیر طوسی فقه را از روی آن از ابن بدران مصری درس گرفت. ابن زهره، در مسائل اختلافی، معمولاً ادعای اجماع امامیه می‌کند. <br><!--11033100-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:تاریخ و فرهنگ تشیع]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]]