نمایش مبدأ برای ابن هانی، محمد (اشبیلیه ۳۲۶ـ بنغازی ح ۳۶۲ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=محمد بن هانی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابوالقاسم محمد بن ابراهیم بن هانی بن محمد بن سعدون ازدی اندلسی البیری|نام مستعار=ابن هانی اندلسی|لقب=|زادروز=اشبیلیه ۳۲۶ق|تاریخ مرگ=بنغازی ح ۳۶۲ق|دوره زندگی=|ملیت=عرب اندلسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات عرب|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن هانی، محمد (اشبیلیه ۳۲۶ـ بِنْغازی ح ۳۶۲ق)<br>(ابوالقاسم محمد بن ابراهیم بن هانی بن محمد بن سعدون ازدی اندلسی البیری، معروف به ابن هانی اندلسی) شاعر عرب اندلسی. شاعر دربار بنی حمدون، حاکمان مسیله در [[افریقیه|اِفریقیه]]، و مدیحه‌سرای معز، خلیفۀ فاطمی، بود. ابن هانی از تبار قبیلۀ اَزْدِ یمن و پدرش از داعیان اسماعیلی بود. حمایت آشکارش از [[فاطمیان]] او را مجبور به ترک [[اندلس]] کرد. نخست به [[مراکش، شهر|مراکش]] رفت و به سپاه جوهر، سردار فاطمی، پیوست. سپس، به [[الجزایر]] سفر کرد و علی بن حمدون حاکم آن دیار را مدح گفت، آنگاه رهسپار منصوریه (در اِفریقیه) و مدیحه‌گوی دربار معز شد. سرانجام به [[برقه|بَرقه]] (بنغازی) رفت و به‌طرزی مشکوک جان سپرد. شعر ابن هانی لبریز از اندیشه‌ها و عقاید اسماعیلی و منبعی ارزشمند برای شناخت تبلیغات فاطمیان است. وی هجویه‌هایی علیه مخالفان فاطمیان گفته و اشارات و نمادهای اسماعیلی و فاطمی شعرش را مبهم کرده است.<br><!--11048100-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]