نمایش مبدأ برای امامی خویی، جمال الدین (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۴۵ش)


اِمامی‌ خویی‌، جمال‌الدین‌ (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۴۵ش)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =جمال الدین امامی خویی 
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۲۸۰ش
|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۴۵ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =دولتمرد
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =ریاست اداره باربری داخلی، نماینده مردم خوی در مجلس شورای ملی، وزیر مشاور (۱۳۲۷)، سفیر کبیر ایران در رم
|جوایز و افتخارات =تاسیس حزب عدالت 
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =حاج میرزا یحیی امام جمعه (پدر)
|گروه مقاله =تاریخ ایران
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>سیاستمدار و وزیر دورۀ پهلوی. امامی فرزند حاج میرزا یحیی امام جمعه بود که پس از تحصیلات مقدماتی و متوسطه راهی اروپا و پس از بازگشت به ایران، در وزارت دارایی مشغول به کار شد و به ریاست ادارۀ باربری داخلی رسید و مدتی نیز در بانک رهنی کار کرد. سپس نمایندۀ مردم خوی در مجلس شورای ملی شد. او رهبر فراکسیون طرفدار انگلیس در مجلس بود. پس از شهریور ۱۳۲۰ش با همکاری علی دشتی و ابراهیم خواجه نوری حزب عدالت را تأسیس کرد و در ۱۳۲۵ش، به‌دلیل مخالفت با دولت قوام، مدتی در بازداشت به‌سر برد. در ۱۳۲۷ش در کابینه هژیر و سپس ساعد وزیر مشاور شد. وی در دورۀ شانزدهم مجلس، در رأس مخالفان حکومت مصدق بود و به‌دستور او به‌سبب تخلف اداری بازداشت و زندانی شد. اما پس از سقوط مصدق تبرئه و آزاد شد. امامی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و مدتی سفیر کبیر ایران در رم بود. پس از درگذشت در مشهد مدفون شد.</p>
<br><!--11494500-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دورۀ پهلوی]]