نمایش مبدأ برای باخ، یوهان سباستیان (۱۶۸۵ـ۱۷۵۰)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان = یوهان سباستیان باخ
|نام = Johann Sebastian Bach
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز= آیزناخ ۱۶۸۵م
|تاریخ مرگ=۱۷۵۰م
|دوره زندگی=
|ملیت= آلـمانی 
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =آهنـگ ساز
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =پولی‌فونیک‌ باروک
|مکتب =
|سمت = مناصبی در دربار وایمار و آنهالت کوتن ، سرپرست موسیقی مدرسه کر سن توماس در لایپزیگ، ارگ نواز دربار
|جوایز و افتخارات =
|آثار =شش کنسرتوهای براندنبورگ  (۱۷۲۱)، کانتات های مشهورش: مسیح در بند مرگ بود، بگریید، شکوه کنید، پریشان شوید، بترسید و اندوهم فراوان بود
|خویشاوندان سرشناس =ماریا باربارا باخ (همسر اول) ،آنا ماگدالنا وولکنس (همسر دومش )، ویلهلم فریدمان و کارل فیلیپ امانویل (پسرها)
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
باخ، یوهان سباستیان (۱۶۸۵ـ۱۷۵۰)(Bach, Johann Sebastian)<br/> [[File:12015900.jpg|thumb|باخ، يوهان سباستيان]]آهنگ‌ساز آلمانی‌. استاد [[کنترپوآن]]<ref>Counterpoint </ref>، که‌ موسیقی‌اش‌ تجلّی تمام‌عیار سبک‌ پولی‌فونیک‌ باروک<ref>baroque polyphonic style</ref> است. آثار ارکستری‌ او عبارت‌اند از شش ''کنسرتوهای‌ براندنبورگ‌<ref>Brandenburg Concertos</ref>'' (۱۷۲۱)، کنسرتوهای‌ دیگر برای‌ ساز کلاویه‌دار و ویولن‌، چهار سوییت‌ ارکستری‌، سونات‌هایی‌ برای‌ سازهای‌ گوناگون‌، سه‌ پارتیتا و سه‌ سونات‌ برای‌ [[ویولن]] و شش سوییت‌ [[ویولنسل|ویولن‌سل‌]] بدون‌ همراهی‌‌. موسیقی‌ باخ‌ برای‌ سازهای‌ کلاویه‌دار، کلاویه‌ و ارگ‌، فوگ‌ها‌، و موسیقی‌ کُرال او‌ همگی‌ از اهمیت‌ یکسانی‌ برخوردارند؛ او موسیقی‌ مجلسی<ref>chamber music</ref> و ترانه‌ تصنیف ‌کرد‌، و [[لید]]<ref>lied</ref> نیز می‌ساخت. مناصبی در دربار‌ [[وایمار]]<ref>Weimar </ref> و آنهالت‌ کوتِن‌<ref>Anhalt-Köthen</ref> داشت، و از ۱۷۲۳ تا پایان‌ عمر نیز سرپرست‌ موسیقی‌ مدرسۀ‌ کُر سن‌ توماس<ref>St Thomas</ref> در [[لایپزیگ]]<ref>Leipzig</ref> بود. باخ دوبار ازدواج‌ کرد و بیش‌ از بیست فرزند داشت‌ (که‌ تعدادی‌ از آنان در کودکی‌ مردند). همسر دومش‌، آنا ماگدالنا وولکِنس<ref>Anna Magdalena Wülkens</ref>، خوانندۀ‌ [[سوپرانو]] بود؛ و هنگامی‌که‌ باخ‌ بینایی‌ خود را از دست‌ داد، برایش‌ کار می‌کرد. هرچند معاصران‌ باخ‌ همواره‌ قدر او را نمی‌شناختند،‌ یوهان نیکلاوس فورکِل<ref>Johann Nikolaus Forkel</ref> (۱۷۴۹ـ۱۸۱۸)، نخستین‌ زندگی‌نامه‌نویس‌ مهمش‌، در کتاب ''دربارۀ زندگی، هنر، و آثار هنری‌ یوهان‌ سباستیان باخ<ref>Johann Sebastian Bach Leben, Kunst, and Kunstwerke</ref>'' (۱۸۰۲) جایگاه او را در دنیای موسیقی چنین توصیف کرد: «او رودخانه‌ای‌ است که‌ تمامی‌ آهنگ‌سازان‌ دیگر از آن منشعب می‌شوند.» باخ‌ در [[آیزناخ]]<ref>Eisenach </ref>، در خانواده‌ای‌ از موسیقی‌دانان‌ تراز اول، به‌دنیا آمد. پس‌ از مرگ‌ پدرش‌ در ۱۶۹۵ به‌ اُردروف<ref>Ohrdruf </ref> رفت‌ و زیرنظر برادرش‌ یوهان‌ کریستوف<ref>Johann Christoph</ref> به‌تحصیل‌ پرداخت‌. در ۱۵‌سالگی‌ در [[لونبورگ]]<ref>Lüneburg </ref> خوانندۀ‌ کُر شد، و در ۱۹‌سالگی‌ به‌سمت‌ نوازندۀ‌ ویولن‌ به‌استخدام‌ ارکستر دربار دوک‌ وایمار درآمد، اما همان‌ سال‌ کارش‌ را ترک‌ کرد تا در آرنشتات<ref>Arnstadt </ref> ارگ‌ بنوازد. در ۱۷۰۵ سفری‌ به‌ [[لوبک]]<ref>Lübeck </ref> کرد تا ارگ‌نوازی [[بوکسته هوده، دیتریش (۱۶۳۷ـ۱۷۰۷)|دیتریش‌ بوکسته‌هوده]]<ref>Dietrich Buxtehude</ref> را بشنود. باخ‌ در ۱۷۰۷ در‌ میولهاوزن<ref>Mühlhausen </ref> سکونت کرد، و در آن‌جا با دخترعموی‌ خود، ماریا باربارا باخ<ref>Maria Barbara Bach</ref>، ازدواج‌ کرد؛ [[باخ، ویلهلم فریدمان (۱۷۱۰ـ۱۷۸۴)|ویلهلم‌ فریدمان]]<ref>Wilhelm Friedemann</ref> و [[باخ، کارل فیلیپ امانویل (۱۷۱۴ـ۱۷۸۸)|کارل‌ فیلیپ‌ اِمانوئل]]<ref>Carl Philip Emanuel</ref>،‌ دو پسر از هفت فرزند این‌ زوج‌ بودند. یک‌ سال‌ بعد باخ‌ به‌ وایمار بازگشت‌ و ارگ‌نواز دربار شد، و نُه‌ سال‌ در آن‌ شهر ماند؛ طی‌ این‌ دوران‌ کانتات<ref>cantat</ref>های‌ مشهوری‌ همچون‌ ''مسیح‌ در بند مرگ‌ بود<ref>Christ Lag in Todesbanden</ref>''؛ ''بگریید، شکوه‌ کنید، پریشان‌ شوید، بترسید<ref>Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen</ref>'' و ''اندوهم‌ فراوان‌ بود<ref>Ich hatte viel Bekümmernis</ref>'' را ساخت‌. در ۱۷۱۷ در سمت‌ رهبر موسیقی<ref>composer </ref> به ‌استخدام‌ دربار لئوپولد<ref>Leopold </ref>، شاهزادۀ‌ آنهالت‌ کوتِن‌، درآمد. در ۱۷۲۰ همسرش‌ را از دست‌ داد و در ۱۷۲۱ با آنا ماگدالنا ازدواج‌ کرد و پدر سیزده فرزند دیگر شد. باخ‌ در کوتِن‌ چندان‌ فرصتی‌ برای‌ ساختن‌ موسیقی‌ کلیسایی‌ نداشت‌ و در آن‌جا بیشتر آثار سازی‌ نوشت‌، ازجمله''‌'' کنسرتوهای‌ براندنبورگ''‌'' ''سوییت‌های‌ ارکستری<ref>Orchestral Suites </ref>''، و آثاری‌ برای‌ تک‌نوازی‌ ویولن‌سل‌ و ویولن‌. در این‌ آثار، موسیقی سازی‌ گویی برای‌ نخستین‌بار از محافل خصوصی به مجامع عمومی راه یافت. در ۱۷۲۳ در کلیسای سن‌ توماس‌ لایپزیگ، به‌جای‌ کونائو<ref>Kühnau </ref>، رهبر آواز شد و بدین وسیله دوباره‌ به‌ موسیقی‌ کلیسایی‌ بازگشت. تا پایان‌ عمر آن‌جا ماند و برخی‌ از بزرگ‌ترین‌ آثارش‌ را پدید آورد، ازجمله‌ مس‌ سی‌ مینور، ''پاسیون‌ قدیس متّی''<ref>St Matthew Passion</ref>، و ''واریاسون‌های گُلدبرگ<ref>Goldberg Variations</ref>''. در ۱۷۴۹ بینایی‌ خود را از دست‌ داد؛ در ۱۷۵۰ عمل‌ جراحی‌ ناموفقی‌ روی‌ چشمش‌ انجام شد، به‌طوری که ماه‌های‌ آخر عمر خود را در نابینایی‌ کامل‌ به‌سر برد. هرچند باخ‌ از زمرۀ دگرگون‌کنندگان شگرف فرم‌های موسیقی برشمرده نمی‌شود، با پلی‌فون‌های خلّاق و معنویت عمیق خود، به گونه‌ای استثنایی بر الگوهای موسیقایی عصر خویش تأثیر نهاد؛ تمامی‌ آثار او «به‌ شُکوه‌ اعظم پروردگار» تقدیم‌ شده‌اند.

&nbsp;

----

[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]