نمایش مبدأ برای برتولت برشت


{{جعبه زندگینامه
|عنوان =برتولت برشت
|نام =Bertolt Brecht
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=آوگسبورگ ۱۸۹۸ م
|تاریخ مرگ=۱۹۵۶م
|دوره زندگی=
|ملیت=آلمانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =نمایش‌نامه‌نویس
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =اپرا: گدایان و نمایش نامه ها: از ننه دلاور و فرزندانش (۱۹۴۱)؛ زندگی گالیله (۱۹۳۸)؛ دایره گچی قفقازی قفقازی (۱۹۴۵)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =تیاتر
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}} برتولت برشت (۱۸۹۸ـ۱۹۵۶) (Brecht, Bertolt)<br /> [[File:12190200.jpg|thumb|برتولت برشت]]

نمایش‌نامه‌نویس و شاعر آلمانی و یکی از مهم‌ترین چهره‌های تئاتر قرن ۲۰. مارکسیستی<ref>Marxist</ref> متعهد بود و قصد داشت تئاتری حماسی<ref>epic theatre </ref> بیافریند، که هدف آن ازبین‌بردن «تعلیق ناباوری<ref>suspension of disbelief </ref>» در تئاتر بود، و بدین‌ترتیب نگرشی انتقادی را دربارۀ موضوع نمایش در تماشاگر ایجاد کند و او را به شرکت فعالانه در آن ترغیب کند. با اقتباس از ''اپرای گدایان''<ref>The Beggar’s Opera </ref>، اثر جان گِی<ref>John Gay </ref>، ''اپرای سه‌پولی''<ref>Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera </ref> (۱۹۲۸) را نوشت که کورت وایل<ref>Kurt Weill </ref> آهنگ آن را تنظیم کرد. برخی نمایش‌نامه‌های بعدی برشت عبارت‌اند از ''ننه دلاور و فرزندانش''<ref>Mutter Courage und Ihre Kinder/Mother Courage and her Children </ref> (۱۹۴۱)، دربارۀ جنگ سی‌ساله، و ''دایرۀ گچی قفقازی''<ref>Der kaukasische Kreidekreis/The Caucasian Chalk Circle </ref>(۱۹۴۵). برشت، که ضدنازی<ref>anti-Nazi </ref> بود، در ۱۹۳۳ از آلمان به اسکاندیناوی و [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده امریکا]] رفت؛ پس از جنگ جهانی دوم شهروند [[اتریش]] شد. در ۱۹۴۹ گروه تئاتری برلینر آنسامبل<ref>Berliner Ensemble </ref> را در آلمان شرقی تشکیل داد و در همان سال ''رسالۀ کوتاه دربارۀ تئاتر''<ref>Kleines Organon für das Theater/Little Treatise on the Theatre</ref> را منتشر کرد که بیان موجز فلسفۀ نمایشی وی بود. از دیگر آثار اوست ''زندگی گالیله''<ref> Leben des Galilei/The Life of Galileo </ref> (۱۹۳۸)، ''زن خوب سچوان''<ref>Der gute Mensch von Setzuan/The Good Woman of Setzuan </ref> (۱۹۴۳)، و ''صعود مقاومت‌پذیر آرتورو اویی''<ref>Der aufhaltsame Aufstieg der Arturo Ui/The Resistible Rise of Arture Ui</ref> (۱۹۵۸). برشت در [[آوگسبورگ]]<ref> Augsburg </ref>زاده شد و در دانشگاه‌های [[مونیخ]] و [[برلین]] تحصیل کرد. نویسندگی را پس از پایان جنگ جهانی اول آغاز کرد و نخست با ''طبل‌ها در شب''<ref>Trommeln in der Nacht/Drums in the Night </ref> (۱۹۲۲) مشهور شد که نمایشی اکسپرسیونیستی<ref>expressionist </ref> با مضمون کهنۀ «بازگشت جنگجو» در بافتی نو بود. در همان سال ''بعل''<ref>Baal </ref> و درپی آن''در جنگل شهرها''<ref>Im Dickicht der Städte/In the Jungle of Cities </ref> (۱۹۲۴) را نوشت. برشت همچنین بالاد<ref>ballad </ref>هایی به‌سبک [[ویون، فرانسوا (۱۴۳۱ـ ح ۱۴۶۵م)|فرانسوآ ویون]]<ref>François Villon </ref>می‌سرود که مجموعه‌ای از آن‌ها را در ''کتاب دعای خانگی''<ref>Die Hauspostille/A Manual of Piety </ref> (۱۹۲۷) انتشار داد. این نوع شعر رفته‌رفته جزء مکمل نمایش‌نامه‌های او شد. ''اپرای سه‌پولی'' اپرایی به‌سبک بالاد است. برشت با همکاری کورت وایل نمایش‌نامۀ ''عظمت و انحطاط شهر ماهاگونی''<ref>Die Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny/Rise and Fall of the City of Mahagonny </ref>(۱۹۲۷) را در قالب اپرا بالاد<ref>ballad opera </ref> تدوین کرد. در همین زمان ''نمایش‌نامه‌های آموزشی''<ref>Lehrstücke </ref> (۱۹۲۹ـ۱۹۳۴) را نوشت که آثاری نوگرا و کوتاه به‌شیوۀ نمایش‌نامه‌های اخلاقی قرون وسطا با مضامین مارکسیستی بودند. کمال و پختگی اغلب آثار برشت به دورۀ تبعیدش از آلمان برمی‌گردد. چندین شعر و نمایش‌نامۀ کوتاه و پرشور ضدنازی نیز نوشت که در مجموعۀ''ترس و نکبت رایش سوم''<ref>Furcht und Elend des Dritten Reiches/The Private Life of the Master Race
</ref> (۱۹۴۵) گردآمده‌اند. در ۱۹۴۷ به کمیتۀ فعالیت‌های ضدامریکایی احضار شد و این در زمانی بود که عضویت در حزب کمونیست را انکار کرد، ولی اندک ‌زمانی بعد امریکا را ترک گفت. ابتدا به [[سوییس|سوئیس]] رفت و در ۱۹۴۹ که در برلین شرقی‌ (سابق) تئاتری در اختیارش قرار گرفت، به آلمان شرقی بازگشت. نظام آلمان شرقی با حمایت از برشت و با هدف استفاده از او برای تبلیغات کمونیستی جایگاه ادبی خاصی برای او قائل شد. با این‌همه، برشت تا آن هنگام که مقامات کاملاً از او روی برتافتند، استقلال هنری خود را حفظ کرد و اپرای ''لوکولوس''<ref> Lukullus </ref> وی پس از نخستین شب در ۱۹۵۱ توقیف شد. برشت به‌منظور اجرای نمایش‌نامه‌های بعدی خود گروهی بازیگر، تهیه‌کننده، و طراح در برلینر آنسامبل گردآورد که همسرش، [[وایگل، هلنه (۱۹۰۰ـ۱۹۷۱)|هلنه وایگل]]<ref>Helene Weigel </ref>، ازجمله بازیگران آن بود. این گروه با سفر در اروپای غربی و با هدایت برشت توانست شگردهای گوناگون وی را در ازمیان‌بردن توهّم نمایشی کاملاً نشان‌دهد. این شگردها مشتمل بودند بر تفسیر بی‌طرفانه، اشتباه عمدی در خواندن سطرها، تک‌گویی بازیگران<ref>aside</ref> در خطاب به تماشاگران، و نیز الحاق بالادها و موسیقی‌ ساز و ‌ضربی.

&nbsp;

----

[[Category:ادبیات غرب]] 
[[Category:شعر (اشخاص و آثار)]] 
[[Category:تئاتر]] 
[[Category:جهان - اشخاص و گروه ها]]
<references />