نمایش مبدأ برای تایلر، ماکس (۱۸۹۹ـ۱۹۷۲)


تایلِر، ماکس (۱۸۹۹ـ۱۹۷۲)(Theiler, Max)<br/> [[File:14058300.jpg|thumb|تايلِر، ماکس]] {{جعبه زندگینامه
|عنوان =ماکس تایلر
|نام = Max Theiler
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۸۹۹م
|تاریخ مرگ=۱۹۷۲م
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =میکروب شناس
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات = نوبل پزشکی و فیزیولوژی (۱۹۵۱)
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =پزشکی
|دوره =
|فعالیت های مهم =کشف واکسن تب زرد
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}میکروب‌شناس امریکایی، زادۀ افریقای جنوبی. به‌سبب کشف واکسن تب زرد<ref>yellow fever </ref> به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۵۱ دست یافت. همچنین، پژوهش‌های دیگری در زمینۀ بیماری‌های گوناگون دیگر، مثل بیماری ویل<ref>Weil’s disease</ref> و فلج اطفال<ref>poliomyelitis </ref>، صورت داد. تایلر برای پژوهش دربارۀ تب زرد از موش‌های زال (آلبینو)<ref>albino</ref> استفاده کرد و نهایتاً سویۀ ویروسی آلوده‌کنندۀ موش را با سرم خون افرادی ترکیب کرد که از تب زرد بهبود یافته بودند و این ترکیب را به انسان‌ها تزریق کرد. این مخلوط بدون آن‌که اثری بر کلیه‌ها و کبد بگذارد، ایمنی ایجاد می‌کرد و به‌صورت نخستین واکسن مطمئن بر علیه تب زرد از ۱۹۳۵ در برزیل مصرف شد. با این همه، سرم انسانی حاوی پادتن‌های علیه تب زرد مشکل به‌دست می‌آید. از این‌رو، تایلر شروع به کشت این ویروس در جنین جوجه کرد و در ۱۹۳۷ واکسن ۱۷ـ‌ دی را به‌دست آورد که هنوز هم شکل اصلی محافظت در برابر تب زرد است.

<br/> <!--14058300-->

[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]