نمایش مبدأ برای مجلسی، محمدباقر (اصفهان ۱۰۳۷ـ۱۱۱۱ق)


مجلسی، محمدباقر (اصفهان ۱۰۳۷ـ۱۱۱۱ق)<br>
[[پرونده: 38148700.jpg | بندانگشتی|مجلسي، محمدباقر]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = محمدباقر مجلسی
|نام =
|نام دیگر=مجلسی دوم
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=علامه مجلسی
|زادروز=اصفهان ۱۰۳۷ق
|تاریخ مرگ=۱۱۱۱ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فقیه
|شغل و تخصص های دیگر=محدث
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =بحارالانوار
|خویشاوندان سرشناس =ملا محمدتقی مجلسی (پدر)
|گروه مقاله =دین اسلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}(یا: مجلسی دوم؛ علامۀ مجلسی) محدث و فقیه امامی. نزد پدرش، [[مجلسی، ملا محمدتقی (۱۰۰۴ـ۱۰۷۱ق)|ملا محمدتقی مجلسی]] تعلیم یافت و از [[فیض کاشانی، ملامحسن (کاشان ۱۰۰۷ـ ۱۰۹۱ق)|ملا محسن فیض کاشانی]]، شیخ حرّ عاملی و [[ملا صالح مازندرانی، محمدصالح ( ـ اصفهان ۱۰۸۱ق)|ملا صالح مازندرانی]] اجازۀ روایت گرفت. در علوم گوناگون دینی، از حدیث و فقه و اصول فقه و کلام و فلسفه و رجال دست داشت و فیض کاشانی او را «جامع معقول و منقول» خوانده است. در فقه، اخباری مسلک بود و با فلسفه و عرفان میانۀ خوشی نداشت و در جای‌جای آثار خود به این دو گروه تاخته است و ایشان را به سبب نظریات عقلی و ذوقی‌شان، در مواردی که با روایات مخالف است، سرزنش کرده است. در ۱۰۹۸ق، در دورۀ حکومت [[سلیمان صفوی اول|شاه سلیمان اول صفوی]]، به منصب شیخ‌الاسلامی منصوب شد و تا پایان عمر در همین منصب ماند. شاگردان بسیاری تربیت کرد و آثار مکتوب فراوانی به‌جای گذاشت. از شاگردان او می‌توان [[جزایری، سید نعمت الله (۱۰۵۰ـ۱۱۱۲ق)|سید نعمت‌الله جزایری]] و [[افندی، میرزا عبدالله (۱۰۶۷ـ۱۱۳۰ق)|میرزا عبدالله افندی]] را نام برد. در [[مسجد جامع (اصفهان)|مسجد جامع اصفهان]] مدفون شد و آرامگاهش در آن شهر زیارت می‌شود. از آثار عربی او: ''بحارالانوار''؛ ''مرآةالعقول''، در شرح ''کافی''؛ ''ملاذ الاخیار''، در شرح ''تهذیب‌الاحکام''؛ ''شرح اربعین'' و شرح ''صحیفۀ سجادیه'' است و از آثار فارسی است: ''عین‌الحیات''؛ ''حق‌الیقین''، در اصول عقاید؛ ''حلیةالمتقین''؛ ''زادالمعاد''، در دعا و زیارت؛ ''جلاءالعیون''، و ''حیات‌القلوب''.
<br><!--38148700-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]