نمایش مبدأ برای پاول، جان وزلی (۱۸۳۴ـ ۱۹۰۲)


پاوِل، جان وِزْلی (۱۸۳۴ـ ۱۹۰۲)(Powell, John Wesley)

زمین‌شناس امریکایی. مطالعات خاص و گسترده‌اش در زمینۀ فرسایش رودخانه‌ها<ref>erosion by rivers</ref>، آتشفشان‌خیزی<ref>volcanism </ref>، و تشکیل کوه‌ها<ref>mountain formation </ref> نتایجی ماندگار برجا گذاشت. اعتبار او در مقام زمین‌شناس<ref>geologist </ref> و زمین‌ریخت‌شناس<ref>geomorphologist </ref> ناشی از توانایی‌اش در فهم ارتباط بین مسایل زمین‌شناسی و آب و هواست. در ایالت نیویورک زاده شد و خودآموخته بود. در دهۀ۱۸۵۰، معاون جامعۀ تاریخ طبیعی ایلینوی<ref>Illinois Society of Natural History </ref> شد. در جنگ‌های داخلی دست راستش قطع شد، اما به خدمت در ارتش ادامه داد و به درجۀ سرهنگی نایل آمد. بعد از پایان جنگ، استاد زمین‌شناسی دانشگاه ایلینوی شد و هم‌زمان مطالعات میدانی خود را ادامه داد. او جزو اولین کسانی بود که مسیری به گراند کنیون<ref>Grand Canyon </ref> یافت. در ۱۸۷۰، کنگره رسماً او را به سرپرستی گروه اکتشاف منابع طبیعی مناطق یوتا<ref>Utah </ref>، کلرادو<ref>Colorado </ref>، و آریزونا منصوب کرد. در ۱۸۸۱، رئیس سازمان زمین‌شناسی امریکا<ref>US Geological Survey</ref> شد و نواحی بیابانی جنوب‌ غرب امریکا توجه‌اش را جلب کرد. بنا‌بر نیاز سازمان‌های زمین‌شناسی، طرح‌های آبیاری و احداث سد را عرضه کرد که منجر به تدوین استراتژی‌های آبی رضایت‌بخش، و تغییر سیاست‌های بهره‌برداری از زمین و روش‌های کشاورزی شد. در ۱۸۹۴ و پس از ناکامی در کسب حمایت سیاسی کافی برای اجرای این برنامه‌ها، از خدمت در سازمان زمین‌شناسی استعفا کرد.

&nbsp;

&nbsp;

<br/> <!--13056600-->

[[Category:زمین شناسی]] [[Category:(زمین شناسی)اشخاص و آثار]]