نمایش مبدأ برای کاراوادجو، میکل آنجلو (۱۵۷۳ـ۱۶۱۰)


کاراوادْجو، میکِل‌آنْجِلو (۱۵۷۳ـ۱۶۱۰)(Caravaggio, Michelangelo)

[[File:35030700-1.jpg|thumb|تابلوي فالگير اثر ميکل آنجلو کاراوادجو]]

نقاش ایتالیایی در شیوۀ باروک<ref>baroque</ref> آغازین. از ۱۵۹۲ تا ۱۶۰۶ در رُم، سپس در ناپل، و سرانجام در مالت<ref>Malta 

</ref> فعال بود. با بهره‌گیری از تضاد شدید نور و سایه، کوتاه‌نمایی<ref>foreshortening </ref>های نمایشی، و دقت موشکافانه در پرداخت جزئیات، سبکی پرتوان آفرید. زندگی‌اش نیز به اندازۀ هنرش پرهیاهو بود: پس از کشتن مردی در یک منازعه، مجبور به ترک رُم شد. کاراوادجو فرزند سنگ‌‌تراشی در دهکدۀ کاراوادجو<ref>Caravaggio</ref> در حوالی میلان بود، و مدتی در میلان تعلیم دید؛ تا پیش از ۲۰‌سالگی در رُم نقاشی می‌کرد. چندی نگذشت که طبیعت‌گرایی<ref> naturalism </ref> معروف خود را پروراند که با شیوه‌گری<ref>Mannerism</ref> (مانریسم) معمول در آثار تسوکارو<ref> Zuccaro </ref> و کَوِلی‌یر دارپینو<ref>Cavaliere d’ Arpino </ref> در تقابل شدید بود. کاراوادجو به‌جای شخصیت‌های آرمانی، افرادی را که می‌دید و می‌شناخت بر پرده می‌آورد؛ از بازنمایی ویژگی‌های شخصیتیِ کارگران و مردم عادی لذت می‌برد و آن‌ها را در لباس‌های عادی و روزمرّه‌شان می‌کشید. نقش اشیا را نیز با دقت بسیار اجرا می‌کرد. ازجمله آثار آغازینش عبارت‌اند از''باکوس''<ref>''Bacchus'' </ref> (موزۀ اوفیتسی<ref>Uffizi </ref>)، ''فالگیر''<ref>''Fortune Teller'' </ref> (لوور<ref>Louvre</ref>)، و ''سبد میوه''<ref>''Fruit Basket'' </ref> (آمبروسیانا<ref>Ambrosiana</ref>، میلان). ابتکاری که سبب شهرتش شد و نامش را بر سر زبان‌ها انداخت، علاوه‌بر شیوۀ واقع‌گرایانۀ<ref> realistic </ref> بدیعش در نقاشی دینی، استفاده از نور تند و سایه‌‌های غلیظ بود که آثارش را تأثیرگذارتر می‌کرد و به آن‌ها جلوه‌ای عمیق و شورانگیز می‌بخشید. این ویژگی را احتمالاً از تینتورِتّو<ref>Tintoretto</ref> وام گرفته بود. در نخستین سفارشی که برای نمازخانۀ کونتارلی<ref> Contarelli Chapel </ref>، در کلیسای سان لویجی دئی فرانچزی<ref>St Luigi dei Francesi </ref>، اجرا کرد، این شیوه را به‌کار برد؛ این تابلوها عبارت‌اند از ''قدّیس متی و فرشته''<ref>''St Matthew and the Angel'' </ref>، ''فراخوانده‌شدن قدیس متی''<ref>''Vocation of St Matthew'' </ref> و ''شهادت حواری''<ref>''Martyrdom of the Apostle'' </ref>. شماری سفارش دیگر نیز در رُم اجرا کرد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۷)، ازجمله ''مریم عذرا و مار''<ref>''Madonna of the Serpent'' </ref> (نگارخانۀ بورگِزِه<ref>Borghese Gallery </ref>)، ''مرگ مریم عذرا''<ref>Death of the Virgin </ref> (لوور)، و ''مریم عذرای تسبیح‌گوی''<ref>''Madonna del Rosario'' </ref> (وین<ref>Vienna </ref>). همۀ این آثار یا از سوی سفارش‌دهندگان رد شدند و یا بسیار مناقشه‌برانگیز بودند. در ۱۶۰۷ در ناپل فعالیت هنری داشت و با احترام در مالت پذیرفته شد. در آن‌جا نقاشی استادانۀ ''گردن زنی قدیس یوحنّا''<ref>''Decollation of St John'' </ref>، در کلیسای والِتّا<ref>Valetta </ref>، و تک‌چهرۀ باشکوهی از اولاف دو وینیاکور<ref>Olaf de Wignacourt </ref>، صاحب نشان شوالیه‌گری قدیس یوحنّا<ref>Grand Master of the Order of the Knights of St John</ref> (موزۀ لوور)، را اجرا کرد. بار دیگر با برپاکردن آشوبی در مالت زندانی شد، اما فرار کرد، و در سیسیل، سیراکوز<ref> Syracuse</ref>، مسینا<ref> Messina</ref> و پالرمو<ref> Palermo</ref> آثاری آفرید. دوباره به ناپل برگشت و سپس به‌قصد بازگشت به رم و طلب بخشایش، سوار کشتی شد؛ لیکن در میان راه به‌سبب دشمنی یا غفلت در ساحل جزیره‌ای مالاریاخیز رها شد، و در آن‌جا درگذشت. دامنۀ نفوذش، در اشاعۀ واقع‌گرایی و به‌کارگیری نور و سایه فوق‌العاده گسترده بود. آثارش، در هنرمندان بسیاری تأثیر گذاشت؛ ازجمله روبنس<ref> Rubens</ref>، ولاسکز<ref> Velázquez </ref>، رامبرانت<ref>Rembrandt </ref>؛ و نقاشان تیرگی‌پرداز<ref>Tenebrosi </ref> هلند همچون هونتهورست<ref>Honthorst </ref>؛ و در فرانسه در نقاشانی همچون ژرژ دو لاتور<ref>Georges de la Tour </ref>، و لو والانتین<ref>Le Valentin</ref>. در ایتالیا هنرش با دیگر هنرها درآمیخت و به تکوین شیوۀ باروک انجامید.

&nbsp;

----

[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]]