آندرآس، فریدریش کارل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
آندْرِآس، فریدریش کارْل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰م)(Andreas, Freidrich Carl)<br>
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =فریدریش کارل آندرآس
|عنوان =فریدریش کارل آندرآس
خط ۲۹: خط ۲۶:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>
}}
[[پرونده:10246800.jpg|بندانگشتی|فریدریش کارل آندرآس]]
آندْرِآس، فریدریش کارْل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰م)(Andreas, Freidrich Carl)<br><p>


خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]]<ref>Hamburg</ref> و [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های [[ارلانگن]]<ref>Erlangen</ref>، [[گوتینگن]]<ref>Göttingen</ref>، [[هاله (آلمان)|هاله]]<ref>Halle</ref>، [[لایپزیگ]]<ref>Leipzig</ref> و سرانجام در [[کپنهاگ]]<ref>Copenhagen</ref> و [[کیل، بندر|کیل]]<ref>Kiel</ref> به مطالعات ایرانی و شرقی پرداخت. در ۱۸۷۵م همراه با گروهی برای رصدکردن [[زهره]]<ref>Venus</ref> به [[ایران]] سفر کرد و تا ۱۸۸۲م برای مطالعه و تحقیق در ایران ماند. در این میان، یک سال نیز به [[هند]] سفر کرد. در ۱۸۸۷م با لو سالومه، بانوی نویسنده و روان‌کاو آلمانی، ازدواج کرد. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰م، استاد [[خاورشناسی]] و [[زبان شناسی|زبان‌شناسی]] دانشگاه گوتینگن بود. با همۀ زبان‌های ایرانی از اوستایی تا فارسی امروزی و بسیاری گویش‌های رایج ایرانی، ازجمله افغانی، آستی و کردی آشنایی تمام داشت و نیز زبان‌های عربی، ترکی، سریانی، عبری، [[سانسکریت]] و [[ارمنی، زبان|ارمنی]] را هم می‌دانست. دربارۀ نام‌های شهرهای ایران و ویژگی‌های آن‌ها، به‌ویژه شهرهای آذربایجان، تحقیق و بررسی کرده است. پژوهش‌های او در تاریخ الفبای [[اوستا (دین زردشت)|اوستا]]<ref>Avesta</ref> و خواندن نوشته‌های [[تورفان]] نیز شهرت دارد. از آثارش: ''تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت‌ جمشید'' (۱۸۸۲م)؛ ''بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها'' (لایپزیگ، ۱۸۹۶م)؛ ''پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن'' ([[لیدن]]<ref>Leyden</ref>، ۱۹۰۳م)؛ ''یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران'' (۱۹۳۹م)؛ ''شش ماه در ایران''.</p>
خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]]<ref>Hamburg</ref> و [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های [[ارلانگن]]<ref>Erlangen</ref>، [[گوتینگن]]<ref>Göttingen</ref>، [[هاله (آلمان)|هاله]]<ref>Halle</ref>، [[لایپزیگ]]<ref>Leipzig</ref> و سرانجام در [[کپنهاگ]]<ref>Copenhagen</ref> و [[کیل، بندر|کیل]]<ref>Kiel</ref> به مطالعات ایرانی و شرقی پرداخت. در ۱۸۷۵م همراه با گروهی برای رصدکردن [[زهره]]<ref>Venus</ref> به [[ایران]] سفر کرد و تا ۱۸۸۲م برای مطالعه و تحقیق در ایران ماند. در این میان، یک سال نیز به [[هند]] سفر کرد. در ۱۸۸۷م با لو سالومه، بانوی نویسنده و روان‌کاو آلمانی، ازدواج کرد. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰م، استاد [[خاورشناسی]] و [[زبان شناسی|زبان‌شناسی]] دانشگاه گوتینگن بود. با همۀ زبان‌های ایرانی از اوستایی تا فارسی امروزی و بسیاری گویش‌های رایج ایرانی، ازجمله افغانی، آستی و کردی آشنایی تمام داشت و نیز زبان‌های عربی، ترکی، سریانی، عبری، [[سانسکریت]] و [[ارمنی، زبان|ارمنی]] را هم می‌دانست. دربارۀ نام‌های شهرهای ایران و ویژگی‌های آن‌ها، به‌ویژه شهرهای آذربایجان، تحقیق و بررسی کرده است. پژوهش‌های او در تاریخ الفبای [[اوستا (دین زردشت)|اوستا]]<ref>Avesta</ref> و خواندن نوشته‌های [[تورفان]] نیز شهرت دارد. از آثارش: ''تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت‌ جمشید'' (۱۸۸۲م)؛ ''بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها'' (لایپزیگ، ۱۸۹۶م)؛ ''پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن'' ([[لیدن]]<ref>Leyden</ref>، ۱۹۰۳م)؛ ''یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران'' (۱۹۳۹م)؛ ''شش ماه در ایران''.</p>

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۶

فریدریش کارل آندرآس
Freidrich Carl Andreas
زادروز ۱۸۴۶م
درگذشت ۱۹۳۰م
ملیت آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل هامبورگ و ژنو
شغل و تخصص اصلی خاورشناس
آثار تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت‌ جمشید (۱۸۸۲م)؛ بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها (لایپزیگ، ۱۸۹۶م)؛ پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن (لیدن، ۱۹۰۳م)؛ یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران (۱۹۳۹م)؛ شش ماه در ایران
گروه مقاله خاورشناسی
خویشاوندان سرشناس لو سالومه (همسر)
فریدریش کارل آندرآس

آندْرِآس، فریدریش کارْل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰م)(Andreas, Freidrich Carl)

خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در هامبورگ[۱] و ژنو[۲] به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های ارلانگن[۳]، گوتینگن[۴]، هاله[۵]، لایپزیگ[۶] و سرانجام در کپنهاگ[۷] و کیل[۸] به مطالعات ایرانی و شرقی پرداخت. در ۱۸۷۵م همراه با گروهی برای رصدکردن زهره[۹] به ایران سفر کرد و تا ۱۸۸۲م برای مطالعه و تحقیق در ایران ماند. در این میان، یک سال نیز به هند سفر کرد. در ۱۸۸۷م با لو سالومه، بانوی نویسنده و روان‌کاو آلمانی، ازدواج کرد. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰م، استاد خاورشناسی و زبان‌شناسی دانشگاه گوتینگن بود. با همۀ زبان‌های ایرانی از اوستایی تا فارسی امروزی و بسیاری گویش‌های رایج ایرانی، ازجمله افغانی، آستی و کردی آشنایی تمام داشت و نیز زبان‌های عربی، ترکی، سریانی، عبری، سانسکریت و ارمنی را هم می‌دانست. دربارۀ نام‌های شهرهای ایران و ویژگی‌های آن‌ها، به‌ویژه شهرهای آذربایجان، تحقیق و بررسی کرده است. پژوهش‌های او در تاریخ الفبای اوستا[۱۰] و خواندن نوشته‌های تورفان نیز شهرت دارد. از آثارش: تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت‌ جمشید (۱۸۸۲م)؛ بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها (لایپزیگ، ۱۸۹۶م)؛ پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن (لیدن[۱۱]، ۱۹۰۳م)؛ یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران (۱۹۳۹م)؛ شش ماه در ایران.


  1. Hamburg
  2. Geneva
  3. Erlangen
  4. Göttingen
  5. Halle
  6. Leipzig
  7. Copenhagen
  8. Kiel
  9. Venus
  10. Avesta
  11. Leyden