آواشناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


آواشناسی (phonology)<br>
آواشناسی (phonology)<br>
مطالعۀ اصوات گفتار. این علم با تولید اصوات ([[آواشناسی تولیدی]])، خصوصیات آکوستیک آن‌ها (آواشناسی آکوستیک<ref>acoustics phonetics</ref>)، و چگونگی ترکیب‌شان، منظور ساختن هجاها، کلمات، و جملات (آواشناسی زبانی<ref>linguistic phonetics</ref>) سروکار دارد. اولین آواشناسان، محققان هندی بودند (ح ۳۰۰پ‌م) که کوشیدند تلفظ متون مقدس سانسکریت<ref>Sanskrit</ref> را حفظ کنند. یونانیان باستان به منزلۀ اولین مبدعان نظام نوشتاری براساس الفبای آواشناختی شناخته می‌شوند.  
مطالعۀ اصوات گفتار. این علم با تولید اصوات ([[آواشناسی تولیدی]])، خصوصیات [[آکوستیک (موسیقی)|آکوستیک]] آن‌ها (آواشناسی آکوستیک<ref>acoustics phonetics</ref>)، و چگونگی ترکیب‌شان، منظور ساختن هجاها، کلمات، و جملات (آواشناسی زبانی<ref>linguistic phonetics</ref>) سروکار دارد. اولین آواشناسان، محققان هندی بودند (ح ۳۰۰پ‌م) که کوشیدند تلفظ متون مقدس سانسکریت<ref>Sanskrit</ref> را حفظ کنند. یونانیان باستان به منزلۀ اولین مبدعان نظام نوشتاری براساس الفبای آواشناختی شناخته می‌شوند.  


آواشناسی مدرن (نوین) را اَلِگزاندر ملویل‌ بل<ref>Alexander Melville Bell</ref> (۱۸۱۹ـ۱۹۰۵) مطرح کرد؛ کسی که در اثرش با نام ''گفتار هویدا''<ref>Visible Speech</ref> (۱۸۶۷)، نظام دقیق نشانه‌گذاری برای نوشتن اصوات گفتار را ارائه داد. در قرن ۲۰ زبان‌شناسان بر گسترش نظام و دستگاهی طبقه‌بندی شده تکیه کرده‌اند تا بتوانند مقایسه‌ای میان تمام اصوات گفتار انسان ارائه دهند. وظیفۀ دیگر آواشناسی مدرن، فرآیندها و روش‌های ذهنی درک و دریافت گفتار است.
آواشناسی مدرن (نوین) را اَلِگزاندر ملویل‌ بل<ref>Alexander Melville Bell</ref> (۱۸۱۹ـ۱۹۰۵م) مطرح کرد؛ کسی که در اثرش با نام ''گفتار هویدا''<ref>Visible Speech</ref> (۱۸۶۷م)، نظام دقیق نشانه‌گذاری برای نوشتن اصوات گفتار را ارائه داد. در قرن ۲۰م زبان‌شناسان بر گسترش نظام و دستگاهی طبقه‌بندی شده تکیه کرده‌اند تا بتوانند مقایسه‌ای میان تمام اصوات گفتار انسان ارائه دهند. وظیفۀ دیگر آواشناسی مدرن، فرآیندها و روش‌های ذهنی درک و دریافت گفتار است.





نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۲

آواشناسی (phonology)
مطالعۀ اصوات گفتار. این علم با تولید اصوات (آواشناسی تولیدی)، خصوصیات آکوستیک آن‌ها (آواشناسی آکوستیک[۱])، و چگونگی ترکیب‌شان، منظور ساختن هجاها، کلمات، و جملات (آواشناسی زبانی[۲]) سروکار دارد. اولین آواشناسان، محققان هندی بودند (ح ۳۰۰پ‌م) که کوشیدند تلفظ متون مقدس سانسکریت[۳] را حفظ کنند. یونانیان باستان به منزلۀ اولین مبدعان نظام نوشتاری براساس الفبای آواشناختی شناخته می‌شوند.

آواشناسی مدرن (نوین) را اَلِگزاندر ملویل‌ بل[۴] (۱۸۱۹ـ۱۹۰۵م) مطرح کرد؛ کسی که در اثرش با نام گفتار هویدا[۵] (۱۸۶۷م)، نظام دقیق نشانه‌گذاری برای نوشتن اصوات گفتار را ارائه داد. در قرن ۲۰م زبان‌شناسان بر گسترش نظام و دستگاهی طبقه‌بندی شده تکیه کرده‌اند تا بتوانند مقایسه‌ای میان تمام اصوات گفتار انسان ارائه دهند. وظیفۀ دیگر آواشناسی مدرن، فرآیندها و روش‌های ذهنی درک و دریافت گفتار است.




  1. acoustics phonetics
  2. linguistic phonetics
  3. Sanskrit
  4. Alexander Melville Bell
  5. Visible Speech