برلیوز، هکتور (۱۸۰۳ـ۱۸۶۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۸۰۳م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۸۶۹م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=فرانسوی | |ملیت=فرانسوی | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}برلیوز، هکتور (۱۸۰۳ـ۱۸۶۹) | ||
(Berlioz, Hector)<br /> | |||
[[پرونده:Berlioz, Hector.jpg|بندانگشتی|هکتور برلیوز]] | |||
آهنگ‌ساز رُمانتیک فرانسوی. پایه‌گذار ارکستراسیون مدرن شناخته شده است. بسیاری از آثار او متأثر از نمایش‌نامه و نوشته‌های ادبی است و جنبۀ نمایشی دارد. آثار سمفونیکی نوشت همچون ''سمفونی فانتاستیک''<ref>Symphonie fantastique</ref> (۱۸۳۰ـ۱۸۳۱)، و ''رومئو و ژولیت''<ref>Roméo et Juliette</ref> (۱۸۹۳)؛ و کانتات‌های نمایشی ازجمله ''نفرین فاوست''<ref>Damnation de Faust</ref> (''''۱۸۴۶) و ''کودکی مسیح''<ref>L’Enfance du Christ</ref> (۱۸۵۰ـ۱۸۵۴) و ''رکویِم''<ref>Requiem</ref>. و سه اپرا با نام ''بنونوتو چِلّینی''<ref>Benvenuto Cellini</ref> (۱۸۳۸)، ''تروایی‌ها''<ref>Les Troyens</ref> (۱۸۵۶ـ۱۸۵۸)، و ''بئاتریس و بندیکت''<ref>Beatrice et Bénédict</ref> (۱۸۶۰ـ۱۸۶۲). برلیوز موسیقی را در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> آموخت. در ۱۸۳۰ برندۀ جایزۀ رم<ref>Prix de Rome</ref> شد، و دو سال را در [[ایتالیا]] گذراند. در ۱۸۳۳ با هَریِت اسمیتسون<ref>Harriet Smithson</ref>، بازیگر، ازدواج کرد ولی در ۱۸۴۲ از هم جدا شدند. برلیوز پس از چند سال فقر و دورافتادن از اجتماع، در ۱۸۴۲ به [[آلمان|آلمان]] رفت و آثار خود را در آن‌جا رهبری کرد. در ۱۸۵۴ با ماری رِسیو<ref>Marie Recio</ref>، خواننده، ازدواج کرد. سال‌ها شهرت برلیوز مدیون 'سمفونی فانتاستیک'''' بود. تا دهۀ ۱۹۶۰ که اپراها و سایر آثار بزرگ‌اندازه‌اش به‌‌اجرا درآمدند، نبوغ واقعی او کاملاً آشکار نشد. هفت کتاب نوشت، که ازجمله آن‌هاست: ''رسالۀ سازبندی''<ref>Traité de l’instrumentation/Treatise on Orchestration</ref> (۱۸۴۴) و ''خاطرات''<ref>Mémoires</ref>. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۹
| هکتور برلیوز Hector Berlioz | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۰۳م |
| درگذشت | ۱۸۶۹م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | سمفونی فانتاستیک (۱۸۳۰ـ۱۸۳۱)؛ و رومیو و ژولیت (۱۸۹۳) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | پایه گذار ارکستراسیون مدرن |
برلیوز، هکتور (۱۸۰۳ـ۱۸۶۹)
(Berlioz, Hector)
آهنگ‌ساز رُمانتیک فرانسوی. پایه‌گذار ارکستراسیون مدرن شناخته شده است. بسیاری از آثار او متأثر از نمایش‌نامه و نوشته‌های ادبی است و جنبۀ نمایشی دارد. آثار سمفونیکی نوشت همچون سمفونی فانتاستیک[۱] (۱۸۳۰ـ۱۸۳۱)، و رومئو و ژولیت[۲] (۱۸۹۳)؛ و کانتات‌های نمایشی ازجمله نفرین فاوست[۳] (۱۸۴۶) و کودکی مسیح[۴] (۱۸۵۰ـ۱۸۵۴) و رکویِم[۵]. و سه اپرا با نام بنونوتو چِلّینی[۶] (۱۸۳۸)، تروایی‌ها[۷] (۱۸۵۶ـ۱۸۵۸)، و بئاتریس و بندیکت[۸] (۱۸۶۰ـ۱۸۶۲). برلیوز موسیقی را در کنسرواتوار پاریس[۹] آموخت. در ۱۸۳۰ برندۀ جایزۀ رم[۱۰] شد، و دو سال را در ایتالیا گذراند. در ۱۸۳۳ با هَریِت اسمیتسون[۱۱]، بازیگر، ازدواج کرد ولی در ۱۸۴۲ از هم جدا شدند. برلیوز پس از چند سال فقر و دورافتادن از اجتماع، در ۱۸۴۲ به آلمان رفت و آثار خود را در آن‌جا رهبری کرد. در ۱۸۵۴ با ماری رِسیو[۱۲]، خواننده، ازدواج کرد. سال‌ها شهرت برلیوز مدیون 'سمفونی فانتاستیک بود. تا دهۀ ۱۹۶۰ که اپراها و سایر آثار بزرگ‌اندازه‌اش به‌‌اجرا درآمدند، نبوغ واقعی او کاملاً آشکار نشد. هفت کتاب نوشت، که ازجمله آن‌هاست: رسالۀ سازبندی[۱۳] (۱۸۴۴) و خاطرات[۱۴].