بویس، ویلیام (۱۷۱۰ـ۱۷۷۹): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


بویْس، ویلیام (۱۷۱۰ـ۱۷۷۹)(Boyce, William)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ویلیام بویس|نام=William Boyce|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۷۱۰م|تاریخ مرگ=۱۷۷۹م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی‌|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نوازنده ارگ‌ و آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=در ۱۷۳۶ به سِمت‌ آهنگ‌ساز به ‌استخدام‌ نمازخانۀ‌ سلطنتی‌
رهبر ارکستر جشنوارۀ‌ سه‌ کُر|جوایز و افتخارات=|آثار=ترانۀ‌ قلب‌ بلوط (۱۷۵۹)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}بویس، ویلیام (۱۷۱۰ـ۱۷۷۹)


[[File:12412600.jpg|thumb|بويْس، ويليام]]
(Boyce, William)
 
[[پرونده:Boyce, William1.jpg|بندانگشتی|ویلیام بویس]]
ارگ‌نواز و آهنگ‌ساز انگلیسی‌. موسیقی‌ کلیسایی<ref>church music
[[ارگ|ارگ‌]]<nowiki/>نواز و آهنگ‌ساز انگلیسی‌. موسیقی‌ کلیسایی<ref>church music
 
</ref>، سمفونی‌، و موسیقی‌ مجلسی‌<ref>chamber music </ref> می‌نوشت‌، و معروف‌ترین‌ اثرش‌ ترانۀ‌ ''قلب‌ بلوط''<ref>''Heart of Oak ''</ref> (۱۷۵۹) است‌. از معتبرترین آهنگ‌سازان‌ انگلیسی‌ زمان‌ خود بود. قسمت‌ زیادی‌ از آثار او، به‌ویژه‌ موومان‌های‌ رقصی<ref>dance movement</ref> فراوانش‌، طراوت‌ و نشاط‌ را به‌‌نمایش‌ می‌گذارد. بویس‌ از خوانندگان‌ کُر [[سنت پل، کلیسای جامع|کلیسای‌ جامع‌ سنت پل]]<ref> St Paul’s Cathedral </ref> و از شاگردان‌ [[گرین، موریس (۱۹۷۴)|موریس‌ گرین]]<ref>Maurice Greene </ref> بود، که در ۱۷۵۵ استاد موزیک‌ پادشاه و جانشین‌ او شد. در این‌ ضمن‌ شغل‌های‌ ارگ‌نوازی‌ گوناگونی‌ در [[لندن (انگلستان)|لندن‌]] پیدا کرد، و در ۱۷۳۶ به سِمت‌ آهنگ‌ساز به ‌استخدام‌ نمازخانۀ‌ سلطنتی‌<ref>Chapel Royal </ref> درآمد، و سال‌ بعد رهبر ارکستر جشنوارۀ‌ سه‌ کُر<ref>The Three Choirs Festival </ref> شد. از ۱۷۵۸ ارگ‌نواز گروه‌ موسیقی‌ سلطنتی‌ بود. در سال‌های‌ آخر عمر ناشنوایی،‌ او را به‌ رهاکردن‌ بسیاری‌ از فعالیت‌هایش‌ واداشت‌. هرچند موومان‌های‌ رقصی‌ و فوگ‌<ref>fugue </ref>های‌ او جنبۀ‌ فردی بسیاری دارند، که‌ براساس‌ زبانی‌ بازمانده‌ از هَندل<ref>Handel</ref> شکل‌گرفته‌‌اند، چکامه‌های‌ درباری‌ متعدد او راحت‌تر‌‌ فراموش‌ می‌شوند. در سال‌های‌ اخیر موسیقی‌ او احیا شده‌ است‌.
</ref>، سمفونی‌، و موسیقی‌ مجلسی‌<ref>chamber music </ref> می‌نوشت‌، و معروف‌ترین‌ اثرش‌ ترانۀ‌ ''قلب‌ بلوط''<ref>''Heart of Oak ''</ref> (۱۷۵۹) است‌. از معتبرترین آهنگ‌سازان‌ انگلیسی‌ زمان‌ خود بود. قسمت‌ زیادی‌ از آثار او، به‌ویژه‌ موومان‌های‌ رقصی<ref>dance movement</ref> فراوانش‌، طراوت‌ و نشاط‌ را به‌‌نمایش‌ می‌گذارد. بویس‌ از خوانندگان‌ کُر کلیسای‌ جامع‌ سنت پل<ref> St Paul’s Cathedral </ref> و از شاگردان‌ موریس‌ گرین<ref>Maurice Greene </ref> بود، که در ۱۷۵۵ استاد موزیک‌ پادشاه و جانشین‌ او شد. در این‌ ضمن‌ شغل‌های‌ ارگ‌نوازی‌ گوناگونی‌ در لندن‌ پیدا کرد، و در ۱۷۳۶ به سِمت‌ آهنگ‌ساز به ‌استخدام‌ نمازخانۀ‌ سلطنتی‌<ref>Chapel Royal </ref> درآمد، و سال‌ بعد رهبر ارکستر جشنوارۀ‌ سه‌ کُر<ref>The Three Choirs Festival </ref> شد. از ۱۷۵۸ ارگ‌نواز گروه‌ موسیقی‌ سلطنتی‌ بود. در سال‌های‌ آخر عمر ناشنوایی،‌ او را به‌ رهاکردن‌ بسیاری‌ از فعالیت‌هایش‌ واداشت‌. هرچند موومان‌های‌ رقصی‌ و فوگ‌<ref>fugue </ref>های‌ او جنبۀ‌ فردی بسیاری دارند، که‌ براساس‌ زبانی‌ بازمانده‌ از هَندل<ref>Handel</ref> شکل‌گرفته‌‌اند، چکامه‌های‌ درباری‌ متعدد او راحت‌تر‌‌ فراموش‌ می‌شوند. در سال‌های‌ اخیر موسیقی‌ او احیا شده‌ است‌.


<br/> <!--12412600-->
<br/> <!--12412600-->


[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]

نسخهٔ ‏۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۶

ویلیام بویس
William Boyce
زادروز ۱۷۱۰م
درگذشت ۱۷۷۹م
ملیت انگلیسی‌
شغل و تخصص اصلی نوازنده ارگ‌ و آهنگ‌ساز
آثار ترانۀ‌ قلب‌ بلوط (۱۷۵۹)
گروه مقاله موسیقی

بویس، ویلیام (۱۷۱۰ـ۱۷۷۹)

(Boyce, William)

ویلیام بویس

ارگ‌نواز و آهنگ‌ساز انگلیسی‌. موسیقی‌ کلیسایی[۱]، سمفونی‌، و موسیقی‌ مجلسی‌[۲] می‌نوشت‌، و معروف‌ترین‌ اثرش‌ ترانۀ‌ قلب‌ بلوط[۳] (۱۷۵۹) است‌. از معتبرترین آهنگ‌سازان‌ انگلیسی‌ زمان‌ خود بود. قسمت‌ زیادی‌ از آثار او، به‌ویژه‌ موومان‌های‌ رقصی[۴] فراوانش‌، طراوت‌ و نشاط‌ را به‌‌نمایش‌ می‌گذارد. بویس‌ از خوانندگان‌ کُر کلیسای‌ جامع‌ سنت پل[۵] و از شاگردان‌ موریس‌ گرین[۶] بود، که در ۱۷۵۵ استاد موزیک‌ پادشاه و جانشین‌ او شد. در این‌ ضمن‌ شغل‌های‌ ارگ‌نوازی‌ گوناگونی‌ در لندن‌ پیدا کرد، و در ۱۷۳۶ به سِمت‌ آهنگ‌ساز به ‌استخدام‌ نمازخانۀ‌ سلطنتی‌[۷] درآمد، و سال‌ بعد رهبر ارکستر جشنوارۀ‌ سه‌ کُر[۸] شد. از ۱۷۵۸ ارگ‌نواز گروه‌ موسیقی‌ سلطنتی‌ بود. در سال‌های‌ آخر عمر ناشنوایی،‌ او را به‌ رهاکردن‌ بسیاری‌ از فعالیت‌هایش‌ واداشت‌. هرچند موومان‌های‌ رقصی‌ و فوگ‌[۹]های‌ او جنبۀ‌ فردی بسیاری دارند، که‌ براساس‌ زبانی‌ بازمانده‌ از هَندل[۱۰] شکل‌گرفته‌‌اند، چکامه‌های‌ درباری‌ متعدد او راحت‌تر‌‌ فراموش‌ می‌شوند. در سال‌های‌ اخیر موسیقی‌ او احیا شده‌ است‌.


  1. church music
  2. chamber music
  3. Heart of Oak
  4. dance movement
  5. St Paul’s Cathedral
  6. Maurice Greene
  7. Chapel Royal
  8. The Three Choirs Festival
  9. fugue
  10. Handel