اریانی، علی بن یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=علی بن یحیی اریانی|نام=ali bin Yahya Al-Yahya|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=یحصب، در شمال صنعاء 1902م|تاریخ مرگ=اریان 1939م|دوره زندگی=|ملیت=یمنی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=نحو، فقه و ادبیات|شغل و تخصص اصلی=شاعر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات عرب|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
اریانی، علی بن یحیی (اریان 1902- اریان 1939م)   ali bin Yahya Al-Yahya
اریانی، علی بن یحیی (اریان 1902- اریان 1939م)   ali bin Yahya Al-Yahya




شاعر [[یمن|یمنی]]. در قلعه‌ی اریان، معروف به یحصب، در شمال صنعاء به دنیا آمد. آموزش اولیه را نزد پدرش آغاز کرد و سپس نحو و فقه آموخت. به صنعاء رفت و علوم دینی و ادبیات را نیز نزد عالمان این شهر (مانند اسماعیل بن علی ریمی، احمد بن علی کحلانی و عبدالخالق الامیر) فراگرفت و گواهی (اجازه) پدرش و شیخ سلیمان بن محمد اهدل و احمد بن محمد اهدل را دریافت کرد. در شهر اریان به تدریس اشتغال یافت. سپس به دستور امام یحیی حمیدالدین متصدی قضاء شهر وصاب شد. پس از صدور حکمی منصفانه در حق شهروندی، تحت فشار دولت قرار گرفت و استعفا داد. با این حال مردم اریان او را به عنوان حاکم شرع قبول داشتند و با رضایت طرفین دعوا وی میان آنان حکم می‌کرد.
شاعر یمنی. در قلعه‌ی اریان، معروف به یحصب، در شمال [[صنعا|صنعاء]] به دنیا آمد. آموزش اولیه را نزد پدرش آغاز کرد و سپس [[نحو]] و [[فقه]] آموخت. به صنعاء رفت و علوم دینی و ادبیات را نیز نزد عالمان این شهر (مانند اسماعیل بن علی ریمی، احمد بن علی کحلانی و عبدالخالق الامیر) فراگرفت و گواهی (اجازه) پدرش و شیخ سلیمان بن محمد اهدل و احمد بن محمد اهدل را دریافت کرد. در شهر اریان به تدریس اشتغال یافت. سپس به دستور امام یحیی حمیدالدین متصدی قضاء شهر وصاب شد. پس از صدور حکمی منصفانه در حق شهروندی، تحت فشار دولت قرار گرفت و استعفا داد. با این حال مردم اریان او را به عنوان حاکم شرع قبول داشتند و با رضایت طرفین دعوا وی میان آنان حکم می‌کرد.


علی بن یحیی دیوان شعر بزرگی از خود برجای گذاشت که پس از مرگش به همت برادرش، عبدالرحمن اریانی (که بعدها رئیس جمهور موقت یمن شد) تدوین و منتشر شده است. شماری از شعرهای او نیز در زمان حیاتش، در روزنامه‌ی ''ایمان'' و مجله‌ی ''الحکمه الیمانیه'' منتشر شده. بسیاری از شعرهای اریانی، به‌ویژه شعرهایی که سویه‌ی ظلم‌ستیزی دارند ورد زبان‌ها شد. او منتقد ظلمی بود که دستگاه امام یحیی حمیدالدین بر مردم روا می‌داشت.  
علی بن یحیی دیوان شعر بزرگی از خود برجای گذاشت که پس از مرگش به همت برادرش، عبدالرحمن اریانی (که بعدها رئیس جمهور موقت [[یمن]] شد) تدوین و منتشر شده است. شماری از شعرهای او نیز در زمان حیاتش، در روزنامه‌ی ''ایمان'' و مجله‌ی ''الحکمه الیمانیه'' منتشر شده. بسیاری از شعرهای اریانی، به‌ویژه شعرهایی که سویه‌ی ظلم‌ستیزی دارند ورد زبان‌ها شد. او منتقد ظلمی بود که دستگاه امام یحیی حمیدالدین بر مردم روا می‌داشت.  
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۱

علی بن یحیی اریانی
ali bin Yahya Al-Yahya
زادروز یحصب، در شمال صنعاء 1902م
درگذشت اریان 1939م
ملیت یمنی
تحصیلات و محل تحصیل نحو، فقه و ادبیات
شغل و تخصص اصلی شاعر
گروه مقاله ادبیات عرب

اریانی، علی بن یحیی (اریان 1902- اریان 1939م)   ali bin Yahya Al-Yahya


شاعر یمنی. در قلعه‌ی اریان، معروف به یحصب، در شمال صنعاء به دنیا آمد. آموزش اولیه را نزد پدرش آغاز کرد و سپس نحو و فقه آموخت. به صنعاء رفت و علوم دینی و ادبیات را نیز نزد عالمان این شهر (مانند اسماعیل بن علی ریمی، احمد بن علی کحلانی و عبدالخالق الامیر) فراگرفت و گواهی (اجازه) پدرش و شیخ سلیمان بن محمد اهدل و احمد بن محمد اهدل را دریافت کرد. در شهر اریان به تدریس اشتغال یافت. سپس به دستور امام یحیی حمیدالدین متصدی قضاء شهر وصاب شد. پس از صدور حکمی منصفانه در حق شهروندی، تحت فشار دولت قرار گرفت و استعفا داد. با این حال مردم اریان او را به عنوان حاکم شرع قبول داشتند و با رضایت طرفین دعوا وی میان آنان حکم می‌کرد.

علی بن یحیی دیوان شعر بزرگی از خود برجای گذاشت که پس از مرگش به همت برادرش، عبدالرحمن اریانی (که بعدها رئیس جمهور موقت یمن شد) تدوین و منتشر شده است. شماری از شعرهای او نیز در زمان حیاتش، در روزنامه‌ی ایمان و مجله‌ی الحکمه الیمانیه منتشر شده. بسیاری از شعرهای اریانی، به‌ویژه شعرهایی که سویه‌ی ظلم‌ستیزی دارند ورد زبان‌ها شد. او منتقد ظلمی بود که دستگاه امام یحیی حمیدالدین بر مردم روا می‌داشت.