استن حنانه

اُستُنِ حَنّانه
(اُستن در لغت به‌معنی ستون و حنّانه به‌معنی زنی که در یاد شوی خود پیوسته ناله کند) ستون حنانه، در اصطلاح عام، نام ستونی چوبی است که پیغمبر (ص) پیش از آن‌که منبری برای انجام سخنرانی ساخته شود، بر آن تکیه می‌دادند و برای مردم موعظه می‌کردند. زمانی‌که نخستین‌بار (احتمالاً در ۷ق) منبر ساخته شد، و پیامبر (ص) روز جمعه از آن بالا رفتند و موعظه آغاز کردند، ستون چوبی از این‌که صدای پیامبر (ص) را شنید و او را در کنار خود ندید، مانند کودکی، که از مادرش جدا شده باشد، ناله سر داد. از این‌رو حضرت آن ستون را حنّانه خواند و بنا بر درخواست ستون، که با پیامبر (ص) به سخن آمده بود، فرمود تا ستون را دفن کردند، باشد که در روز محشر ستون نیز مانند سایر موجودات از جای خود برخیزد و جزء درختان سرسبز بهشتی شود. در دفتر اول مثنوی معنوی، داستان گفت‌وگوی آن ستون با حضرت پیامبر (ص)، و پرسش پیامبر (ص) از اُستن و پاسخ زیبای او، که طالب جاودانگی شد، با زیبایی تمام ذکر شده است.