اسم اعظم

اسم اعظَم

سه معنی و کاربرد متفاوت اما نزدیک به‌هم دارد: ۱. اسماء ذاتیۀ حضرت حق، که به مجموعِ آن مفاتیح‌الغیب هم اطلاق می‌شود؛ ۲. لفظ شریف جلاله، که دلالت بر ذات به‌همراه جمیع مراتب کمالیه دارد. در این دو معنی، اسم و اسماء اعظم ثابت است؛ ۳. اسمی که سیر سالک در آن به کمال رسیده، پس آن سالک متحقق به مظهریّت آن شده است. در این سومین معنی، اسم اعظم، نه یک اسم خاص که نسبت به هر سالک، در تغییر است. برخی از عارفان، اسم اعظم هر سالک را نیز، اسمی دانسته‌اند که آن سالک، در تحت تربیت اوست. این آخرین معنی، در عرف عارفان عمومیّت ندارد. در روایات آمده است که هر اسمی از اسماء خداوند در غایت عظمت است با این توضیح که انسان چون با دلبستگی به غیر خداوند، او را بخواند بهره نمی‌برد، ولی چون با دل کندن از غیر خداوند، او را یاد کند این دعا و هر نامی که بخواند اسم اعظم است.