آدامز، جان کوچ (۱۸۱۹ـ۱۸۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}اخترشناس انگلیسی. در ۱۸۴۵ وجود سیارۀ [[نپتون (اخترشناسی)|نپتون]]<ref>Planet Neptune</ref> را به روش ریاضی، و بر پایۀ اثرات کشش گرانشی<ref>gravitational pull</ref> آن بر حرکت [[اورانوس]]<ref>Uranus</ref> پیش‌بینی کرد؛ اما این سیاره تا ۱۸۴۶م که [[گاله، یوهان گوتفرید (۱۸۱۲ـ۱۹۱۰)|یوهان گوتفرید گاله]]<ref>Johann Gottfried Galle</ref> آن را کشف کرد، شناخته نشد. آدامز همچنین حرکت ماه، شهاب‌های اسدی<ref>Leonid meteors</ref>، و خاصیت مغناطیسی زمین را بررسی کرد. در لندیست<ref>Landeast</ref>، [[کورنوال]]<ref>Cornwall</ref>، زاده شد. در [[کیمبریج]] درس خواند و تقریباً تا آخر عمر در آن‌جا به‌سر برد. در ۱۸۵۸، استاد ریاضی دانشگاه سنت اندروز<ref>St Andrews</ref> در [[فایف (جغرافیا)|فایف]]<ref>Fief</ref> شد. از ۱۸۵۹ تا ۱۸۹۲م، استاد کرسی «لاوندی<ref>Lowndean</ref>» [[نجوم]] و [[هندسه]] در کیمبریج بود و از ۱۸۶۱ تا ۱۸۹۲م سرپرستی رصدخانۀ آن دانشگاه را برعهده داشت. آدامز بعضی [[ابیراهی]]<ref>aberration</ref>های مدار اورانوس را جدا از اوربن لِوریه<ref>Leverrier, Urbaim</ref>، اخترشناس فرانسوی، مستقلاً محاسبه کرد. تا ۱۸۴۵م، آدامز موقعیت و برخی از ویژگی‌های سیاره‌ای فرضی را تعیین کرده بود که بر مدار اورانوس اثر می‌گذاشت، اما جست‌وجوی سیارۀ جدید حدود یک سال در کیمبریج به تعویق افتاد. در این فاصله، لووریه نتایج محاسبات خود را برای گاله در رصدخانۀ برلین<ref>Berlin Observatory</ref> فرستاد و گاله، که نقشه‌های بهتری در اختیار داشت، ظرف چندساعت موفق به یافتن این سیاره شد. افتخار کشف نپتون به [[لوریه، اوربن ژان ژوزف (۱۸۱۱ـ۱۸۷۷)|لووریه]] رسید. | }} | ||
[[پرونده:10055800.jpg|بندانگشتی|جان کوچ آدامز]] | |||
اخترشناس انگلیسی. در ۱۸۴۵ وجود سیارۀ [[نپتون (اخترشناسی)|نپتون]]<ref>Planet Neptune</ref> را به روش ریاضی، و بر پایۀ اثرات کشش گرانشی<ref>gravitational pull</ref> آن بر حرکت [[اورانوس]]<ref>Uranus</ref> پیش‌بینی کرد؛ اما این سیاره تا ۱۸۴۶م که [[گاله، یوهان گوتفرید (۱۸۱۲ـ۱۹۱۰)|یوهان گوتفرید گاله]]<ref>Johann Gottfried Galle</ref> آن را کشف کرد، شناخته نشد. آدامز همچنین حرکت ماه، شهاب‌های اسدی<ref>Leonid meteors</ref>، و خاصیت مغناطیسی زمین را بررسی کرد. در لندیست<ref>Landeast</ref>، [[کورنوال]]<ref>Cornwall</ref>، زاده شد. در [[کیمبریج]] درس خواند و تقریباً تا آخر عمر در آن‌جا به‌سر برد. در ۱۸۵۸، استاد ریاضی دانشگاه سنت اندروز<ref>St Andrews</ref> در [[فایف (جغرافیا)|فایف]]<ref>Fief</ref> شد. از ۱۸۵۹ تا ۱۸۹۲م، استاد کرسی «لاوندی<ref>Lowndean</ref>» [[نجوم]] و [[هندسه]] در کیمبریج بود و از ۱۸۶۱ تا ۱۸۹۲م سرپرستی رصدخانۀ آن دانشگاه را برعهده داشت. آدامز بعضی [[ابیراهی]]<ref>aberration</ref>های مدار اورانوس را جدا از اوربن لِوریه<ref>Leverrier, Urbaim</ref>، اخترشناس فرانسوی، مستقلاً محاسبه کرد. تا ۱۸۴۵م، آدامز موقعیت و برخی از ویژگی‌های سیاره‌ای فرضی را تعیین کرده بود که بر مدار اورانوس اثر می‌گذاشت، اما جست‌وجوی سیارۀ جدید حدود یک سال در کیمبریج به تعویق افتاد. در این فاصله، لووریه نتایج محاسبات خود را برای گاله در رصدخانۀ برلین<ref>Berlin Observatory</ref> فرستاد و گاله، که نقشه‌های بهتری در اختیار داشت، ظرف چندساعت موفق به یافتن این سیاره شد. افتخار کشف نپتون به [[لوریه، اوربن ژان ژوزف (۱۸۱۱ـ۱۸۷۷)|لووریه]] رسید. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۴۶
آدامز، جان کوچ (۱۸۱۹ـ۱۸۹۲م)(Adams, John Couch)
| جان کوچ آدامز John Couch Adams | |
|---|---|
| زادروز |
لندیست، کورنوال ۱۸۱۹م |
| درگذشت | ۱۸۹۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
اخترشناس انگلیسی. در ۱۸۴۵ وجود سیارۀ نپتون[۱] را به روش ریاضی، و بر پایۀ اثرات کشش گرانشی[۲] آن بر حرکت اورانوس[۳] پیش‌بینی کرد؛ اما این سیاره تا ۱۸۴۶م که یوهان گوتفرید گاله[۴] آن را کشف کرد، شناخته نشد. آدامز همچنین حرکت ماه، شهاب‌های اسدی[۵]، و خاصیت مغناطیسی زمین را بررسی کرد. در لندیست[۶]، کورنوال[۷]، زاده شد. در کیمبریج درس خواند و تقریباً تا آخر عمر در آن‌جا به‌سر برد. در ۱۸۵۸، استاد ریاضی دانشگاه سنت اندروز[۸] در فایف[۹] شد. از ۱۸۵۹ تا ۱۸۹۲م، استاد کرسی «لاوندی[۱۰]» نجوم و هندسه در کیمبریج بود و از ۱۸۶۱ تا ۱۸۹۲م سرپرستی رصدخانۀ آن دانشگاه را برعهده داشت. آدامز بعضی ابیراهی[۱۱]های مدار اورانوس را جدا از اوربن لِوریه[۱۲]، اخترشناس فرانسوی، مستقلاً محاسبه کرد. تا ۱۸۴۵م، آدامز موقعیت و برخی از ویژگی‌های سیاره‌ای فرضی را تعیین کرده بود که بر مدار اورانوس اثر می‌گذاشت، اما جست‌وجوی سیارۀ جدید حدود یک سال در کیمبریج به تعویق افتاد. در این فاصله، لووریه نتایج محاسبات خود را برای گاله در رصدخانۀ برلین[۱۳] فرستاد و گاله، که نقشه‌های بهتری در اختیار داشت، ظرف چندساعت موفق به یافتن این سیاره شد. افتخار کشف نپتون به لووریه رسید.