آتش، احمد (۱۹۱۷ـ۱۹۶۶): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
آتش، احمد (۱۹۱۷ـ۱۹۶۶) Atash, Ahmed
آتش، احمد (۱۹۱۷ـ۱۹۶۶م) Atash, Ahmed


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =احمد آتش
|عنوان =احمد آتش
|نام =
|نام =Ahmed Atash
|نام دیگر=
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام اصلی=
خط ۱۸: خط ۱۸:
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =مسیول آموزش کرسی ادبیات عربی و فارسی و مسیول پژوهشگاه خاورشناسی دانشگاه استانبول (از ۱۹۴۹م)، سرپرست بخش اسلامی کتابخانه دانشگاه استانبول، عضو کمیته اداری انجمن جهانی پژوهش های خاورشناسی، عضو بنیاد تحقیقات فرهنگی ترکیه، مدیر هییت تحریریه دایره المعارف اسلام
|سمت =مسئول آموزش کرسی ادبیات عربی و فارسی و مسیول پژوهشگاه خاورشناسی دانشگاه استانبول (از ۱۹۴۹م)، سرپرست بخش اسلامی کتابخانه دانشگاه استانبول، عضو کمیته اداری انجمن جهانی پژوهش های خاورشناسی، عضو بنیاد تحقیقات فرهنگی ترکیه، مدیر هییت تحریریه دایره المعارف اسلام
|جوایز و افتخارات =نشان لیاقت (سپاس) از دولت ایران (۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م)
|جوایز و افتخارات =نشان لیاقت (سپاس) از دولت ایران (۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م)
|آثار =
|آثار =
خط ۳۰: خط ۳۰:
}}
}}
[[پرونده:10034600.jpg|بندانگشتی|احمد آتش به همراه همسر و فرزندانش]]
[[پرونده:10034600.jpg|بندانگشتی|احمد آتش به همراه همسر و فرزندانش]]
مصحح، مترجم، ادیب و ایران‌شناس [[ترکیه]]. در ۱۹۳۵ وارد مدرسۀ عالی [[استانبول]] شد و در همان زمان در گروه آموزشی زبان و ادبیات ترکی دانشکدۀ ادبیات استانبول تحصیل کرد و فقه‌اللغۀ عربی، فارسی و فرانسه را آموخت. در ۱۹۴۳ از رسالۀ خود با نام ''زندگی و آثار نابغۀ ذبیانی'' زیر نظر [[ریتر، هلموت (۱۸۹۲ـ۱۹۷۱)|هلموت ریتر]] دفاع کرد و دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۹ پس از بازگشت ریتر به آلمان، مسئولیت آموزشی کرسی ادبیات عربی و فارسی و نیز مسئولیت پژوهشگاه خاورشناسی در دانشگاه استانبول را برعهده گرفت و تا پایان عمر در این مسئولیت خدمت کرد. در ۱۹۵۶ نخستین شمارۀ مجلۀ پژوهشگاه خاورشناسی را با ‌نام ''مجموعه‌های شرقی'' منتشر کرد. در ۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م دولت ایران نشان لیاقت «سپاس» به وی اهدا کرد. مدتی سرپرست بخش اسلامی کتابخانۀ دانشگاه استانبول بود. بنیادگذار و عضو کمیتۀ اداری انجمن جهانی پژوهش‌های خاورشناسی و عضو بنیاد تحقیقات فرهنگی ترکیه بود. مدیر هیئت تحریریۀ ''دایرة‌المعارف اسلام'' (''اسلام انسیکلوپدسی'') بود.  
مصحح، مترجم، ادیب و ایران‌شناس [[ترکیه]]. در ۱۹۳۵م وارد مدرسۀ عالی [[استانبول]] شد و در همان زمان در گروه آموزشی زبان و ادبیات ترکی دانشکدۀ ادبیات استانبول تحصیل کرد و فقه‌اللغۀ عربی، فارسی و فرانسه را آموخت. در ۱۹۴۳م از رسالۀ خود با نام ''زندگی و آثار نابغۀ ذبیانی'' زیر نظر [[ریتر، هلموت (۱۸۹۲ـ۱۹۷۱)|هلموت ریتر]] دفاع کرد و دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۹م پس از بازگشت ریتر به آلمان، مسئولیت آموزشی کرسی ادبیات عربی و فارسی و نیز مسئولیت پژوهشگاه خاورشناسی در دانشگاه استانبول را برعهده گرفت و تا پایان عمر در این مسئولیت خدمت کرد. در ۱۹۵۶م نخستین شمارۀ مجلۀ پژوهشگاه خاورشناسی را با ‌نام ''مجموعه‌های شرقی'' منتشر کرد. در ۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م دولت ایران نشان لیاقت «سپاس» به وی اهدا کرد. مدتی سرپرست بخش اسلامی کتابخانۀ دانشگاه استانبول بود. بنیادگذار و عضو کمیتۀ اداری انجمن جهانی پژوهش‌های خاورشناسی و عضو بنیاد تحقیقات فرهنگی ترکیه بود. مدیر هیئت تحریریۀ ''دایرة‌المعارف اسلام'' (''اسلام انسیکلوپدسی'') بود.  


از آثارش: ''دستور زبان فارسی'' (با همکاری) (استانبول، ۱۹۴۵م)؛ تصحیح و نشر ''ترجمان‌البلاغۀ'' رادویانی (استانبول، ۱۹۴۹م)؛ تصحیح و ترجمۀ ترکیه ''رسالة فی ماهیة‌العشق ''[[ابن سینا، حسین بن عبدالله (خرمیثن ۳۷۰ـ همدان ۴۲۸)|ابن سینا]] (استانبول، ۱۹۵۳م)؛ تصحیح ''جامع‌التواریخ'' [[رشیدالدین فضل الله (همدان ح ۶۴۵ـ۷۱۸ق)|رشیدالدین فضل‌الله]] ([[آنکارا]]، ۱۹۵۷و ۱۹۶۰م)؛ ترجمۀ ''احصاء‌العلوم'' فارابی به ترکی (استانبول، ۱۹۵۵)؛ ترجمۀ ''راحة‌الصدور'' [[راوندی، قطب الدین ( ـ قم ۵۷۳ق)|راوندی]] به ترکی (جلد اول، آنکارا، ۱۹۷۵م؛ جلد دوم، آنکارا، ۱۹۶۷م)؛ ''فقه‌اللغۀ'' عربی و فارسی، ترجمۀ منظومۀ ''حیدربابایه سلام'' شهریار (۱۹۴۶)، تصحیح انتقادی متون و ''سندبادنامه''‌ محمد بن علی سمرقندی (با ترجمه ترکی).
از آثارش: ''دستور زبان فارسی'' (با همکاری) (استانبول، ۱۹۴۵م)؛ تصحیح و نشر ''ترجمان‌البلاغۀ'' رادویانی (استانبول، ۱۹۴۹م)؛ تصحیح و ترجمۀ ترکیه ''رسالة فی ماهیة‌العشق ''[[ابن سینا، حسین بن عبدالله (خرمیثن ۳۷۰ـ همدان ۴۲۸)|ابن سینا]] (استانبول، ۱۹۵۳م)؛ تصحیح ''جامع‌التواریخ'' [[رشیدالدین فضل الله (همدان ح ۶۴۵ـ۷۱۸ق)|رشیدالدین فضل‌الله]] ([[آنکارا]]، ۱۹۵۷و ۱۹۶۰م)؛ ترجمۀ ''احصاء‌العلوم'' [[فارابی، ابونصر محمد (فاراب ۲۵۷ـ دمشق ۳۳۸ق)|فارابی]] به ترکی (استانبول، ۱۹۵۵م)؛ ترجمۀ ''راحة‌الصدور'' [[راوندی، قطب الدین ( ـ قم ۵۷۳ق)|راوندی]] به ترکی (جلد اول، آنکارا، ۱۹۷۵م؛ جلد دوم، آنکارا، ۱۹۶۷م)؛ ''فقه‌اللغۀ'' عربی و فارسی، ترجمۀ منظومۀ ''حیدربابایه سلام'' شهریار (۱۹۴۶م)، تصحیح انتقادی متون و ''سندبادنامه''‌ محمد بن علی سمرقندی (با ترجمه ترکی).


 
 
----
----
[[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]]
[[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۶

آتش، احمد (۱۹۱۷ـ۱۹۶۶م) Atash, Ahmed

احمد آتش
Ahmed Atash
زادروز ۱۹۱۷م
درگذشت ۱۹۶۶م
ملیت ترکیه ای
تحصیلات و محل تحصیل دانشکده ادبیات استانبول (از ۱۹۳۵م)، دکتری (۱۹۴۳م)
شغل و تخصص اصلی خاورشناس
شغل و تخصص های دیگر مصحح و مترجم
گروه مقاله خاورشناسی
جوایز و افتخارات نشان لیاقت (سپاس) از دولت ایران (۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م)
احمد آتش به همراه همسر و فرزندانش

مصحح، مترجم، ادیب و ایران‌شناس ترکیه. در ۱۹۳۵م وارد مدرسۀ عالی استانبول شد و در همان زمان در گروه آموزشی زبان و ادبیات ترکی دانشکدۀ ادبیات استانبول تحصیل کرد و فقه‌اللغۀ عربی، فارسی و فرانسه را آموخت. در ۱۹۴۳م از رسالۀ خود با نام زندگی و آثار نابغۀ ذبیانی زیر نظر هلموت ریتر دفاع کرد و دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۹م پس از بازگشت ریتر به آلمان، مسئولیت آموزشی کرسی ادبیات عربی و فارسی و نیز مسئولیت پژوهشگاه خاورشناسی در دانشگاه استانبول را برعهده گرفت و تا پایان عمر در این مسئولیت خدمت کرد. در ۱۹۵۶م نخستین شمارۀ مجلۀ پژوهشگاه خاورشناسی را با ‌نام مجموعه‌های شرقی منتشر کرد. در ۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م دولت ایران نشان لیاقت «سپاس» به وی اهدا کرد. مدتی سرپرست بخش اسلامی کتابخانۀ دانشگاه استانبول بود. بنیادگذار و عضو کمیتۀ اداری انجمن جهانی پژوهش‌های خاورشناسی و عضو بنیاد تحقیقات فرهنگی ترکیه بود. مدیر هیئت تحریریۀ دایرة‌المعارف اسلام (اسلام انسیکلوپدسی) بود.

از آثارش: دستور زبان فارسی (با همکاری) (استانبول، ۱۹۴۵م)؛ تصحیح و نشر ترجمان‌البلاغۀ رادویانی (استانبول، ۱۹۴۹م)؛ تصحیح و ترجمۀ ترکیه رسالة فی ماهیة‌العشق ابن سینا (استانبول، ۱۹۵۳م)؛ تصحیح جامع‌التواریخ رشیدالدین فضل‌الله (آنکارا، ۱۹۵۷و ۱۹۶۰م)؛ ترجمۀ احصاء‌العلوم فارابی به ترکی (استانبول، ۱۹۵۵م)؛ ترجمۀ راحة‌الصدور راوندی به ترکی (جلد اول، آنکارا، ۱۹۷۵م؛ جلد دوم، آنکارا، ۱۹۶۷م)؛ فقه‌اللغۀ عربی و فارسی، ترجمۀ منظومۀ حیدربابایه سلام شهریار (۱۹۴۶م)، تصحیح انتقادی متون و سندبادنامه‌ محمد بن علی سمرقندی (با ترجمه ترکی).