امیرانی، فرهود (تهران ۱۳۳۸ش ): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
امیرانی، فرهود (تهران ۱۳۳۸ش‌)<br>
امیرانی، فرهود (تهران ۱۳۳۸ش‌)<br>


خط ۲۹: خط ۲۸:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}مدرس و مؤلف آثاری در زمینه‌های نظری و عملی آموزش موسیقی در ایران. سه‌تارنوازی را از احمد عبادی، تئوری موسیقی و هارمونی را از پرویز منصوری، ردیف آقاحسینقلی را از داریوش پیرنیاکان و ردیف میرزا عبدالله را از داریوش طلایی فرا گرفت. از ۱۳۶۷ به‌طور حرفه‌ای و تمام‌وقت به تدریس موسیقی ایرانی و موسیقی غربی به‌عنوان تنها معلم (فلوت ریکوردر به سبک باروک) و انجام پژوهش‌هایی در این زمینه اشتغال داشته است و در هنرستان موسیقی (سوره) نیز به تدریس پرداخته است. زمینۀ اصلی کار فرهود امیرانی بر روی ارتقای سطح ادراک هنرجویان از فرهنگ‌های متفاوت در زمینه موسیقی بوده و کلاس‌های متعددی را برای شناخت و تجزیه و تحلیل عناصر سازندۀ موسیقی برگزار و در ویرایش و آماده‌سازی کتاب‌های معتبر حوزۀ شعر و موسیقی همکاری کرده است. ازجمله حافظ به تصحیح امیرهوشنگ ابتهاج و ''تئوری بنیادی موسیقی'' (نوشتۀ پرویز منصوری)، ''کتاب سرایش'' (اثر حسین مهرانی)، ''هارمونی'': ''آموزش و تاریخ تحول آن'' (اثر دیتر د لاموته، ترجمه پرویز منصوری). کتاب اصلی فرهود امیرانی، ''سه‌تار و تاراندیشی''، شامل پژوهشی در زمینۀ آموزش سه‌تار و اولین کتاب در حوزه نقد روش‌های آموزش برای سازهای موسیقی ایرانی است.
}}[[پرونده:Farhood-amirani.jpg|بندانگشتی|فرهود امیرانی]]
 
مدرس و مؤلف آثاری در زمینه‌های نظری و عملی آموزش موسیقی در ایران. سه‌تارنوازی را از [[عبادی، احمد (تهران ۱۲۸۵ـ۱۳۷۱ش)|احمد عبادی]]، تئوری موسیقی و هارمونی را از [[منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وین ۱۳۹۰ش)|پرویز منصوری]]، ردیف [[آقا حسینقلی|آقاحسینقلی]] را از [[پیرنیاکان، داریوش (آذربایجان شرقی ۱۳۳۵ش)|داریوش پیرنیاکان]] و ردیف [[میرزا عبدالله]] را از [[طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش )|داریوش طلایی]] فرا گرفت. از ۱۳۶۷ به‌طور حرفه‌ای و تمام‌وقت به تدریس موسیقی ایرانی و موسیقی غربی به‌عنوان تنها معلم (فلوت ریکوردر به سبک باروک) و انجام پژوهش‌هایی در این زمینه اشتغال داشته است و در [[هنرستان موسیقی ملی|هنرستان موسیقی (سوره)]] نیز به تدریس پرداخته است. زمینۀ اصلی کار فرهود امیرانی بر روی ارتقای سطح ادراک هنرجویان از فرهنگ‌های متفاوت در زمینه موسیقی بوده و کلاس‌های متعددی را برای شناخت و تجزیه و تحلیل عناصر سازندۀ موسیقی برگزار و در ویرایش و آماده‌سازی کتاب‌های معتبر حوزۀ شعر و موسیقی همکاری کرده است. ازجمله حافظ به تصحیح [[ابتهاج، امیرهوشنگ (رشت ۱۳۰۶ش)|امیرهوشنگ ابتهاج]] و ''تئوری بنیادی موسیقی'' (نوشتۀ پرویز منصوری)، ''کتاب سرایش'' (اثر حسین مهرانی)، ''هارمونی'': ''آموزش و تاریخ تحول آن'' (اثر دیتر د لاموته، ترجمه پرویز منصوری). کتاب اصلی فرهود امیرانی، ''سه‌تار و تاراندیشی''، شامل پژوهشی در زمینۀ آموزش سه‌تار و اولین کتاب در حوزه نقد روش‌های آموزش برای سازهای موسیقی ایرانی است.
<br><!--11514500-->
<br><!--11514500-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
[[رده:ایران - اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۷

امیرانی، فرهود (تهران ۱۳۳۸ش‌)

فرهود امیرانی
زادروز تهران ۱۳۳۸ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل فراگیری سه تارنوازی، تیوری موسیقی و هارمونی و ردیف
شغل و تخصص اصلی مدرس
شغل و تخصص های دیگر مولف
گروه مقاله موسیقی
فرهود امیرانی

مدرس و مؤلف آثاری در زمینه‌های نظری و عملی آموزش موسیقی در ایران. سه‌تارنوازی را از احمد عبادی، تئوری موسیقی و هارمونی را از پرویز منصوری، ردیف آقاحسینقلی را از داریوش پیرنیاکان و ردیف میرزا عبدالله را از داریوش طلایی فرا گرفت. از ۱۳۶۷ به‌طور حرفه‌ای و تمام‌وقت به تدریس موسیقی ایرانی و موسیقی غربی به‌عنوان تنها معلم (فلوت ریکوردر به سبک باروک) و انجام پژوهش‌هایی در این زمینه اشتغال داشته است و در هنرستان موسیقی (سوره) نیز به تدریس پرداخته است. زمینۀ اصلی کار فرهود امیرانی بر روی ارتقای سطح ادراک هنرجویان از فرهنگ‌های متفاوت در زمینه موسیقی بوده و کلاس‌های متعددی را برای شناخت و تجزیه و تحلیل عناصر سازندۀ موسیقی برگزار و در ویرایش و آماده‌سازی کتاب‌های معتبر حوزۀ شعر و موسیقی همکاری کرده است. ازجمله حافظ به تصحیح امیرهوشنگ ابتهاج و تئوری بنیادی موسیقی (نوشتۀ پرویز منصوری)، کتاب سرایش (اثر حسین مهرانی)، هارمونی: آموزش و تاریخ تحول آن (اثر دیتر د لاموته، ترجمه پرویز منصوری). کتاب اصلی فرهود امیرانی، سه‌تار و تاراندیشی، شامل پژوهشی در زمینۀ آموزش سه‌تار و اولین کتاب در حوزه نقد روش‌های آموزش برای سازهای موسیقی ایرانی است.