غلامحسین مین باشیان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:2042150371.jpg|جایگزین=غلامحسین مین‌باشیان|بندانگشتی|غلامحسین مین‌باشیان]] | [[پرونده:2042150371.jpg|جایگزین=غلامحسین مین‌باشیان|بندانگشتی|غلامحسین مین‌باشیان|297x297پیکسل]] | ||
غلامحسین مین‌باشیان (تهران 5 آبان 1286ش- تهران 1357ش) | غلامحسین مین‌باشیان (تهران 5 آبان 1286ش- تهران 1357ش) | ||
آهنگ‌ساز و رهبر ایرانی ارکستر. مقدمات موسیقی را نزد پدرش، [[غلامرضا مین باشیان|غلامرضا مین‌باشیان]] (سالار معزز)، گذراند و همزمان نیز در مدرسه‌ی موزیک [[دارالفنون]] تحصیل کرد. پس از این دوره، در سال ١٢٨٩ به کنسرواتوار ژنو راه یافت و سه سال در آنجا به فراگیری ویولن، پیانو، [[هارمونی]] و هم‌نوازی پرداخت و هر سال جایزه‌ی اول ویولن و هارمونی را به خود اختصاص داد. بعد از این دوره به برلین رفت و سه سال نیز در کنسرواتوار آنجا | آهنگ‌ساز و رهبر ایرانی ارکستر. مقدمات موسیقی را نزد پدرش، [[غلامرضا مین باشیان|غلامرضا مین‌باشیان]] (سالار معزز)، گذراند و همزمان نیز در مدرسه‌ی موزیک [[دارالفنون]] تحصیل کرد. پس از این دوره، در سال ١٢٨٩ به کنسرواتوار ژنو راه یافت و سه سال در آنجا به فراگیری ویولن، پیانو، [[هارمونی]] و هم‌نوازی پرداخت و هر سال جایزه‌ی اول ویولن و هارمونی را به خود اختصاص داد. بعد از این دوره به [[برلین]] رفت و سه سال نیز در کنسرواتوار آنجا [[ویولن]]، [[پیانو]]، هم‌نوازی و رهبری ارکستر را نزد استادان آلمانی آموخت. در سال ١٣٠٩ دیپلم این مرکز را دریافت کرد و با شرکت در کنسرت‌های هنرجویان کنسرواتوار، مقام اول را در ویولن و بزرگ‌ترین مدال کنسرواتوار موسیقی اشترن گوستاوهلندر را به دست آورد. او پس از دریافت دیپلم در آکادمی برلین تحصیل کرده و در سال ١٣١١ به ایران برگشته است. | ||
پس از گذراندن دوره‌های نظامی به معاونت اداره‌ی کل موزیک قشون و سرپرستی موزیک نظام و در سال ١٣١٣ به ریاست هنرستان موسیقی منصوب شد. از فعالیت‌های مهم مین‌باشیان به این موارد می‌توان اشاره کرد: تشکیل و رهبری ارکستر سمفونیک بلدیه (شهرداری/ [[ارکستر سمفونیک تهران]])؛ ریاست اداره‌ی موسیقی کشور و ریاست کمیسیون موسیقی پرورش افکار از سال 1317؛ ریاست کمیسیون موسیقی رادیو؛ و تشکیل ارکسترهای بزرگ و گروه‌های مختلف موسیقی. با ورود ارتش‌های متفقین به ایران و تبعید | پس از گذراندن دوره‌های نظامی به معاونت اداره‌ی کل موزیک قشون و سرپرستی موزیک نظام و در سال ١٣١٣ به ریاست هنرستان موسیقی منصوب شد. از فعالیت‌های مهم مین‌باشیان به این موارد می‌توان اشاره کرد: تشکیل و رهبری ارکستر سمفونیک بلدیه (شهرداری/ [[ارکستر سمفونیک تهران]])؛ ریاست اداره‌ی موسیقی کشور و ریاست کمیسیون موسیقی پرورش افکار از سال 1317؛ ریاست کمیسیون موسیقی رادیو؛ و تشکیل ارکسترهای بزرگ و گروه‌های مختلف موسیقی. با ورود ارتش‌های متفقین به ایران و تبعید [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]]، به دستور وزیر فرهنگ، مین‌باشیان از تمام مسئولیت‌هایش برکنار شد (1320ش). | ||
غلامحسین مین‌باشیان طی دوره‌ی ریاستش بر هنرستان موسیقی و اداره‌ی موسیقی، به خاطر رویکرد خاصش به موسیقی کلاسیک، در ابتدا برنامه‌های آموزش موسیقی ایرانی را تغیر داد و برنامه‌های جدیدی بر پایه‌ی کنسرواتوارهای ژنو و برلین نوشت و به تصویب شورای عالی فرهنگ رساند؛ در این دوره تدریس و نواختن موسیقی ایرانی در مدرسه‌ی موسیقی ممنوع شد. سپس اساتید برجسته‌ای را از کشورهای اروپایی برای تدریس و آموزش به ایران آورد که آنها در آموزش یک نسل از موسیقی‌دانان و آهنگ‌سازان بزرگ ایران نقش مهمی داشته‌اند. | غلامحسین مین‌باشیان طی دوره‌ی ریاستش بر هنرستان موسیقی و اداره‌ی موسیقی، به خاطر رویکرد خاصش به موسیقی کلاسیک، در ابتدا برنامه‌های آموزش موسیقی ایرانی را تغیر داد و برنامه‌های جدیدی بر پایه‌ی کنسرواتوارهای ژنو و برلین نوشت و به تصویب شورای عالی فرهنگ رساند؛ در این دوره تدریس و نواختن موسیقی ایرانی در مدرسه‌ی موسیقی ممنوع شد. سپس اساتید برجسته‌ای را از کشورهای اروپایی برای تدریس و آموزش به ایران آورد که آنها در آموزش یک نسل از موسیقی‌دانان و آهنگ‌سازان بزرگ ایران نقش مهمی داشته‌اند. | ||
[[نصرالله مین باشیان|نصرالله مین‌باشیان]] (نصرالسلطان)، موسیقی‌دان برجسته‌ی دوره‌ی قاجار و پهلوی اول، برادرش و دیگر اعضای معروف خانواده‌ی مین‌باشیان برادرزاده‌هایش بوده‌اند. او در گورستان ابن‌بابویه شهر ری مدفون است. | [[نصرالله مین باشیان|نصرالله مین‌باشیان]] (نصرالسلطان)، موسیقی‌دان برجسته‌ی دوره‌ی قاجار و پهلوی اول، برادرش و دیگر اعضای معروف خانواده‌ی مین‌باشیان برادرزاده‌هایش بوده‌اند. او در گورستان [[ابن بابویه، گورستان|ابن‌بابویه]] شهر ری مدفون است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۲
| غلامحسین مین‌باشیان | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 5 آبان 1286ش |
| درگذشت | تهران 1357ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسه‌ی موزیک دارالفنون- کنسرواتوار ژنو- کنسرواتوار برلین- آکادمی برلین |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر |
| شغل و تخصص های دیگر | آهنگ‌ساز |
| فعالیت‌های مهم | تشکیل و رهبری ارکستر سمفونیک بلدیه (شهرداری/ ارکستر سمفونیک تهران)؛ ریاست اداره‌ی موسیقی کشور و ریاست کمیسیون موسیقی پرورش افکار از سال 1317؛ ریاست کمیسیون موسیقی رادیو؛ ریاست هنرستان موسیقی |
| آثار | |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | خانواده‌ی مین‌باشیان |
| جوایز و افتخارات | مقام اول نوازندگی ویولن و مدال کنسرواتوار موسیقی اشترن گوستاوهلندر |
غلامحسین مین‌باشیان (تهران 5 آبان 1286ش- تهران 1357ش)
آهنگ‌ساز و رهبر ایرانی ارکستر. مقدمات موسیقی را نزد پدرش، غلامرضا مین‌باشیان (سالار معزز)، گذراند و همزمان نیز در مدرسه‌ی موزیک دارالفنون تحصیل کرد. پس از این دوره، در سال ١٢٨٩ به کنسرواتوار ژنو راه یافت و سه سال در آنجا به فراگیری ویولن، پیانو، هارمونی و هم‌نوازی پرداخت و هر سال جایزه‌ی اول ویولن و هارمونی را به خود اختصاص داد. بعد از این دوره به برلین رفت و سه سال نیز در کنسرواتوار آنجا ویولن، پیانو، هم‌نوازی و رهبری ارکستر را نزد استادان آلمانی آموخت. در سال ١٣٠٩ دیپلم این مرکز را دریافت کرد و با شرکت در کنسرت‌های هنرجویان کنسرواتوار، مقام اول را در ویولن و بزرگ‌ترین مدال کنسرواتوار موسیقی اشترن گوستاوهلندر را به دست آورد. او پس از دریافت دیپلم در آکادمی برلین تحصیل کرده و در سال ١٣١١ به ایران برگشته است.
پس از گذراندن دوره‌های نظامی به معاونت اداره‌ی کل موزیک قشون و سرپرستی موزیک نظام و در سال ١٣١٣ به ریاست هنرستان موسیقی منصوب شد. از فعالیت‌های مهم مین‌باشیان به این موارد می‌توان اشاره کرد: تشکیل و رهبری ارکستر سمفونیک بلدیه (شهرداری/ ارکستر سمفونیک تهران)؛ ریاست اداره‌ی موسیقی کشور و ریاست کمیسیون موسیقی پرورش افکار از سال 1317؛ ریاست کمیسیون موسیقی رادیو؛ و تشکیل ارکسترهای بزرگ و گروه‌های مختلف موسیقی. با ورود ارتش‌های متفقین به ایران و تبعید رضاشاه، به دستور وزیر فرهنگ، مین‌باشیان از تمام مسئولیت‌هایش برکنار شد (1320ش).
غلامحسین مین‌باشیان طی دوره‌ی ریاستش بر هنرستان موسیقی و اداره‌ی موسیقی، به خاطر رویکرد خاصش به موسیقی کلاسیک، در ابتدا برنامه‌های آموزش موسیقی ایرانی را تغیر داد و برنامه‌های جدیدی بر پایه‌ی کنسرواتوارهای ژنو و برلین نوشت و به تصویب شورای عالی فرهنگ رساند؛ در این دوره تدریس و نواختن موسیقی ایرانی در مدرسه‌ی موسیقی ممنوع شد. سپس اساتید برجسته‌ای را از کشورهای اروپایی برای تدریس و آموزش به ایران آورد که آنها در آموزش یک نسل از موسیقی‌دانان و آهنگ‌سازان بزرگ ایران نقش مهمی داشته‌اند.
نصرالله مین‌باشیان (نصرالسلطان)، موسیقی‌دان برجسته‌ی دوره‌ی قاجار و پهلوی اول، برادرش و دیگر اعضای معروف خانواده‌ی مین‌باشیان برادرزاده‌هایش بوده‌اند. او در گورستان ابن‌بابویه شهر ری مدفون است.
مقاله‌ی مین باشیان، خانواده نیز دیده شود.
منابع:
- مردان موسیقی سنتی و نوین ایران [دوره‌ی 5جلدی]: حبیب‌الله نصیری‌فر، تهران: نگاه، چاپ هفتم: 1383.
- .farhang.ir
- musicema.com
- www.bbc.com