ملیک اصلانیان، امانویل (تبریز ۱۲۹۲ـ تهران ۱۳۸۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مِلیک اَصْلانیان، اِمانوئِل (تبریز ۱۲۹۲ـ تهران ۱۳۸۲ش)<br> | مِلیک اَصْلانیان، اِمانوئِل (تبریز ۱۲۹۲ـ تهران ۱۳۸۲ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>نوازندۀ [[پیانو]] و آهنگساز ایرانی. پس از فراگیری مقدمات موسیقی از زادگاهش به [[آلمان]] عزیمت کرد و از ۱۳۰۶ش در آکادمی برامس، در هامبورگ، به تحصیل موسیقی پرداخت. دو سال پس از به‌پایان‌بردن این دوره، از ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۶ش، در کنسرواتوار هامبورگ در رشته‌های پیانو و آهنگ‌سازی ادامه تحصیل داد و پنج سال نیز در آکادمی دولتی آلمان در رشته‌های پیانو، آهنگ‌سازی، و رهبری ارکستر تحصیل کرد. استادان او عبارت بودند از [[هیندمیت، پاول (۱۸۹۵ـ۱۹۶۳)|پاول هیندمیت]]، که مدتی کوتاه به او آهنگ‌سازی آموخت، و کنراد و یوآخیم آوزورگه که دوره‌های پیشرفته نوازندگی را نزد آنان فراگرفت. ملیک اصلانیان پس از پایان تحصیلات، مدتی مدیریت یک مدرسه پیانو در هامبورگ را برعهده داشت و رسیتال‌های موفقی در [[آلمان]] و [[اتریش]] به‌اجرا درآورد. در ۱۳۳۱ش به ایران بازگشت و ضمن تدریس در هنرستان عالی موسیقی و پرورش هنرمندانی چون [[برکشلی، پری (تهران ۱۳۲۴ش )|پری برکشلی]] و فرشاد سنجری، با برنامه‌های موسیقی کلاسیک در رادیو و تلویزیون به همکاری پرداخت و در ۱۳۳۹ به عضویت شورای فنی اپرای تهران درآمد. در این دوران با الهام از موسیقی ایرانی، آثار گوناگونی برای پیانو و ارکستر آفرید که بیشتر آن‌ها را ارکستر سمفونیک تهران اجرا کرد. اصلانیان پس از انقلاب فقط چند رسیتال در [[تالار رودکی]] اجرا کرد. از آثار اوست: ''گفت و شنود'' برای پیانو و ارکستر، ''نغمۀ دشتی'' برای پیانو، ''بالۀ افسانۀ آفرینش''، ''رقص و ترانه'' برای ارکستر، ''اوراتوریوی سپیده''، ''چهارگاه'' برای پیانو. نت سه قطعه از قطعاتی که او برای پیانو نوشته در ۱۳۷۰ش در [[ایتالیا]] به‌چاپ رسید.</p> | }} | ||
[[پرونده:ملیک اصلانیان، امانوئل.jpg|بندانگشتی|امانوئل ملیک اصلانیان]] | |||
<p>نوازندۀ [[پیانو]] و آهنگساز ایرانی. پس از فراگیری مقدمات موسیقی از زادگاهش به [[آلمان]] عزیمت کرد و از ۱۳۰۶ش در آکادمی برامس، در هامبورگ، به تحصیل موسیقی پرداخت. دو سال پس از به‌پایان‌بردن این دوره، از ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۶ش، در کنسرواتوار هامبورگ در رشته‌های پیانو و آهنگ‌سازی ادامه تحصیل داد و پنج سال نیز در آکادمی دولتی آلمان در رشته‌های پیانو، آهنگ‌سازی، و رهبری ارکستر تحصیل کرد. استادان او عبارت بودند از [[هیندمیت، پاول (۱۸۹۵ـ۱۹۶۳)|پاول هیندمیت]]، که مدتی کوتاه به او آهنگ‌سازی آموخت، و کنراد و یوآخیم آوزورگه که دوره‌های پیشرفته نوازندگی را نزد آنان فراگرفت. ملیک اصلانیان پس از پایان تحصیلات، مدتی مدیریت یک مدرسه پیانو در هامبورگ را برعهده داشت و رسیتال‌های موفقی در [[آلمان]] و [[اتریش]] به‌اجرا درآورد. در ۱۳۳۱ش به ایران بازگشت و ضمن تدریس در هنرستان عالی موسیقی و پرورش هنرمندانی چون [[برکشلی، پری (تهران ۱۳۲۴ش )|پری برکشلی]] و فرشاد سنجری، با برنامه‌های موسیقی کلاسیک در رادیو و تلویزیون به همکاری پرداخت و در ۱۳۳۹ به عضویت شورای فنی اپرای تهران درآمد. در این دوران با الهام از موسیقی ایرانی، آثار گوناگونی برای پیانو و ارکستر آفرید که بیشتر آن‌ها را ارکستر سمفونیک تهران اجرا کرد. اصلانیان پس از انقلاب فقط چند رسیتال در [[تالار رودکی]] اجرا کرد. از آثار اوست: ''گفت و شنود'' برای پیانو و ارکستر، ''نغمۀ دشتی'' برای پیانو، ''بالۀ افسانۀ آفرینش''، ''رقص و ترانه'' برای ارکستر، ''اوراتوریوی سپیده''، ''چهارگاه'' برای پیانو. نت سه قطعه از قطعاتی که او برای پیانو نوشته در ۱۳۷۰ش در [[ایتالیا]] به‌چاپ رسید.</p> | |||
<br><!--38410900--> | <br><!--38410900--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۶
مِلیک اَصْلانیان، اِمانوئِل (تبریز ۱۲۹۲ـ تهران ۱۳۸۲ش)
| امانویل ملیک اصلانیان | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز ۱۲۹۲ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۸۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | آکادمی دولتی آلمان در رشته‌های پیانو، آهنگ‌سازی، و رهبری ارکستر |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده پیانو |
| شغل و تخصص های دیگر | آهنگساز |
| آثار | گفت و شنود برای پیانو و ارکستر؛ نغمه دشتی برای پیانو؛ باله افسانه آفرینش |
| گروه مقاله | موسیقی |
نوازندۀ پیانو و آهنگساز ایرانی. پس از فراگیری مقدمات موسیقی از زادگاهش به آلمان عزیمت کرد و از ۱۳۰۶ش در آکادمی برامس، در هامبورگ، به تحصیل موسیقی پرداخت. دو سال پس از به‌پایان‌بردن این دوره، از ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۶ش، در کنسرواتوار هامبورگ در رشته‌های پیانو و آهنگ‌سازی ادامه تحصیل داد و پنج سال نیز در آکادمی دولتی آلمان در رشته‌های پیانو، آهنگ‌سازی، و رهبری ارکستر تحصیل کرد. استادان او عبارت بودند از پاول هیندمیت، که مدتی کوتاه به او آهنگ‌سازی آموخت، و کنراد و یوآخیم آوزورگه که دوره‌های پیشرفته نوازندگی را نزد آنان فراگرفت. ملیک اصلانیان پس از پایان تحصیلات، مدتی مدیریت یک مدرسه پیانو در هامبورگ را برعهده داشت و رسیتال‌های موفقی در آلمان و اتریش به‌اجرا درآورد. در ۱۳۳۱ش به ایران بازگشت و ضمن تدریس در هنرستان عالی موسیقی و پرورش هنرمندانی چون پری برکشلی و فرشاد سنجری، با برنامه‌های موسیقی کلاسیک در رادیو و تلویزیون به همکاری پرداخت و در ۱۳۳۹ به عضویت شورای فنی اپرای تهران درآمد. در این دوران با الهام از موسیقی ایرانی، آثار گوناگونی برای پیانو و ارکستر آفرید که بیشتر آن‌ها را ارکستر سمفونیک تهران اجرا کرد. اصلانیان پس از انقلاب فقط چند رسیتال در تالار رودکی اجرا کرد. از آثار اوست: گفت و شنود برای پیانو و ارکستر، نغمۀ دشتی برای پیانو، بالۀ افسانۀ آفرینش، رقص و ترانه برای ارکستر، اوراتوریوی سپیده، چهارگاه برای پیانو. نت سه قطعه از قطعاتی که او برای پیانو نوشته در ۱۳۷۰ش در ایتالیا به‌چاپ رسید.