والودیا تارخانیان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
نوازنده و مدرس ارمنی‌تبار ساز ویولای کلاسیک و از برجسته‌ترین اساتید ایرانی این ساز. پدرش نوازنده‌ی تار بود و او ویولن را نزد سرژ خوتسیف (نوازنده‌ی روسی) در [[هنرستان عالی موسیقی]] فراگرفت. | |||
نوازنده و مدرس ارمنی‌تبار ساز [[ویولا|ویولای کلاسیک]] و از برجسته‌ترین اساتید ایرانی این ساز. پدرش نوازنده‌ی تار بود و او [[ویولن]] را نزد سرژ خوتسیف (نوازنده‌ی روسی) در [[هنرستان عالی موسیقی]] فراگرفت. | |||
تارخانیان از زمان سرپرستی [[پرویز محمود]] بر [[ارکستر سمفونیک تهران]] (1324)، با این ارکستر به عنوان نوازنده‌ی ویلن و ویولا همکاری کرد و در طول سال‌های فعالیتش اجراهای متعددی به رهبری [[روبیک گریگوریان]]، روبن صفاریان، [[مرتضی حنانه]]، سرژ خوتسیف، [[فرهاد مشکات]] و [[حشمت سنجری]] داشت. او در این دوره با کوارتت شوبرت تهران نیز همکاری داشت و همچنین پیش از انقلاب در هنرستان عالی موسیقی تدریس می‌کرد. در سال ۱۳۵۶ از ارکستر سمفونیک تهران بازنشسته شد و به هلند رفت و با ارکستر هلند در سمت سرگروه آلتو فعالیت کرد. در سال 1368 به ایران برگشت و مدتی در ارکستر [[فرهنگسرای بهمن]] نوازندگی کرد و پس از آن تا پایان عمر به تدریس و تربیت شاگردان پرداخت. | تارخانیان از زمان سرپرستی [[پرویز محمود]] بر [[ارکستر سمفونیک تهران]] (1324)، با این ارکستر به عنوان نوازنده‌ی ویلن و ویولا همکاری کرد و در طول سال‌های فعالیتش اجراهای متعددی به رهبری [[روبیک گریگوریان]]، روبن صفاریان، [[مرتضی حنانه]]، سرژ خوتسیف، [[فرهاد مشکات]] و [[حشمت سنجری]] داشت. او در این دوره با کوارتت شوبرت تهران نیز همکاری داشت و همچنین پیش از انقلاب در هنرستان عالی موسیقی تدریس می‌کرد. در سال ۱۳۵۶ از ارکستر سمفونیک تهران بازنشسته شد و به هلند رفت و با ارکستر هلند در سمت سرگروه آلتو فعالیت کرد. در سال 1368 به ایران برگشت و مدتی در ارکستر [[فرهنگسرای بهمن]] نوازندگی کرد و پس از آن تا پایان عمر به تدریس و تربیت شاگردان پرداخت. | ||
او چهار نسل از نوازندگان برجسته‌ی ویولن و ویولن آلتو را تربیت کرد که از آن جمله می‌توان محمد بیگلری‌پور، [[سیاوش ظهیرالدینی]]، شجاع‌الدین لشکرلو و میثم مروستی را نام برد. همچنین بسیاری از نوازندگانی که از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شده‌اند شاگرد تارخانیان بوده‌اند. | او چهار نسل از نوازندگان برجسته‌ی ویولن و [[ویولن آلتو]] را تربیت کرد که از آن جمله می‌توان محمد بیگلری‌پور، [[سیاوش ظهیرالدینی]]، شجاع‌الدین لشکرلو و میثم مروستی را نام برد. همچنین بسیاری از نوازندگانی که از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شده‌اند شاگرد تارخانیان بوده‌اند. | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۱۵
| والودیا تارخانیان Valodya Tarkhanian | |
|---|---|
| زادروز |
۱۳۰۴ش |
| درگذشت | تهران ۱۶ آبان ۱۳۹۱ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان عالی موسیقی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده و مدرس ویولا |
| سبک | کلاسیک |
| گروه مقاله | موسیقی |
والودیا تارخانیان (۱۳۰۴ش- تهران ۱۶ آبان ۱۳۹۱ش) Valodya Tarkhanian
نوازنده و مدرس ارمنی‌تبار ساز ویولای کلاسیک و از برجسته‌ترین اساتید ایرانی این ساز. پدرش نوازنده‌ی تار بود و او ویولن را نزد سرژ خوتسیف (نوازنده‌ی روسی) در هنرستان عالی موسیقی فراگرفت.
تارخانیان از زمان سرپرستی پرویز محمود بر ارکستر سمفونیک تهران (1324)، با این ارکستر به عنوان نوازنده‌ی ویلن و ویولا همکاری کرد و در طول سال‌های فعالیتش اجراهای متعددی به رهبری روبیک گریگوریان، روبن صفاریان، مرتضی حنانه، سرژ خوتسیف، فرهاد مشکات و حشمت سنجری داشت. او در این دوره با کوارتت شوبرت تهران نیز همکاری داشت و همچنین پیش از انقلاب در هنرستان عالی موسیقی تدریس می‌کرد. در سال ۱۳۵۶ از ارکستر سمفونیک تهران بازنشسته شد و به هلند رفت و با ارکستر هلند در سمت سرگروه آلتو فعالیت کرد. در سال 1368 به ایران برگشت و مدتی در ارکستر فرهنگسرای بهمن نوازندگی کرد و پس از آن تا پایان عمر به تدریس و تربیت شاگردان پرداخت.
او چهار نسل از نوازندگان برجسته‌ی ویولن و ویولن آلتو را تربیت کرد که از آن جمله می‌توان محمد بیگلری‌پور، سیاوش ظهیرالدینی، شجاع‌الدین لشکرلو و میثم مروستی را نام برد. همچنین بسیاری از نوازندگانی که از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شده‌اند شاگرد تارخانیان بوده‌اند.