کیژی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:کلیسای ۲۲ گنبدی کیژی.jpg|بندانگشتی|کلیسای ۲۲ گنبدی | |||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور = روسیه | |||
| نام فارسی = کیژی | |||
|نام لاتین = Kizhi | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = | |||
| شهرستان = | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = در دریاچۀ اونگا، در جمهوری کارلیا، در شمال غربی فدراسیون روسیه | |||
| جمعیت = | |||
| مساحت = ۵ کیلومتر مربع | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا = | |||
| تولیدات و صنایع مهم = | |||
| برخی بناهای مهم = کلیسا و بناهای مذهبی کاملا ساخته شده از چوب. از جمله کلیسایی جامع (۱۷۱۴)، با ۲۲ گنبد و چهار ردیف از شمایل‌های مذهبی | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = | |||
}} | |||
[[پرونده:کلیسای ۲۲ گنبدی کیژی.jpg|بندانگشتی|کلیسای ۲۲ گنبدی جزیره کیژی، ساخته شده از چوب]] | |||
کیژی (Kizhi) | کیژی (Kizhi) | ||
جزیره‌ای در [[اونگا، دریاچه|دریاچۀ اونگا]]<ref>Lake Onega | جزیره‌ای در [[اونگا، دریاچه|دریاچۀ اونگا]]<ref>Lake Onega | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۵
| کیژی | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | کیژی |
| نام لاتین | Kizhi |
| موقعیت | در دریاچۀ اونگا، در جمهوری کارلیا، در شمال غربی فدراسیون روسیه |
| برخی بناهای مهم | کلیسا و بناهای مذهبی کاملا ساخته شده از چوب. از جمله کلیسایی جامع (۱۷۱۴)، با ۲۲ گنبد و چهار ردیف از شمایل‌های مذهبی |
| مساحت | ۵ کیلومتر مربع |
کیژی (Kizhi)
جزیره‌ای در دریاچۀ اونگا[۱]، در جمهوری کارلیا[۲]، در شمال غربی فدراسیون روسیه[۳]. مساحتش ۵ کیلومتر مربع و طول آن ۶ کیلومتر است. این جزیره به‌مثابۀ موزۀ زنده‌ای از آثار معماری چوبی، ازقبیل خانه‌ها و پرستشگاه‌هاست؛ یونسکو[۴] آن را جزو مراکز ویژۀ فرهنگی جهان اعلام کرده است. کیژی از جاذبه‌های گردشگری به‌شمار می‌رود. در قرن ۱۶ ساختمان‌سازی در کیژی در سطحی وسیع آغاز، و این جزیره به‌منزلۀ مرکز اداری همه روستاهای نواحی اطراف انتخاب شد. کلیسا و بناهای مذهبی آن کاملاً از چوب ساخته شده‌اند. کلیسایی جامع (۱۷۱۴)، با ۲۲ گنبد و چهار ردیف از شمایل‌های مذهبی ازجمله بناهای باقی‌مانده است. از ۱۹۶۰ که کیژی را موزه معرفی کردند، چندین بنای چوبی را (از قرون ۱۷ تا ۱۹)، نظیر خانه‌های روستایی، از سایر نقاط به این منطقه آوردند.