دعای سمات: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۲

دعای سِمات

از دعاهای مشهور، که در ساعات آخر روز جمعه خوانده می‌شود. سِمات جمع سِمَه یعنی علامت و نشانه؛ دلیل این نام‌گذاری آن است که نشانه‌های استجابت در آن بسیار است و نیز مشتمل بر نام‌های بزرگ خداوند و نشانه‌های مؤثر است. طبق روایات، اصل این دعا به بنی‌اسرائیل داده شده بود و هنگام روی‌آوردن به عمالقه آن را به ترتیبی خاص خواندند و بر اثر آن همگی رؤسای عمالقه هلاک شدند. خواندن این دعا برای قضای حوائج و بیشتر دفع شرّ دشمنان است. عارف نامی آقا سید علی قاضی طباطبایی در اواخر عمر شرحی بر این دعا نوشته که ناتمام مانده است (1364ـ1366ق).

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 از دعاهای مشهور، که در ساعات آخر روز جمعه خوانده می‌شود. سِمات جمع سِمَه یعنی علامت و نشانه؛ دلیل این نام‌گذاری آن است که نشانه‌های استجابت در آن بسیار است و نیز مشتمل بر نام‌های بزرگ خداوند و نشانه‌های مؤثر است. طبق روایات، اصل این دعا به [[بنی اسراییل|بنی‌اسرائیل]] داده شده بود و هنگام روی‌آوردن به [[عمالقه]] آن را به ترتیبی خاص خواندند و بر اثر آن همگی رؤسای عمالقه هلاک شدند. خواندن این دعا برای قضای حوائج و بیشتر دفع شرّ دشمنان است. عارف نامی [[قاضی طباطبایی، علی آقا (تبریز ۱۲۸۵ـ نجف ۱۳۶۶ق)|آقا سید علی قاضی طباطبایی]] در اواخر عمر شرحی بر این دعا نوشته که ناتمام مانده است (1364ـ1366ق).
-{| class="wikitable"
+[[رده:دین اسلام]]
-|+'''00 FINAL'''
+[[رده:حدیث شناسی]]
-!Body
-|-
-|
-|}