سوندهایم، استیفن: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=استیفن سوندهایم|نام=Stephen Sondheim|نام دیگر=|نام اصلی=استیفن جاشوآ سوندهایم|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=استیفن سوندهایم|نام=Stephen Sondheim|نام دیگر=|نام اصلی=استیفن جاشوآ سوندهایم|نام مستعار=|لقب=|زادروز=نیویورک 22 مارس 1930م|تاریخ مرگ=کنیتیکت 26 نوامبر 2021م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=موسیقی- کالج ویلیامز|شغل و تخصص اصلی=آهنگساز و ترانه‌سرا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=یک جایزه اسکار، هشت جایزۀ تونی، چند جایزۀ گرمی، یک جایزۀ پولیتزر|آثار=اوورتورهای پاسیفیک (1976)، سوینی تاد (1979)، آدمکش‌ها (1990)، پاسیون (1994)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:2042158834.jpg|جایگزین=استیفن سوندهایم|بندانگشتی|استیفن سوندهایم]] | |||
[[پرونده:2042158834- 2.jpg|جایگزین=استیفن سوندهایم|بندانگشتی|استیفن سوندهایم و [[الیزابت تیلور]] (سال 1976)]] | |||
استیفن سوندهایم (نیویورک 22 مارس 1930م- کنیتیکت 26 نوامبر 2021م) (Stephen Sondheim) | |||
(نام کامل: استیفن جاشوآ سوندهایم<ref>Stephen Joshua Sondheim</ref>) آهنگساز و ترانه‌سرای آمریکایی. معتبرترین آهنگساز تاریخ تئاتر [[برادوی]]<ref>Broadway Theatre</ref> و سرایندۀ اشعار ''داستان وست ساید'' [[برنستاین، لیونارد (۱۹۱۸ـ۱۹۹۰)|برنستاین]] (1957) و ''کولی استاین'' (1959) بود. بعدها برای نمایش‌هایی مثل ''در راه دادگاه اتفاق خنده‌داری افتاد'' (1962)، ''یکشنبه در پارک با جورج'' (1984)، و به ''درون جنگل'' (1987) موسیقی و شعر ساخت. | |||
( | سوندهایم در کالج ویلیامز<ref>Williams College</ref>، [[ماساچوست|ماساچوست]]، و زیر نظر [[بابیت، میلتون (۱۹۱۶)|میلتون بابیت]]<ref>Milton Babbitt</ref>، آهنگساز، تحصیل کرد. وی که کارش را به عنوان دستیار در موزیکالی از همرستاین<ref>Oscar Hammerstein II</ref> شروع کرده بود، پس از پایان مدرسه کارش را با موزیکال ''شب شنبه''<ref>''Saturday Night''</ref> در برادوی (۱۹۵۳) پی گرفت و پس از آشنایی با برنستاین موسیقی اجرایی از «[[رومیو و ژولیت|رومئو و ژولیت]]» را در سال ۱۹۵۷ نوشت. درخشش وی در سال ۱۹۶۹ با ''کمپانی''<ref>''Company''</ref> رقم خورد و اولین تونی<ref>Tony Award</ref> را برای وی به ارمغان آورد. سال بعد ''حماقت‌ها''<ref>''Follies''</ref> به کسب جایزۀ تونی دیگری برای او انجامید و ''موسیقی یک شب کوچک''<ref>''A Little Night Music''</ref> که سال ۱۹۷۳ بر مبنای رمانسی [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوفی]] با عنوان «''لبخندهای یک شب تابستانی''<ref>''Smiles of a Summer Night''</ref>» از [[اینگمار برگمان]] ساخته شد، موفقیت او را برای همیشه تثبیت کرد. از موفقیت‌های متأخرتر سوندهایم در برادوی می‌توان از ''یکشنبه در پارک با جورج''<ref>''Sunday in the Park with George''</ref> یاد کرد که برای آن در سال ۱۹۸۵ جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize</ref> را برد. آخرین نمایش موزیکال وی ''نمایش جاده‌ای''<ref>''Road Show''</ref> بود که نخست در سال 2003 در شیکاگو به روی صحنه رفت و چند سال بعد به برادوی رسید. وی سازندۀ موسیقی متن فیلم‌های سینمایی هم بود؛ از جمله فیلم ''استاویسکی''<ref>''Stavisky''</ref> (به کارگردانی [[آلن رنه]] در سال ۱۹۷۴) و موسیقی ترانۀ دیر یا زود<ref>''Sooner or Later''</ref> (به خوانندگی [[مدونا]]) که سال ۱۹۹۱ برای ساخت آن موفق به کسب [[اسکار، جایزه|اسکار]] شد. | ||
از دیگر نمایش‌هایی که موسیقی و شعرشان کار او بود به ''اوورتورهای پاسیفیک''<ref>''Pacific Overtures''</ref> (1976)، ''سوینی تاد''<ref>''Sweeney Todd''</ref> (1979)، ''آدمکش‌ها''<ref>''Assassins''</ref> (1990)، و ''پاسیون''<ref>''Passion''</ref> (1994) می‌توان اشاره کرد. | |||
نمایش‌های سوندهایم از کمدی ''اتفاق خنده‌داری که در راه تالار نشست رخ داد''<ref>''A Funny Thing Happened on the Way to the Forum''</ref> تا نمایش ''کمپانی'' و ''سوینی تاد'' و نمایش تجربی ''اورتورهای پاسیفیک''، همه موجب تحول در صحنه‌های نمایش برادوی شدند و به پیشرفت آن کمک کردند. سوندهایم که از دستیاران اسکار همرستاین دوم بود، به آرامی از سنت‌های ملودیک تئاتری دور شد و مضامین و ساختارهای پیچیده و ناهمگون موسیقی کلاسیک قرن بیستم را وارد نمایش‌های برادوی کرد. از آثار وی اقتباس‌های متعددی در هالیوود شده است؛ از جمله اقتباس از ''سوینی تاد'' که در سال ۲۰۰۷ با بازی [[جانی دپ]] توسط [[تیم برتون]] انجام شد. اقتباس از ''به درون جنگل'' توسط سونی با بازی [[مریل استریپ]] در سال ۲۰۱۴. | |||
وی که برندۀ یک [[جایزه اسکار]]، هشت جایزۀ تونی، چندین [[جایزه گرمی|جایزۀ گرمی]] و یک جایزۀ پولیتزر بود، از سوی فرانک ریچ<ref>Frank Rich</ref> از [[نیویورک تایمز]] به عنوان «بزرگترین و شاید مشهورترین فرد در تئاتر موزیکال» نامیده شد. سوندهایم از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۱ رییس «انجمن نمایشنامه‌نویسان آمریکا» بود و به افتخار هشتادمین سال تولد وی «تئاتر هنری میلر<ref>Henry Miller</ref>» در سپتامبر ۲۰۱۰ به نام «تئاتر استیفن سوندهایم» تغییر نام داد. در نودمین سالگرد تولد وی نیز تئاتر کویینز<ref>Queen's Theatre</ref> در وست اند لندن<ref>West End of London</ref> به نام این آهنگساز شد. وی سال ۲۰۱۱ جایزۀ ویژه از جوایز اولیویه<ref>Laurence Olivier Award</ref> را دریافت کرد و سال ۲۰۱۵ مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا را از [[اوباما، باراک حسین (هاوایی ۱۹۶۱)|اوباما]] گرفت. | |||
استیفن سوندهایم بر اثر بیماری قلبی عروقی در خانۀ خود درگذشت. | |||
---- | |||
<br /> | |||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:مدرن جهان]] | [[رده:مدرن جهان]] | ||
<references /> | |||
[[رده:تئاتر]] | |||
[[رده:جهان - اشخاص و گروه ها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۰
| استیفن سوندهایم Stephen Sondheim | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک 22 مارس 1930م |
| درگذشت | کنیتیکت 26 نوامبر 2021م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | موسیقی- کالج ویلیامز |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگساز و ترانه‌سرا |
| آثار | اوورتورهای پاسیفیک (1976)، سوینی تاد (1979)، آدمکش‌ها (1990)، پاسیون (1994) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | یک جایزه اسکار، هشت جایزۀ تونی، چند جایزۀ گرمی، یک جایزۀ پولیتزر |
استیفن سوندهایم (نیویورک 22 مارس 1930م- کنیتیکت 26 نوامبر 2021م) (Stephen Sondheim)
(نام کامل: استیفن جاشوآ سوندهایم[۱]) آهنگساز و ترانه‌سرای آمریکایی. معتبرترین آهنگساز تاریخ تئاتر برادوی[۲] و سرایندۀ اشعار داستان وست ساید برنستاین (1957) و کولی استاین (1959) بود. بعدها برای نمایش‌هایی مثل در راه دادگاه اتفاق خنده‌داری افتاد (1962)، یکشنبه در پارک با جورج (1984)، و به درون جنگل (1987) موسیقی و شعر ساخت.
سوندهایم در کالج ویلیامز[۳]، ماساچوست، و زیر نظر میلتون بابیت[۴]، آهنگساز، تحصیل کرد. وی که کارش را به عنوان دستیار در موزیکالی از همرستاین[۵] شروع کرده بود، پس از پایان مدرسه کارش را با موزیکال شب شنبه[۶] در برادوی (۱۹۵۳) پی گرفت و پس از آشنایی با برنستاین موسیقی اجرایی از «رومئو و ژولیت» را در سال ۱۹۵۷ نوشت. درخشش وی در سال ۱۹۶۹ با کمپانی[۷] رقم خورد و اولین تونی[۸] را برای وی به ارمغان آورد. سال بعد حماقت‌ها[۹] به کسب جایزۀ تونی دیگری برای او انجامید و موسیقی یک شب کوچک[۱۰] که سال ۱۹۷۳ بر مبنای رمانسی چخوفی با عنوان «لبخندهای یک شب تابستانی[۱۱]» از اینگمار برگمان ساخته شد، موفقیت او را برای همیشه تثبیت کرد. از موفقیت‌های متأخرتر سوندهایم در برادوی می‌توان از یکشنبه در پارک با جورج[۱۲] یاد کرد که برای آن در سال ۱۹۸۵ جایزۀ پولیتزر[۱۳] را برد. آخرین نمایش موزیکال وی نمایش جاده‌ای[۱۴] بود که نخست در سال 2003 در شیکاگو به روی صحنه رفت و چند سال بعد به برادوی رسید. وی سازندۀ موسیقی متن فیلم‌های سینمایی هم بود؛ از جمله فیلم استاویسکی[۱۵] (به کارگردانی آلن رنه در سال ۱۹۷۴) و موسیقی ترانۀ دیر یا زود[۱۶] (به خوانندگی مدونا) که سال ۱۹۹۱ برای ساخت آن موفق به کسب اسکار شد.
از دیگر نمایش‌هایی که موسیقی و شعرشان کار او بود به اوورتورهای پاسیفیک[۱۷] (1976)، سوینی تاد[۱۸] (1979)، آدمکش‌ها[۱۹] (1990)، و پاسیون[۲۰] (1994) می‌توان اشاره کرد.
نمایش‌های سوندهایم از کمدی اتفاق خنده‌داری که در راه تالار نشست رخ داد[۲۱] تا نمایش کمپانی و سوینی تاد و نمایش تجربی اورتورهای پاسیفیک، همه موجب تحول در صحنه‌های نمایش برادوی شدند و به پیشرفت آن کمک کردند. سوندهایم که از دستیاران اسکار همرستاین دوم بود، به آرامی از سنت‌های ملودیک تئاتری دور شد و مضامین و ساختارهای پیچیده و ناهمگون موسیقی کلاسیک قرن بیستم را وارد نمایش‌های برادوی کرد. از آثار وی اقتباس‌های متعددی در هالیوود شده است؛ از جمله اقتباس از سوینی تاد که در سال ۲۰۰۷ با بازی جانی دپ توسط تیم برتون انجام شد. اقتباس از به درون جنگل توسط سونی با بازی مریل استریپ در سال ۲۰۱۴.
وی که برندۀ یک جایزه اسکار، هشت جایزۀ تونی، چندین جایزۀ گرمی و یک جایزۀ پولیتزر بود، از سوی فرانک ریچ[۲۲] از نیویورک تایمز به عنوان «بزرگترین و شاید مشهورترین فرد در تئاتر موزیکال» نامیده شد. سوندهایم از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۱ رییس «انجمن نمایشنامه‌نویسان آمریکا» بود و به افتخار هشتادمین سال تولد وی «تئاتر هنری میلر[۲۳]» در سپتامبر ۲۰۱۰ به نام «تئاتر استیفن سوندهایم» تغییر نام داد. در نودمین سالگرد تولد وی نیز تئاتر کویینز[۲۴] در وست اند لندن[۲۵] به نام این آهنگساز شد. وی سال ۲۰۱۱ جایزۀ ویژه از جوایز اولیویه[۲۶] را دریافت کرد و سال ۲۰۱۵ مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا را از اوباما گرفت.
استیفن سوندهایم بر اثر بیماری قلبی عروقی در خانۀ خود درگذشت.
- ↑ Stephen Joshua Sondheim
- ↑ Broadway Theatre
- ↑ Williams College
- ↑ Milton Babbitt
- ↑ Oscar Hammerstein II
- ↑ Saturday Night
- ↑ Company
- ↑ Tony Award
- ↑ Follies
- ↑ A Little Night Music
- ↑ Smiles of a Summer Night
- ↑ Sunday in the Park with George
- ↑ Pulitzer Prize
- ↑ Road Show
- ↑ Stavisky
- ↑ Sooner or Later
- ↑ Pacific Overtures
- ↑ Sweeney Todd
- ↑ Assassins
- ↑ Passion
- ↑ A Funny Thing Happened on the Way to the Forum
- ↑ Frank Rich
- ↑ Henry Miller
- ↑ Queen's Theatre
- ↑ West End of London
- ↑ Laurence Olivier Award