اسحاقی، محمدرضا (بهشهر ۱۳۲۶ش): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
اِسحاقی، محمّدرضا (بهشهر ۱۳۲۶ش)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=محمّدرضا اِسحاقی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=بهشهر ۱۳۲۶ش|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خواننده، نوازنده دوتار و کمانچه و تعزیهخوان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}اِسحاقی، محمّدرضا (بهشهر ۱۳۲۶ش)<br> | ||
<p>خواننده، نوازندۀ دوتار و کمانچه و تعزیهخوان. شاگرد حسن علیپور است و سالها نیز در زمینۀ شیوۀ نوازندگی دوتار و خوانندگی نزد نظام شکارچیان آموزش دیده است و اکنون جزء اصیلترین و مهمترین راویان موسیقی شرق [[مازندران]] است. تسلط او به همۀ مقامها و زیرمقامها و نیز موسیقی مذهبی مناطق شرقی مازندران سبب شده است که او به صورت منبع زندۀ فرهنگی معتبری درآید.</p> | [[پرونده:اِسحاقی، محمّدرضا.jpg|بندانگشتی|محمدرضا اسحاقی]] | ||
<p>خواننده، نوازندۀ [[دوتار]] و [[کمانچه]] و تعزیهخوان. شاگرد حسن علیپور است و سالها نیز در زمینۀ شیوۀ نوازندگی دوتار و خوانندگی نزد نظام شکارچیان آموزش دیده است و اکنون جزء اصیلترین و مهمترین راویان موسیقی شرق [[مازندران]] است. تسلط او به همۀ مقامها و زیرمقامها و نیز موسیقی مذهبی مناطق شرقی مازندران سبب شده است که او به صورت منبع زندۀ فرهنگی معتبری درآید.</p> | |||
<br><!--11288400--> | <br><!--11288400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:موسیقی ملل و اقوام]] | [[رده:موسیقی ملل و اقوام]] |
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۱
محمّدرضا اِسحاقی | |
---|---|
زادروز |
بهشهر ۱۳۲۶ش |
ملیت | ایرانی |
شغل و تخصص اصلی | خواننده، نوازنده دوتار و کمانچه و تعزیهخوان |
گروه مقاله | موسیقی |
اِسحاقی، محمّدرضا (بهشهر ۱۳۲۶ش)
خواننده، نوازندۀ دوتار و کمانچه و تعزیهخوان. شاگرد حسن علیپور است و سالها نیز در زمینۀ شیوۀ نوازندگی دوتار و خوانندگی نزد نظام شکارچیان آموزش دیده است و اکنون جزء اصیلترین و مهمترین راویان موسیقی شرق مازندران است. تسلط او به همۀ مقامها و زیرمقامها و نیز موسیقی مذهبی مناطق شرقی مازندران سبب شده است که او به صورت منبع زندۀ فرهنگی معتبری درآید.