مارتینو، بهوسلاف یان (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹): تفاوت میان نسخه‌ها

Bohuslav Jan Martinu
بهوسلاف‌ یان‌ مارتینو; Bohuslav Jan Martinu
زادروز	۱۸۹۰م;
درگذشت	۱۹۵۹م
ملیت	چک
تحصیلات و محل تحصیل	۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ، ویولن
شغل و تخصص اصلی	آهنگ‌ساز
آثار	اپراهای جولیِتّا (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی (۱۹۵۹)، اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه، کُرال دسته‌گل، مس مزرعه برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا
گروه مقاله	موسیقی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۶

مارتینو، بهوسلاف‌ یان‌ (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)

آهنگ‌ساز چک. پس از آن‌که نازی‌ها چکسلوواکی را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در نیویورک ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای جولیِتّا^[۱] (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی^[۲] (۱۹۵۹)، سمفونی‌ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال‌های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ^[۳] به تحصیل ویولن مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ^[۴] نیز نوازندگی می‌کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک^[۵] در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ‌سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر آلبر روسل^[۶] در پاریس به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک‌گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع‌هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به امریکا خود را بیشتر وقف موسیقی سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در پرینستون^[۷] و مرکز موسیقی بِرکشِر^[۸] پرداخت. پس از به‌قدرت‌رسیدن کمونیست‌ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در سوئیس اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی‌های ترانه‌های محلی چک است، و بر ریتم و کنترپوآن تأکید می‌کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه^[۹]، کُرال دسته‌گل^[۱۰]، مس مزرعه^[۱۱] برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش^[۱۲]، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا^[۱۳] (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا^[۱۴]. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات ویولن‌سل و پیانو؛ ریتورنِلّوها^[۱۵].

↑ Julietta
↑ The Greek Passion
↑ Prague Conservatory
↑ Prague Philharmonic Orchestra
↑ Joseph Suk
↑ Albert Roussel
↑ Princeton
↑ Berkshire Music Center
↑ La revue de cuisine
↑ Bouquet of Flowers
↑ Field Mass
↑ The Epic of Gilgamesh
↑ Frescoes of Piero della Francesca
↑ Sinfonietta giocosa
↑ Ritournelles

[1] Julietta

[2] The Greek Passion

[3] Prague Conservatory

[4] Prague Philharmonic Orchestra

[5] Joseph Suk

[6] Albert Roussel

[7] Princeton

[8] Berkshire Music Center

[9] La revue de cuisine

[10] Bouquet of Flowers

[11] Field Mass

[12] The Epic of Gilgamesh

[13] Frescoes of Piero della Francesca

[14] Sinfonietta giocosa

[15] Ritournelles

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-مارتینو، بُهوسلاف‌ یان‌ (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=بهوسلاف‌ یان‌ مارتینو|نام=Bohuslav Jan Martinu|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۹۰م|تاریخ مرگ=۱۹۵۹م|دوره زندگی=|ملیت=چک|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ، ویولن|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اپراهای جولیِتّا (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی (۱۹۵۹)، اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه، کُرال دسته‌گل، مس مزرعه برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مارتینو، بهوسلاف‌ یان‌ (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)
+[[پرونده:Martinu, Bohuslav Jan.jpg|بندانگشتی|بهوسلاف یان مارتینو]]
+آهنگ‌ساز چک. پس از آن‌که نازی‌ها [[چکسلوواکی]] را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] رفت و در [[نیویورک]] ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای ''جولیِتّا''<ref>''Julietta''</ref> (۱۹۳۷) و ''پاسیون یونانی''<ref>''The Greek Passion''
-[[File:38021700.jpg|thumb|مارتينو، بُهوسلاف‌ يان‌]]
+</ref> (۱۹۵۹)، سمفونی‌ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال‌های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ<ref>Prague Conservatory </ref> به تحصیل [[ویولن]] مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ<ref>Prague Philharmonic Orchestra </ref> نیز نوازندگی می‌کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک<ref>Joseph Suk </ref> در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ‌سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر [[روسل، آلبر (۱۸۶۹ـ۱۹۳۷)|آلبر روسل]]<ref>Albert Roussel </ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک‌گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع‌هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] خود را بیشتر وقف موسیقی سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در [[پرینستون]]<ref>Princeton </ref> و مرکز موسیقی بِرکشِر<ref>Berkshire Music Center </ref> پرداخت. پس از به‌قدرت‌رسیدن کمونیست‌ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در [[سوییس|سوئیس]] اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی‌های ترانه‌های محلی چک است، و بر ریتم و [[کنترپوآن]] تأکید می‌کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله‌های ''بازدید از آشپزخانه''<ref>''La revue de cuisine'' </ref>، کُرال ''دسته‌گل''<ref>''Bouquet of Flowers'' </ref>، ''مس مزرعه''<ref>''Field Mass'' </ref> برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ ''حماسۀ گیلگمش''<ref>''The Epic of Gilgamesh'' </ref>، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک ''دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا''<ref>''Frescoes of Piero della Francesca''</ref> (۱۹۵۵)؛ ''سینفونیِتّا جوکوزا''<ref>''Sinfonietta giocosa''</ref>. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات [[ویولنسل|ویولن‌سل]] و پیانو؛ ''ریتورنِلّوها''<ref>''Ritournelles''</ref>.
-آهنگ‌ساز چک. پس از آن‌که نازی‌ها چکسلوواکی را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در نیویورک ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای ''جولیِتّا''<ref>''Julietta''</ref> (۱۹۳۷) و ''پاسیون یونانی''<ref>''The Greek Passion''
-</ref> (۱۹۵۹)، سمفونی‌ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال‌های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ<ref>Prague Conservatory </ref> به تحصیل ویولن مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ<ref>Prague Philharmonic Orchestra </ref> نیز نوازندگی می‌کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک<ref>Joseph Suk </ref> در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ‌سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر آلبر روسل<ref>Albert Roussel </ref> در پاریس به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک‌گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع‌هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به امریکا خود را بیشتر وقف موسیقیِ سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در پرینستون<ref>Princeton </ref> و مرکز موسیقی بِرکشِر<ref>Berkshire Music Center </ref> پرداخت. پس از به‌قدرت‌رسیدنِ کمونیست‌ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در سوئیس اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی‌های ترانه‌های محلی چک است، و بر ریتم و کنترپوآن تأکید می‌کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله‌های ''بازدید از آشپزخانه''<ref>''La revue de cuisine'' </ref>، کُرال ''دسته‌گل''<ref>''Bouquet of Flowers'' </ref>، ''مس مزرعه''<ref>''Field Mass'' </ref> برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ ''حماسۀ گیلگمش''<ref>''The Epic of Gilgamesh'' </ref>، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیکِ ''دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا''<ref>''Frescoes of Piero della Francesca''</ref> (۱۹۵۵)؛ ''سینفونیِتّا جوکوزا''<ref>''Sinfonietta giocosa''</ref>. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات ویولن‌سل و پیانو؛ ''ریتورنِلّوها''<ref>''Ritournelles''</ref>.
 &nbsp;