بروگته: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Pedro Berruguete 001.jpg|بندانگشتی|برهان آتش اثر پدرو بروگته]] | |||
بِرّوگِته (Berruguete) | بِرّوگِته (Berruguete) | ||
خانوادۀ نقاش و مجسمه‌ساز اسپانیایی. پدرو برّوگته<ref>Pedro Berruguete</ref> ( ـ ح ۱۵۰۳م) از رنسانس | خانوادۀ نقاش و مجسمه‌ساز اسپانیایی. پدرو برّوگته<ref>Pedro Berruguete</ref> ( ـ ح ۱۵۰۳م) از [[رنسانس]] ایتالیایی تأثیر گرفت، و احتمالاً در کاخ دوکی اوربینو<ref> Ducal Palace, Urbino | ||
</ref> نیز هنرآفرینی کرده است. بعدها به مقام نقاش دربار فردیناند و ایزابل<ref>Isabella </ref> در اسپانیا درآمد، و بیشتر به‌سبب هنرآفرینی‌اش در کلیسای جامع تولِدو<ref>Toledo cathedral </ref> (۱۴۸۳ـ ۱۵۰۰م) شهرت یافت. پسرش آلونسو برّوگته<ref>Alonso Berruguete </ref> | </ref> نیز هنرآفرینی کرده است. بعدها به مقام نقاش دربار [[فردیناند اول (۱۵۰۳ـ۱۵۶۴)|فردیناند]] و [[ایزابل اول|ایزابل]]<ref>Isabella </ref> در [[اسپانیا]] درآمد، و بیشتر به‌سبب هنرآفرینی‌اش در کلیسای جامع [[تولدو، شهر (اسپانیا)|تولِدو]]<ref>Toledo cathedral </ref> (۱۴۸۳ـ ۱۵۰۰م) شهرت یافت. پسرش آلونسو برّوگته<ref>Alonso Berruguete </ref> (ح ۱۴۸۸ـ۱۵۶۱م) مجسمه‌ساز، نقاش، و معمار بود؛ او نیز همچون پدر، چندی در [[ایتالیا]] کار کرد و از [[میکلانژ]] قویاً تأثیر گرفت. آثار محرابی‌اش، که آمیزه‌ای از نقاشی، نقش‌برجسته<ref>relief | ||
</ref>کاری و مجسمه‌سازی است، زمینه‌ساز ورود شیوه‌گری | </ref>کاری و مجسمه‌سازی است، زمینه‌ساز ورود شیوه‌گری ([[مانریسم]])<ref>Mannerism</ref> به اسپانیا شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۴
بِرّوگِته (Berruguete)
خانوادۀ نقاش و مجسمه‌ساز اسپانیایی. پدرو برّوگته[۱] ( ـ ح ۱۵۰۳م) از رنسانس ایتالیایی تأثیر گرفت، و احتمالاً در کاخ دوکی اوربینو[۲] نیز هنرآفرینی کرده است. بعدها به مقام نقاش دربار فردیناند و ایزابل[۳] در اسپانیا درآمد، و بیشتر به‌سبب هنرآفرینی‌اش در کلیسای جامع تولِدو[۴] (۱۴۸۳ـ ۱۵۰۰م) شهرت یافت. پسرش آلونسو برّوگته[۵] (ح ۱۴۸۸ـ۱۵۶۱م) مجسمه‌ساز، نقاش، و معمار بود؛ او نیز همچون پدر، چندی در ایتالیا کار کرد و از میکلانژ قویاً تأثیر گرفت. آثار محرابی‌اش، که آمیزه‌ای از نقاشی، نقش‌برجسته[۶]کاری و مجسمه‌سازی است، زمینه‌ساز ورود شیوه‌گری (مانریسم)[۷] به اسپانیا شد.