امامی خویی، جمال الدین (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۴۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکت‌ها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ امامی خویی ، جمال الدین (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۴۵ش) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به امامی خویی، جمال الدین (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۴۵ش) منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِمامی خویی، | اِمامی خویی، جمال‌الدین (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۴۵ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۵
اِمامی خویی، جمال‌الدین (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۴۵ش)
| جمال الدین امامی خویی | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۸۰ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۴۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| خویشاوندان سرشناس | حاج میرزا یحیی امام جمعه (پدر) |
| جوایز و افتخارات | تاسیس حزب عدالت |
سیاستمدار و وزیر دورۀ پهلوی. امامی فرزند حاج میرزا یحیی امام جمعه بود که پس از تحصیلات مقدماتی و متوسطه راهی اروپا و پس از بازگشت به ایران، در وزارت دارایی مشغول به کار شد و به ریاست ادارۀ باربری داخلی رسید و مدتی نیز در بانک رهنی کار کرد. سپس نمایندۀ مردم خوی در مجلس شورای ملی شد. او رهبر فراکسیون طرفدار انگلیس در مجلس بود. پس از شهریور ۱۳۲۰ش با همکاری علی دشتی و ابراهیم خواجه نوری حزب عدالت را تأسیس کرد و در ۱۳۲۵ش، به‌دلیل مخالفت با دولت قوام، مدتی در بازداشت به‌سر برد. در ۱۳۲۷ش در کابینه هژیر و سپس ساعد وزیر مشاور شد. وی در دورۀ شانزدهم مجلس، در رأس مخالفان حکومت مصدق بود و به‌دستور او به‌سبب تخلف اداری بازداشت و زندانی شد. اما پس از سقوط مصدق تبرئه و آزاد شد. امامی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و مدتی سفیر کبیر ایران در رم بود. پس از درگذشت در مشهد مدفون شد.