والتون، ویلیام ترنر (۱۹۰۲ـ۱۹۸۳): تفاوت میان نسخه‌ها

William Turner Walton
ویلیام تِرنر والتون; William Turner Walton
زادروز	۱۹۰۲م;
درگذشت	۱۹۸۳م
ملیت	انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل	کلیسای جامع کرایست در آکسفورد
شغل و تخصص اصلی	آهنگ‌ساز
آثار	نما (۱۹۲۳)، اوراتوریوی ضیافت بِلشَصَّر (۱۹۳۱)، و واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از هیندمیت (۱۹۶۳) صحنه‌ای اپرای خرس (از روی چخوف، ۱۹۶۷)؛ موسیقی فیلم‌های هرطور که بخواهید، هنری پنجم و هَملِت (اثر شکسپیر)، اولینِ انگشت‌شمارها (شامل پرلود و فوگ آتشبار)
گروه مقاله	موسیقی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۱

والتون، ویلیام تِرنر (۱۹۰۲ـ۱۹۸۳)(Walton, William Turner)

آهنگ‌ساز انگلیسی. از‌جمله آثار اوست: نما^[۱] (۱۹۲۳)، سلسله‌ای از قطعه‌های سازی که برای اجرا همراه با دکلمۀ اشعار سوررئالیستی ادیت سیتول^[۲] طراحی شده‌اند؛ اوراتوریوی ضیافت بِلشَصَّر^[۳] (۱۹۳۱)، و واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از هیندمیت^[۴] (۱۹۶۳). والتون در کودکی استعداد زیادی از خود نشان‌داد و به کلیسای جامع کرایست^[۵] در آکسفورد فرستاده شد تا جزو گروه کُر آن‌جا باشد، و بعدها از مدرسۀ این کلیسا دیپلم گرفت. هیو آلن^[۶] (۱۸۶۹ـ۱۹۴۶)، ارگ‌نواز، درس‌هایی دربارۀ آهنگ‌سازی به او داد. در ۱۹۲۳ نخستین برنامۀ خود را در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر^[۷]، سالزبورگ^[۸]، اجرا کرد و کوآرتت زهی اول تند و تیز او نیز در همین شهر به‌اجرا درآمد. نخستین اثر موفقیت‌آمیز والتون، کنسرتوی ویولای ۱۹۲۹، با تکنوازی هیندمیت اجرا شد و دو سال بعد نیز کانتات خشونت‌بار ضیافت بِلشَصَّر شاهد نخستین اجرای خود در لیدز بود. در ۱۹۳۴ سمفونی والتون در سی‌بمل مینور پیش از تکمیل در لندن به‌اجرا درآمد (قسمت فیناله سال بعد اضافه شد). در این اثر نیز، مثل کنسرتوی ویولا و سمفونی اول، تأثیرهای قارۀ اروپا، مانند استراوینسکی^[۹]، پولانک^[۱۰]، و پروکوفیف^[۱۱] مشخص است. جریان اندیشمندانه‌تر و نیمه‌رُمانتیکی نیز در آثار پس از جنگ او دیده می‌شود، که با اپرای ترویلوس و کرِسیدا^[۱۲] (۱۹۴۸ـ۱۹۵۴) آغاز شد و با کنسرتوی ویولن‌سل برای پیاتیگورسکی^[۱۳] ادامه یافت. از‌جمله آثار اوست: صحنه‌ای اپرای خرس^[۱۴] (از روی چخوف^[۱۵]، ۱۹۶۷)؛ موسیقی فیلم‌های هرطور که بخواهید^[۱۶]، هنری پنجم^[۱۷] و هَملِت^[۱۸] (اثر شکسپیر^[۱۹])، اولینِ انگشت‌شمارها^[۲۰] (شامل پرلود و فوگ آتشبار^[۲۱]). آوازی ترانه‌ای برای میز (غذای) لرد مِیور^[۲۲] برای سوپرانو و ارکستر یا پیانو (۱۹۶۲). ارکستری اوورتورهای دماغۀ پورتسموت^[۲۳] (از روی طراحی رولندسون^[۲۴]) و اسکاپینو^[۲۵]، مارش‌های تاج‌گذاری تاج امپراتوری^[۲۶] و گوی و عصای پادشاهی^[۲۷] (۱۹۳۷ و ۱۹۵۳)، بداهه‌پردازی‌هایی برمبنای یک امپرومپتو از بِنجامین بریتن^[۲۸] (۱۹۶۹).

↑ Facade
↑ Edith Sitwell
↑ Belshazzar’s Feast
↑ Variations on a Theme by Hindemith
↑ Christ Church Cathedral
↑ Hugh Allen
↑ International Society for Contemporary Music
↑ Salzburg
↑ Stravinsky
↑ Poulenc
↑ Prokofiev
↑ Troilus and Cressida
↑ Piatigorsky
↑ The Bear
↑ Chekhov
↑ As You like It
↑ Henry V
↑ Hamlet
↑ Shakespeare
↑ The First of the Few
↑ Spitfire
↑ A Song for the Lord Mayor’s Table
↑ Portsmouth Point
↑ Rowlandson
↑ Scapino
↑ Crown Imperial
↑ Orb and Sceptre
↑ Improvisations on an Impromptu of Benjamin Britten

[1] Facade

[2] Edith Sitwell

[3] Belshazzar’s Feast

[4] Variations on a Theme by Hindemith

[5] Christ Church Cathedral

[6] Hugh Allen

[7] International Society for Contemporary Music

[8] Salzburg

[9] Stravinsky

[10] Poulenc

[11] Prokofiev

[12] Troilus and Cressida

[13] Piatigorsky

[14] The Bear

[15] Chekhov

[16] As You like It

[17] Henry V

[18] Hamlet

[19] Shakespeare

[20] The First of the Few

[21] Spitfire

[22] A Song for the Lord Mayor’s Table

[23] Portsmouth Point

[24] Rowlandson

[25] Scapino

[26] Crown Imperial

[27] Orb and Sceptre

[28] Improvisations on an Impromptu of Benjamin Britten

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{جعبه زندگینامه|عنوان=ویلیام تِرنر والتون|نام=William Turner Walton|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۰۲م|تاریخ مرگ=۱۹۸۳م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=کلیسای جامع کرایست در آکسفورد|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=نما (۱۹۲۳)، اوراتوریوی ضیافت بِلشَصَّر (۱۹۳۱)، و واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از هیندمیت (۱۹۶۳)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}والتون، ویلیام تِرنر (۱۹۰۲ـ۱۹۸۳)(Walton, William Turner)
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=ویلیام تِرنر والتون|نام=William Turner Walton|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۰۲م|تاریخ مرگ=۱۹۸۳م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=کلیسای جامع کرایست در آکسفورد|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=نما (۱۹۲۳)، اوراتوریوی ضیافت بِلشَصَّر (۱۹۳۱)، و واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از هیندمیت (۱۹۶۳)
+صحنه‌ای اپرای خرس (از روی چخوف، ۱۹۶۷)؛ موسیقی فیلم‌های هرطور که بخواهید، هنری پنجم و هَملِت (اثر شکسپیر)، اولینِ انگشت‌شمارها (شامل پرلود و فوگ آتشبار)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
-[[File:40032300.jpg|thumb|والْتون، ويليام تِرنِر]]
+[[پرونده:Walton, William Turner.jpg|بندانگشتی|ویلیام ترنر والتون]]
+والتون، ویلیام تِرنر (۱۹۰۲ـ۱۹۸۳)(Walton, William Turner)
 آهنگ‌ساز انگلیسی. از‌جمله آثار اوست: ''نما''<ref>''Facade''</ref> (۱۹۲۳)، سلسله‌ای از قطعه‌های سازی که برای اجرا همراه با دکلمۀ اشعار سوررئالیستی ادیت سیتول<ref>Edith Sitwell
-</ref> طراحی شده‌اند؛ اوراتوریوی ''ضیافت بِلشَصَّر''<ref>''Belshazzar’s Feast'' </ref> (۱۹۳۱)، و ''واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از هیندمیت''<ref>''Variations on a Theme by Hindemith'' </ref> (۱۹۶۳). والتون در کودکی استعداد زیادی از خود نشان‌داد و به کلیسای جامع کرایست<ref>Christ Church Cathedral </ref> در [[آکسفورد]] فرستاده شد تا جزو گروه کُر آن‌جا باشد، و بعدها از مدرسۀ این کلیسا دیپلم گرفت. هیو آلن<ref>Hugh Allen </ref> (۱۸۶۹ـ۱۹۴۶)، [[ارگ|ارگ‌]]<nowiki/>نواز، درس‌هایی دربارۀ آهنگ‌سازی به او داد. در ۱۹۲۳ نخستین برنامۀ خود را در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر<ref>International Society for Contemporary Music </ref>، [[سالزبورگ، شهر|سالزبورگ]]<ref>Salzburg </ref>، اجرا کرد و [[کوآرتت زهی]] اول تند و تیز او نیز در همین شهر به‌اجرا درآمد. نخستین اثر موفقیت‌آمیز والتون، کنسرتوی ویولای ۱۹۲۹، با تکنوازی هیندمیت اجرا شد و دو سال بعد نیز کانتات خشونت‌بار ''ضیافت بِلشَصَّر'' شاهد نخستین اجرای خود در [[لیدز]] بود. در ۱۹۳۴ سمفونی والتون در سی‌بمل مینور پیش از تکمیل در [[لندن (انگلستان)|لندن]] به‌اجرا درآمد (قسمت فیناله سال بعد اضافه شد). در این اثر نیز، مثل کنسرتوی ویولا و سمفونی اول، تأثیرهای قارۀ اروپا، مانند [[استراوینسکی، ایگور (۱۸۸۲ـ۱۹۷۱)|استراوینسکی]]<ref>Stravinsky </ref>، [[پولانک، فرانسیس (۱۸۹۹ـ۱۹۶۳)|پولانک]]<ref>Poulenc</ref>، و [[پروکوفیف ، سرگی (۱۸۹۱ـ۱۹۵۳)|پروکوفیف]]<ref> Prokofiev</ref> مشخص است. جریان اندیشمندانه‌تر و نیمه‌رُمانتیکی نیز در آثار پس از جنگ او دیده می‌شود، که با اپرای ''ترویلوس و کرِسیدا''<ref>''Troilus and Cressida'' </ref> (۱۹۴۸ـ۱۹۵۴) آغاز شد و با کنسرتوی [[ویولنسل|ویولن‌سل]] برای پیاتیگورسکی<ref>Piatigorsky </ref> ادامه یافت. از‌جمله آثار اوست: صحنه‌ای اپرای ''خرس''<ref>''The Bear'' </ref> (از روی [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]]<ref>Chekhov</ref>، ۱۹۶۷)؛ موسیقی فیلم‌های ''هرطور که بخواهید''<ref>''As You like It'' </ref>، ''هنری پنجم''<ref>''Henry V'' </ref> و ''هَملِت''<ref>''Hamlet'' </ref> (اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare </ref>)، ''اولینِ انگشت‌شمارها''<ref>''The First of the Few'' </ref> (شامل پرلود و فوگ ''آتشبار''<ref>''Spitfire'' </ref>). آوازی ''ترانه‌ای برای میز (غذای) لرد مِیور''<ref>''A Song for the Lord Mayor’s Table''</ref> برای سوپرانو و ارکستر یا پیانو (۱۹۶۲). ارکستری اوورتورهای ''دماغۀ پورتسموت''<ref>''Portsmouth Point'' </ref> (از روی طراحی [[رولندسون، تامس (۱۷۵۷ـ۱۸۲۷)|رولندسون]]<ref>Rowlandson</ref>) و ''اسکاپینو''<ref>''Scapino'' </ref>، مارش‌های تاج‌گذاری ''تاج امپراتوری''<ref>''Crown Imperial'' </ref> و ''گوی و عصای پادشاهی''<ref>''Orb and Sceptre'' </ref> (۱۹۳۷ و ۱۹۵۳)، ''بداهه‌پردازی‌هایی برمبنای یک امپرومپتو از بِنجامین بریتن''<ref>''Improvisations on an Impromptu of Benjamin Britten''</ref> (۱۹۶۹).
+</ref> طراحی شده‌اند؛ اوراتوریوی ''ضیافت بِلشَصَّر''<ref>''Belshazzar’s Feast'' </ref> (۱۹۳۱)، و ''واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از هیندمیت''<ref>''Variations on a Theme by Hindemith'' </ref> (۱۹۶۳). والتون در کودکی استعداد زیادی از خود نشان‌داد و به کلیسای جامع کرایست<ref>Christ Church Cathedral </ref> در [[آکسفورد]] فرستاده شد تا جزو گروه کُر آن‌جا باشد، و بعدها از مدرسۀ این کلیسا دیپلم گرفت. هیو آلن<ref>Hugh Allen </ref> (۱۸۶۹ـ۱۹۴۶)، [[ارگ|ارگ‌]]<nowiki/>نواز، درس‌هایی دربارۀ آهنگ‌سازی به او داد. در ۱۹۲۳ نخستین برنامۀ خود را در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر<ref>International Society for Contemporary Music </ref>، [[سالزبورگ، شهر|سالزبورگ]]<ref>Salzburg </ref>، اجرا کرد و [[کوآرتت زهی]] اول تند و تیز او نیز در همین شهر به‌اجرا درآمد. نخستین اثر موفقیت‌آمیز والتون، کنسرتوی ویولای ۱۹۲۹، با تکنوازی هیندمیت اجرا شد و دو سال بعد نیز کانتات خشونت‌بار ''ضیافت بِلشَصَّر'' شاهد نخستین اجرای خود در [[لیدز]] بود. در ۱۹۳۴ سمفونی والتون در سی‌بمل مینور پیش از تکمیل در [[لندن (انگلستان)|لندن]] به‌اجرا درآمد (قسمت فیناله سال بعد اضافه شد). در این اثر نیز، مثل کنسرتوی ویولا و سمفونی اول، تأثیرهای قارۀ اروپا، مانند [[استراوینسکی، ایگور (۱۸۸۲ـ۱۹۷۱)|استراوینسکی]]<ref>Stravinsky </ref>، [[پولانک، فرانسیس (۱۸۹۹ـ۱۹۶۳)|پولانک]]<ref>Poulenc</ref>، و [[پروکوفیف، سرگی (۱۸۹۱ـ۱۹۵۳م)|پروکوفیف]]<ref> Prokofiev</ref> مشخص است. جریان اندیشمندانه‌تر و نیمه‌رُمانتیکی نیز در آثار پس از جنگ او دیده می‌شود، که با اپرای ''ترویلوس و کرِسیدا''<ref>''Troilus and Cressida'' </ref> (۱۹۴۸ـ۱۹۵۴) آغاز شد و با کنسرتوی [[ویولنسل|ویولن‌سل]] برای پیاتیگورسکی<ref>Piatigorsky </ref> ادامه یافت. از‌جمله آثار اوست: صحنه‌ای اپرای ''خرس''<ref>''The Bear'' </ref> (از روی [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]]<ref>Chekhov</ref>، ۱۹۶۷)؛ موسیقی فیلم‌های ''هرطور که بخواهید''<ref>''As You like It'' </ref>، ''هنری پنجم''<ref>''Henry V'' </ref> و ''هَملِت''<ref>''Hamlet'' </ref> (اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare </ref>)، ''اولینِ انگشت‌شمارها''<ref>''The First of the Few'' </ref> (شامل پرلود و فوگ ''آتشبار''<ref>''Spitfire'' </ref>). آوازی ''ترانه‌ای برای میز (غذای) لرد مِیور''<ref>''A Song for the Lord Mayor’s Table''</ref> برای سوپرانو و ارکستر یا پیانو (۱۹۶۲). ارکستری اوورتورهای ''دماغۀ پورتسموت''<ref>''Portsmouth Point'' </ref> (از روی طراحی [[رولندسون، تامس (۱۷۵۷ـ۱۸۲۷)|رولندسون]]<ref>Rowlandson</ref>) و ''اسکاپینو''<ref>''Scapino'' </ref>، مارش‌های تاج‌گذاری ''تاج امپراتوری''<ref>''Crown Imperial'' </ref> و ''گوی و عصای پادشاهی''<ref>''Orb and Sceptre'' </ref> (۱۹۳۷ و ۱۹۵۳)، ''بداهه‌پردازی‌هایی برمبنای یک امپرومپتو از بِنجامین بریتن''<ref>''Improvisations on an Impromptu of Benjamin Britten''</ref> (۱۹۶۹).
 &nbsp;