آکوردئون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آکوردئون (accordion)<br/> [[File:10161600.jpg|thumb|آکوردئون]]ساز موسیقی از نوع اُرگ با قَمیشِ آزاد<ref>free-reed</ref>، که از کیسه‌های هوایی چپ و راستی تشکیل شده است که یک دَم پیلی‌دار و قابل‌انعطاف آن‌ها را به‌هم وصل کرده‌اند. نوازندۀ آکوردئون<ref>akkordion</ref> با دست راست ملودی را روی کلاویه یا شستی‌گانِ پیانویی‌شکلی با ۲۶ تا ۳۴ کلاویه می‌نوازد، و در همان حال با دست چپ خود دکمه‌هایی فشاری را به‌کار می‌گیرد تا بسته به انتخابِ خود، نت‌های منفرد یا هارمونی‌های آکوردی مناسبی با استفاده از آن‌ها بنوازد. در | آکوردئون (accordion)<br/> [[File:10161600.jpg|thumb|آکوردئون]]ساز [[موسیقی]] از نوع [[ارگ|اُرگ]]<ref>organ</ref> با قَمیشِ آزاد<ref>free-reed</ref>، که از کیسه‌های هوایی چپ و راستی تشکیل شده است که یک دَم پیلی‌دار و قابل‌انعطاف آن‌ها را به‌هم وصل کرده‌اند. نوازندۀ آکوردئون<ref>akkordion</ref> با دست راست ملودی را روی [[کلاویه]]<ref>keyboard</ref> یا شستی‌گانِ پیانویی‌شکلی با ۲۶ تا ۳۴ کلاویه می‌نوازد، و در همان حال با دست چپ خود دکمه‌هایی فشاری را به‌کار می‌گیرد تا بسته به انتخابِ خود، نت‌های منفرد یا هارمونی‌های آکوردی مناسبی با استفاده از آن‌ها بنوازد. در ۱۸۲۲م فریدریش بوشمان<ref>Friedrich Buschmann</ref> این ساز را با نام هاندئولینه<ref>Handäoline</ref> در [[برلین]]<ref>Berlin</ref>، و در ۱۸۲۹م نیز سیریل دامین<ref>Cyrill Damien</ref> در [[وین]]<ref>Vienna</ref>، آن را با نام آکوردئون (در آلمانی به‌معنای «هارمونی») به ثبت رساندند. نواختن آکوردئون در سراسر جهان رواج دارد و در موسیقی مردمی [[آلمان]]<ref>Germany</ref>، [[فرانسه]]<ref>France</ref>، [[چین]]<ref>China</ref>، [[روسیه]]<ref>Russia</ref>، و [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]<ref>America</ref> استفاده می‌شود. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۰
آکوردئون (accordion)
ساز موسیقی از نوع اُرگ[۱] با قَمیشِ آزاد[۲]، که از کیسه‌های هوایی چپ و راستی تشکیل شده است که یک دَم پیلی‌دار و قابل‌انعطاف آن‌ها را به‌هم وصل کرده‌اند. نوازندۀ آکوردئون[۳] با دست راست ملودی را روی کلاویه[۴] یا شستی‌گانِ پیانویی‌شکلی با ۲۶ تا ۳۴ کلاویه می‌نوازد، و در همان حال با دست چپ خود دکمه‌هایی فشاری را به‌کار می‌گیرد تا بسته به انتخابِ خود، نت‌های منفرد یا هارمونی‌های آکوردی مناسبی با استفاده از آن‌ها بنوازد. در ۱۸۲۲م فریدریش بوشمان[۵] این ساز را با نام هاندئولینه[۶] در برلین[۷]، و در ۱۸۲۹م نیز سیریل دامین[۸] در وین[۹]، آن را با نام آکوردئون (در آلمانی به‌معنای «هارمونی») به ثبت رساندند. نواختن آکوردئون در سراسر جهان رواج دارد و در موسیقی مردمی آلمان[۱۰]، فرانسه[۱۱]، چین[۱۲]، روسیه[۱۳]، و امریکا[۱۴] استفاده می‌شود.