ابن عباس، عبدالله ( ـ ۶۸ق): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ابن عباس، عبدالله ( ـ ۶۸ق)<br> | ابن عباس، عبدالله ( ـ ۶۸ق)<br> | ||
<p>(عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب) مفسر، فقیه و صحابۀ جوان [[محمد (ص) (مکه ۵۳پیش از هجرت ـ مدینه ۱۱ق)|پیامبر]] (ص). عموزادۀ پیغمبر (ص) بود. به دلیل وسعت و کثرت دانش او را «حِبْرالاُمّه» (دانشمند امت) نامیدهاند. در زمان خلافت [[امام علی]] (ع) با ایشان به [[عراق]] رفت و در [[صفین، واقعه|جنگ صفین]] شرکت کرد و پس از آن حکومت [[بصره]] را پذیرفت. خلفای عباسی از نسل او هستند. خلفای راشدین غالباً او را تکریم میکردند. علم [[تفسیر]] و تأویل قرآن را نزد امام علی (ع) فراگرفت. در تفسیر خود به اشعار عربی استناد کرده است. تفسیری مدون از ابن عباس بهجا نمانده، بلکه آنچه اکنون به نام تفسیر ابن عباس به چاپ رسیده، همانی است که در میان دیگر تفاسیر و بیشتر ''تفسیر طبری'' آمده است. اثر دیگر وی لغتنامهای قرآنی است که با نام ''مسائل نافع ابن ازرق'' چاپ شده است. پس از شهادت امام علی (ع)، از عراق به [[ | <p>(عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب) مفسر، فقیه و صحابۀ جوان [[محمد (ص) (مکه ۵۳پیش از هجرت ـ مدینه ۱۱ق)|پیامبر]] (ص). عموزادۀ پیغمبر (ص) بود. به دلیل وسعت و کثرت دانش او را «حِبْرالاُمّه» (دانشمند امت) نامیدهاند. در زمان خلافت [[امام علی]] (ع) با ایشان به [[عراق]] رفت و در [[صفین، واقعه|جنگ صفین]] شرکت کرد و پس از آن حکومت [[بصره]] را پذیرفت. خلفای عباسی از نسل او هستند. خلفای راشدین غالباً او را تکریم میکردند. علم [[تفسیر]] و تأویل قرآن را نزد امام علی (ع) فراگرفت. در تفسیر خود به اشعار عربی استناد کرده است. تفسیری مدون از ابن عباس بهجا نمانده، بلکه آنچه اکنون به نام تفسیر ابن عباس به چاپ رسیده، همانی است که در میان دیگر تفاسیر و بیشتر ''تفسیر طبری'' آمده است. اثر دیگر وی لغتنامهای قرآنی است که با نام ''مسائل نافع ابن ازرق'' چاپ شده است. پس از شهادت امام علی (ع)، از عراق به [[طائف]] کوچید و تا مرگش در سن ۷۱سالگی در آنجا ماند. در اواخر عمر بینایی خود را از دست داده بود.</p> | ||
<br><!--11038500--> | <br><!--11038500--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۴۸
| عبدالله بن عباس | |
|---|---|
| درگذشت | ۶۸ق |
| ملیت | عرب |
| شغل و تخصص اصلی | مفسر و فقیه |
| لقب | حِبْرالاُمّه (دانشمند امت) |
| نام اصلی | عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب |
| آثار | مسائل نافع ابن ازرق |
| گروه مقاله | دین اسلام |
ابن عباس، عبدالله ( ـ ۶۸ق)
(عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب) مفسر، فقیه و صحابۀ جوان پیامبر (ص). عموزادۀ پیغمبر (ص) بود. به دلیل وسعت و کثرت دانش او را «حِبْرالاُمّه» (دانشمند امت) نامیدهاند. در زمان خلافت امام علی (ع) با ایشان به عراق رفت و در جنگ صفین شرکت کرد و پس از آن حکومت بصره را پذیرفت. خلفای عباسی از نسل او هستند. خلفای راشدین غالباً او را تکریم میکردند. علم تفسیر و تأویل قرآن را نزد امام علی (ع) فراگرفت. در تفسیر خود به اشعار عربی استناد کرده است. تفسیری مدون از ابن عباس بهجا نمانده، بلکه آنچه اکنون به نام تفسیر ابن عباس به چاپ رسیده، همانی است که در میان دیگر تفاسیر و بیشتر تفسیر طبری آمده است. اثر دیگر وی لغتنامهای قرآنی است که با نام مسائل نافع ابن ازرق چاپ شده است. پس از شهادت امام علی (ع)، از عراق به طائف کوچید و تا مرگش در سن ۷۱سالگی در آنجا ماند. در اواخر عمر بینایی خود را از دست داده بود.