کوردجو: تفاوت میان نسخه‌ها

Correggio
کوردجو; Correggio
زادروز	ح۱۴۹۴م;
درگذشت	۱۵۳۴م
ملیت	ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی	نقاش
نام اصلی	آنتونیو آلگری
آثار	معراج مریم عذرا (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م)، پرستش چوپانان، ژوپیتر و ایو (ح ۱۵۳۲م)، میلاد مسیح (درسدن)، عروسی قدیسه کاترین و ژوپیتر و آنتیوپه (لوور)، ودانائه (رم)
گروه مقاله	نگارگری و مجسمه سازی جهان

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۰۷

کورِدْجو (ح ۱۴۹۴م ـ۱۵۳۴م)(Correggio)

(نام اصلی: آنتونیو آلِگری^[۱]) نقاش ایتالیایی در دورۀ رنسانس متعالی^[۲]. از شکوهِ کلاسیک^[۳] هنرِ لئوناردو داوینچی^[۴] و تیسین^[۵] پیروی می‌کرد؛ لیکن تأکید بر حرکت و بازنمایی شکل‌های سیّال‌تر، و تضاد نور و سایه در آثارش ظهور شیوۀ باروک^[۶]را بشارت می‌داد. اقامتگاه دایمی‌اش پارما^[۷] بود، و در کلیسای جامع آن، نقاشی‌های خیره‌کننده‌ای را با ژرفانمایی‌های شکوهمند نقاشی کرد. اثر نظرگیر معراج مریم عذرا^[۸] (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م) از آن جمله است. پرده‌های دینی‌اش، همچون صحنۀ شبانۀ پرستش چوپانان^[۹] (ح ‌۱۵۲۷ـ۱۵۳۰م، نگارخانۀ نقاشی درسدن^[۱۰])، و صحنه‌های اساطیری‌اش ازجمله ژوپیتر و ایو^[۱۱] (ح ۱۵۳۲م، مجموعۀ والاس، لندن^[۱۲]) در قرن ۱۸م ستایش بسیاری را برانگیخت. کوردجوی جوان در کارگاه بیانکی فرّاری^[۱۳] در مودنا^[۱۴]، و در مانتوا^[۱۵] نزد مانتنیا^[۱۶] هنر آموخت؛ با این حال بیشتر مجذوب استادی لئوناردو بود، و تأثیر او در سایه‌روشن‌کاری‌های تدریجی و دقیقش مشهود است. بیشتر اوقاتش را در پارما و شهر زادگاهش گذراند، لیکن نقل است که از رُم نیز دیدن کرد، و از دیوارنگاره‌های بزرگ میکلانژ و رافائل^[۱۷] تأثیر گرفت، و با توان و جسارتی آشکار، به اجرای مجموعه دیوارنگاره‌های پارما پرداخت. دیوارنگاره‌های کامرا دی سان پائولو^[۱۸] (تالار مادر روحانی) در صومعۀ قدّیس لودوویکو^[۱۹] (۱۵۱۸م) نخستینِ آن‌ها بود؛ لیکن معراج مسیح^[۲۰] برای سقف‌ گنبدی سان جووانّی^[۲۱] (۱۵۲۰ـ۱۵۲۳م) و معراج مریم عذرا برای کلیسای جامع پارما (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م)، که کمال ستایش تیسین را برانگیخت، اوج قدرت کوردجو را بازمی‌تابند. گروه‌بندی‌های نمایشیِ ‌جسورانه‌اش که کثیری پیکره را دربرمی‌گیرند، بشارتی است بر شیوۀ باروک در تزیین کلیسا. در نقاشی رنگ‌وروغن، اسلوبی عالی را تکامل بخشید، که برخی از نمونه‌های گزیدۀ آن عبارت‌اند از میلاد مسیح^[۲۲] (درسدن)، عروسی قدیسه کاترین^[۲۳] و ژوپیتر و آنتیوپه^[۲۴] (لوور^[۲۵])، ودانائه^[۲۶] (رم). در درونمایه‌های غیردینی‌اش نوعی جاذبۀ جسمانی، و حجم‌نمایی ملایم مشهود است، که جنبۀ دیگری از نبوغ او، و الگویی برای هنرمندانِ ضد نهضت اصلاح دین^[۲۷] بود.

↑ Antonio Allegri
↑ High Renaissance
↑ classical
↑ Leonardo da Vinci
↑ Titian
↑ baroque
↑ Parma
↑ Assumption of the Virgin
↑ Adoration of the Shepherds
↑ Gemäldegalerie, Dresden
↑ Jupiter and Io
↑ Wallace Collection, London
↑ Bianchi Ferrari
↑ Modena
↑ Mantua
↑ Mantegna
↑ Raphael
↑ Camera di San Paolo
↑ St Lodovico
↑ Assumption of Christ
↑ San Giovanni
↑ Nativity
↑ The Marriage of St Catherine
↑ Jupiter and Antiope
↑ Louvre
↑ Danaë
↑ Counter-Reformation

[1] Antonio Allegri

[2] High Renaissance

[3] ssical

[4] Leonardo da Vinci

[5] Titian

[6] roque

[7] Parma

[8] Assumption of the Virgin

[9] Adoration of the Shepherds

[10] Gemäldegalerie, Dresden

[11] Jupiter and Io

[12] Wallace Collection, London

[13] Bianchi Ferrari

[14] Modena

[15] Mantua

[16] Mantegna

[17] Raphael

[18] Camera di San Paolo

[19] St Lodovico

[20] Assumption of Christ

[21] San Giovanni

[22] Nativity

[23] The Marriage of St Catherine

[24] Jupiter and Antiope

[25] Louvre

[26] Danaë

[27] Counter-Reformation

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-کورِدْجو (ح ۱۴۹۴م ـ۱۵۳۴)(Correggio)
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=کوردجو|نام=Correggio|نام دیگر=|نام اصلی=آنتونیو آلگری|نام مستعار=|لقب=|زادروز=ح۱۴۹۴م|تاریخ مرگ=۱۵۳۴م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=معراج مریم عذرا (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م)، پرستش چوپانان، ژوپیتر و ایو (ح ۱۵۳۲م)، میلاد مسیح (درسدن)، عروسی قدیسه کاترین و ژوپیتر و آنتیوپه (لوور)، ودانائه (رم)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
+[[پرونده:35348800-2.jpg|بندانگشتی|عروسی قدیسه کاترین اثر کوردجو]]
-[[File:35348800.jpg|thumb|تابلو عروسي قديسه کاترين، اثر کوردجو]]
+کورِدْجو (ح ۱۴۹۴م ـ۱۵۳۴م)(Correggio)
 (نام اصلی: آنتونیو آلِگری<ref>Antonio Allegri
-</ref>) نقاش ایتالیایی در دورۀ رنسانس متعالی<ref>High Renaissance </ref>. از شکوهِ کلاسیک<ref>classical</ref> هنرِ لئوناردو داوینچی<ref> Leonardo da Vinci </ref> و تیسین<ref>Titian</ref> پیروی می‌کرد؛ لیکن تأکید بر حرکت و بازنمایی شکل‌های سیّال‌تر، و تضاد نور و سایه در آثارش ظهور شیوۀ باروک<ref> baroque </ref>را بشارت می‌داد. اقامتگاه دایمی‌اش پارما<ref>Parma </ref> بود، و در کلیسای جامع آن، نقاشی‌های خیره‌کننده‌ای را با ژرفانمایی‌های شکوهمند نقاشی کرد. اثر نظرگیر ''معراج مریم عذرا''<ref>''Assumption of the Virgin'' </ref> (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰) از آن جمله است. پرده‌های دینی‌اش، همچون صحنۀ شبانۀ ''پرستش چوپانان''<ref>''Adoration of the Shepherds''</ref> (ح ‌۱۵۲۷ـ۱۵۳۰، نگارخانۀ نقاشی درسدن<ref> Gemäldegalerie, Dresden</ref>)، و صحنه‌های اساطیری‌اش ازجمله ''ژوپیتر و ایو''<ref> ''Jupiter and Io''</ref> (ح ۱۵۳۲، مجموعۀ والاس، لندن<ref> Wallace Collection, London</ref>) در قرن ۱۸ ستایش بسیاری را برانگیخت. کوردجوی جوان در کارگاه بیانکی فرّاری<ref> Bianchi Ferrari </ref> در مودنا<ref>Modena </ref>، و در مانتوا<ref>Mantua </ref> نزد مانتنیا<ref>Mantegna</ref> هنر آموخت؛ با این حال بیشتر مجذوب استادی لئوناردو بود، و تأثیر او در سایه‌روشن‌کاری‌های تدریجی و دقیقش مشهود است. بیشتر اوقاتش را در پارما و شهر زادگاهش گذراند، لیکن نقل است که از رُم نیز دیدن کرد، و از دیوارنگاره‌های بزرگ میکلانژ و رافائل<ref> Raphael </ref> تأثیر گرفت، و با توان و جسارتی آشکار، به اجرای مجموعه دیوارنگاره‌های پارما پرداخت. دیوارنگاره‌های کامرا دی سان پائولو<ref>''Camera di San Paolo''</ref> (تالار مادر روحانی) در صومعۀ قدّیس لودوویکو<ref> St Lodovico</ref> (۱۵۱۸) نخستینِ آن‌ها بود؛ لیکن ''معراج مسیح''<ref> ''Assumption of Christ''</ref> برای سقف‌ گنبدی سان جووانّی<ref> San Giovanni</ref> (۱۵۲۰ـ۱۵۲۳) و ''معراج مریم عذرا'' برای کلیسای جامع پارما (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰)، که کمال ستایش تیسین را برانگیخت، اوج قدرت کوردجو را بازمی‌تابند. گروه‌بندی‌های نمایشیِ ‌جسورانه‌اش که کثیری پیکره را دربرمی‌گیرند، بشارتی است بر شیوۀ باروک در تزیین کلیسا. در نقاشی رنگ‌وروغن، اسلوبی عالی را تکامل بخشید، که برخی از نمونه‌های گزیدۀ آن عبارت‌اند از ''میلاد مسیح''<ref> ''Nativity''</ref> (درسدن)، ''عروسی قدیسه کاترین''<ref> ''The Marriage of St Catherine''</ref> و ''ژوپیتر و آنتیوپه''<ref> ''Jupiter and Antiope''</ref> (لوور<ref> Louvre </ref>)، و''دانائه''<ref>''Danaë ''</ref> (رم). در درونمایه‌های غیردینی‌اش نوعی جاذبۀ جسمانی، و حجم‌نمایی ملایم مشهود است، که جنبۀ دیگری از نبوغ او، و الگویی برای هنرمندانِ ضد نهضت اصلاح دین<ref>Counter-Reformation</ref> بود.
+</ref>) نقاش ایتالیایی در دورۀ رنسانس متعالی<ref>High Renaissance </ref>. از شکوهِ کلاسیک<ref>classical</ref> هنرِ [[داوینچی، لئوناردو|لئوناردو داوینچی]]<ref> Leonardo da Vinci </ref> و [[تیسین]]<ref>Titian</ref> پیروی می‌کرد؛ لیکن تأکید بر حرکت و بازنمایی شکل‌های سیّال‌تر، و تضاد نور و سایه در آثارش ظهور شیوۀ باروک<ref> baroque </ref>را بشارت می‌داد. اقامتگاه دایمی‌اش [[پارما، شهر|پارما]]<ref>Parma </ref> بود، و در کلیسای جامع آن، نقاشی‌های خیره‌کننده‌ای را با ژرفانمایی‌های شکوهمند نقاشی کرد. اثر نظرگیر ''معراج مریم عذرا''<ref>''Assumption of the Virgin'' </ref> (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م) از آن جمله است. پرده‌های دینی‌اش، همچون صحنۀ شبانۀ ''پرستش چوپانان''<ref>''Adoration of the Shepherds''</ref> (ح ‌۱۵۲۷ـ۱۵۳۰م، نگارخانۀ نقاشی [[درسدن]]<ref> Gemäldegalerie, Dresden</ref>)، و صحنه‌های اساطیری‌اش ازجمله ''ژوپیتر و ایو''<ref> ''Jupiter and Io''</ref> (ح ۱۵۳۲م، مجموعۀ والاس، لندن<ref> Wallace Collection, London</ref>) در قرن ۱۸م ستایش بسیاری را برانگیخت. کوردجوی جوان در کارگاه بیانکی فرّاری<ref> Bianchi Ferrari </ref> در [[مودنا، شهر|مودنا]]<ref>Modena </ref>، و در [[مانتوا، شهر|مانتوا]]<ref>Mantua </ref> نزد [[مانتنیا، آندرآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶)|مانتنیا]]<ref>Mantegna</ref> هنر آموخت؛ با این حال بیشتر مجذوب استادی لئوناردو بود، و تأثیر او در سایه‌روشن‌کاری‌های تدریجی و دقیقش مشهود است. بیشتر اوقاتش را در پارما و شهر زادگاهش گذراند، لیکن نقل است که از رُم نیز دیدن کرد، و از دیوارنگاره‌های بزرگ [[میکلانژ]] و [[رافائل سانتسیو|رافائل]]<ref> Raphael </ref> تأثیر گرفت، و با توان و جسارتی آشکار، به اجرای مجموعه دیوارنگاره‌های پارما پرداخت. دیوارنگاره‌های کامرا دی سان پائولو<ref>''Camera di San Paolo''</ref> (تالار مادر روحانی) در صومعۀ قدّیس لودوویکو<ref> St Lodovico</ref> (۱۵۱۸م) نخستینِ آن‌ها بود؛ لیکن ''معراج مسیح''<ref> ''Assumption of Christ''</ref> برای سقف‌ گنبدی سان جووانّی<ref> San Giovanni</ref> (۱۵۲۰ـ۱۵۲۳م) و ''معراج مریم عذرا'' برای کلیسای جامع پارما (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م)، که کمال ستایش تیسین را برانگیخت، اوج قدرت کوردجو را بازمی‌تابند. گروه‌بندی‌های نمایشیِ ‌جسورانه‌اش که کثیری پیکره را دربرمی‌گیرند، بشارتی است بر شیوۀ باروک در تزیین کلیسا. در نقاشی رنگ‌وروغن، اسلوبی عالی را تکامل بخشید، که برخی از نمونه‌های گزیدۀ آن عبارت‌اند از ''میلاد مسیح''<ref> ''Nativity''</ref> (درسدن)، ''عروسی قدیسه کاترین''<ref> ''The Marriage of St Catherine''</ref> و ''ژوپیتر و آنتیوپه''<ref> ''Jupiter and Antiope''</ref> (لوور<ref> Louvre </ref>)، و''دانائه''<ref>''Danaë ''</ref> (رم). در درونمایه‌های غیردینی‌اش نوعی جاذبۀ جسمانی، و حجم‌نمایی ملایم مشهود است، که جنبۀ دیگری از نبوغ او، و الگویی برای هنرمندانِ ضد نهضت اصلاح دین<ref>Counter-Reformation</ref> بود.
 &nbsp;