احمد رحمانی پور: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
رحمانیپور، از سال 1333 همکاریش را با رادیو در ارکستر شمارهی یک (به رهبری روحاللَّه خالقی) شروع کرده و سپس با ارکستر سازهای ملی ایران (به رهبری [[مهدی | نوازندهی ایرانی تار. ضمن گذراندن تحصیلات ابتدایی و دورهی اول متوسطه، نزد پدرش با نواختن تار آشنا شد. در سال 1328ش، در سن چهارده سالگی به [[هنرستان موسیقی ملی]] رفت و به پیشنهاد [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روحاللَّه خالقی]]، در رشتهی نوازندگی تار مشغول تحصیل شد. مهمترین استاد او در این دوره [[معروفی، موسی|موسی معروفی]] بوده است. بعد از این، مدت 5 سال در کلاس [[زرین پنجه، نصرالله (تهران ۱۲۸۵ـ همان جا ۱۳۶۰ش)|نصراللَّه زرینپنجه]] آموزش میبیند. از دیگر اساتید تار او باید به سلیمان سپانلو (مدرس و نوازندهی تار و ویولن) که از شاگردان [[وزیری، علینقی (تهران ۱۲۶۶ـ همان جا ۱۳۵۸ش)|علینقی وزیری]] بوده، اشاره کرد. رحمانیپور ضمن آموزش تار در هنرستان، نواختن سازهای کلارینت (زیر نظر [[وزیری تبار، حسینعلی (۱۲۸۵ـ تهران ۱۳۳۷ش)|حسینعلی وزیریتبار]])، سهتار (زیر نظر [[عبادی، احمد (تهران ۱۲۸۵ـ۱۳۷۱ش)|احمد عبادی]]) و تنبک (زیر نظر [[حسین تهرانی|حسین تهرانی]]) را نیز یاد گرفته. او پس از دریافت دیپلم موسیقی، به توصیهی [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روحاللَّه خالقی]]، مدت یک سال نیز نزد [[وزیری، علینقی (تهران ۱۲۶۶ـ همان جا ۱۳۵۸ش)|علینقی وزیری]] آموزش میبیند و در نهایت برای آشنایی با شیوهی نوازندگی [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبر شهنازی]] و فراگیری ردیفهای او مدتها نیز در کلاس وی تعلیم میگیرد. | ||
رحمانیپور، از سال 1333 همکاریش را با رادیو در ارکستر شمارهی یک (به رهبری روحاللَّه خالقی) شروع کرده و سپس با ارکستر سازهای ملی ایران (به رهبری [[مفتاح، مهدی (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۷۵ش)|مهدی مفتاح]]) نیز تا سال 1355 همکاری میکند. او همچنین از سال 1338 با برنامهی دوم تلویزیون نیز همکاری کرده است. از دیگر فعالیتهای وی میتوان به همکاری با ارکستر [[نصرت الله گلپایگانی|نصرتاللَّه گلپایگانی]] و ارکستر سازهای ملی ایران (به رهبری [[پایور، فرامرز|فرامرز پایور]]) اشاره کرد. | |||
رحمانیپور همراه با ارکسترهای مختلف در کنسرتهایی به نفع جذامخانهی مشهد، آسایشگاه امینآباد، تالار فرهنگ و شیر و خورشید وقت (هلال احمر) شرکت کرده است. او همچنین برای شناساندن موسیقی سنتی ایران، همراه ارکسترهای وزارت فرهنگ و هنر مسافرتهای متعددی به کشورهای [[آلمان]]، [[امریکا، ایالات متحده|آمریکا]]، [[انگلستان]]، [[فرانسه]]، [[ژاپن]]، [[افغانستان]]، [[هندوستان]]، [[پاکستان]] و [[مصر]] داشته. [[محمود رحمانی پور|محمود رحمانیپور]] (نوازندهی [[ویولن]]) برادر اوست. | رحمانیپور همراه با ارکسترهای مختلف در کنسرتهایی به نفع جذامخانهی مشهد، آسایشگاه امینآباد، تالار فرهنگ و شیر و خورشید وقت (هلال احمر) شرکت کرده است. او همچنین برای شناساندن موسیقی سنتی ایران، همراه ارکسترهای وزارت فرهنگ و هنر مسافرتهای متعددی به کشورهای [[آلمان]]، [[امریکا، ایالات متحده|آمریکا]]، [[انگلستان]]، [[فرانسه]]، [[ژاپن]]، [[افغانستان]]، [[هندوستان]]، [[پاکستان]] و [[مصر]] داشته. [[محمود رحمانی پور|محمود رحمانیپور]] (نوازندهی [[ویولن]]) برادر اوست. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۳۲
| احمد رحمانیپور | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1314ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان موسیقی ملی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازندهی تار |
| سبک | سنتی |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | محمود رحمانیپور (برادر) |
احمد رحمانیپور (تهران 1314ش- )
نوازندهی ایرانی تار. ضمن گذراندن تحصیلات ابتدایی و دورهی اول متوسطه، نزد پدرش با نواختن تار آشنا شد. در سال 1328ش، در سن چهارده سالگی به هنرستان موسیقی ملی رفت و به پیشنهاد روحاللَّه خالقی، در رشتهی نوازندگی تار مشغول تحصیل شد. مهمترین استاد او در این دوره موسی معروفی بوده است. بعد از این، مدت 5 سال در کلاس نصراللَّه زرینپنجه آموزش میبیند. از دیگر اساتید تار او باید به سلیمان سپانلو (مدرس و نوازندهی تار و ویولن) که از شاگردان علینقی وزیری بوده، اشاره کرد. رحمانیپور ضمن آموزش تار در هنرستان، نواختن سازهای کلارینت (زیر نظر حسینعلی وزیریتبار)، سهتار (زیر نظر احمد عبادی) و تنبک (زیر نظر حسین تهرانی) را نیز یاد گرفته. او پس از دریافت دیپلم موسیقی، به توصیهی روحاللَّه خالقی، مدت یک سال نیز نزد علینقی وزیری آموزش میبیند و در نهایت برای آشنایی با شیوهی نوازندگی علیاکبر شهنازی و فراگیری ردیفهای او مدتها نیز در کلاس وی تعلیم میگیرد.
رحمانیپور، از سال 1333 همکاریش را با رادیو در ارکستر شمارهی یک (به رهبری روحاللَّه خالقی) شروع کرده و سپس با ارکستر سازهای ملی ایران (به رهبری مهدی مفتاح) نیز تا سال 1355 همکاری میکند. او همچنین از سال 1338 با برنامهی دوم تلویزیون نیز همکاری کرده است. از دیگر فعالیتهای وی میتوان به همکاری با ارکستر نصرتاللَّه گلپایگانی و ارکستر سازهای ملی ایران (به رهبری فرامرز پایور) اشاره کرد.
رحمانیپور همراه با ارکسترهای مختلف در کنسرتهایی به نفع جذامخانهی مشهد، آسایشگاه امینآباد، تالار فرهنگ و شیر و خورشید وقت (هلال احمر) شرکت کرده است. او همچنین برای شناساندن موسیقی سنتی ایران، همراه ارکسترهای وزارت فرهنگ و هنر مسافرتهای متعددی به کشورهای آلمان، آمریکا، انگلستان، فرانسه، ژاپن، افغانستان، هندوستان، پاکستان و مصر داشته. محمود رحمانیپور (نوازندهی ویولن) برادر اوست.