همایون، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ ژنو ۱۳۸۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


هُمایون، داریوش (تهران ۱۳۰۷‌‌ـ ژنو ۱۳۸۹ش)<br>
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}هُمایون، داریوش (تهران ۱۳۰۷‌‌ـ ژنو ۱۳۸۹ش)<br>
[[پرونده: 41106600.jpg | بندانگشتی|هُمايون، داريوش]]روزنامه‌نگار و فعال سیاسی ایرانــــی. تحصیلات دورۀ متوسطه را در دبیرستان‌های البرز و دارایی به انجام رساند. در رشتۀ حقوق در دانشگاه تهران تحصیل کرد و در دوران دانشجویی که همزمان با ایام نهضت ملی‌کردن صنعت نفت بود، به عضویت حزب سوسیالیست ملی کارگران (سومکا) درآمد؛ اعضای این تشکیلات عقاید افراطی ناسیونال ـ فاشیستی داشتند و با مخالفین خود با خشونت بسیار رفتار می‌کردند و به تقلید از حزب نازی آلمان یونیفورم سیاه می‌پوشیدند و بر آستین پیراهنشان علامتی شبیه صلیب شکسته را نقش می‌کردند. داریوش همایون فعالیت‌های مطبوعاتی خود را از ۱۳۲۸ با انتشار مجلۀ هنری ''جام جم'' آغاز کرد. او ابتدا در چاپخانه روزنامۀ ''اطلاعات'' مشغول به‌کار شد و پس از مدتی به تحریریه روزنامه ''اطلاعات'' راه یافت و از ۱۳۳۴ خبرنگار سرویس سیاسی آن روزنامه شد. او پس از تأسیس سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، بیشتر وقت خود را در اختیار این سندیکا گذاشت و پس از مدتی به‌عنوان دبیر دوم آن برگزیده شد. وی بنیانگذار و سرپرست روزنامه ''آیندگان'' و در اواخر دورۀ پهلوی وزیر اطلاعات بود و روابط نزدیکی با دربار پهلوی داشت و نیز همسر هما زاهدی، خواهر اردشیر زاهدی بود.  
[[پرونده: 41106600.jpg | بندانگشتی|هُمايون، داريوش]]روزنامه‌نگار و فعال سیاسی ایرانی. تحصیلات دورۀ متوسطه را در دبیرستان‌های البرز و دارایی به انجام رساند. در رشتۀ حقوق در دانشگاه تهران تحصیل کرد و در دوران دانشجویی که همزمان با ایام نهضت ملی‌کردن صنعت نفت بود، به عضویت حزب سوسیالیست ملی کارگران (سومکا) درآمد؛ اعضای این تشکیلات عقاید افراطی ناسیونال ـ فاشیستی داشتند و با مخالفین خود با خشونت بسیار رفتار می‌کردند و به تقلید از حزب نازی آلمان یونیفورم سیاه می‌پوشیدند و بر آستین پیراهنشان علامتی شبیه صلیب شکسته را نقش می‌کردند. داریوش همایون فعالیت‌های مطبوعاتی خود را از ۱۳۲۸ با انتشار مجلۀ هنری ''جام جم'' آغاز کرد. او ابتدا در چاپخانه روزنامۀ ''اطلاعات'' مشغول به‌کار شد و پس از مدتی به تحریریه روزنامه ''اطلاعات'' راه یافت و از ۱۳۳۴ خبرنگار سرویس سیاسی آن روزنامه شد. او پس از تأسیس سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، بیشتر وقت خود را در اختیار این سندیکا گذاشت و پس از مدتی به‌عنوان دبیر دوم آن برگزیده شد. وی بنیانگذار و سرپرست روزنامه ''آیندگان'' و در اواخر دورۀ پهلوی وزیر اطلاعات بود و روابط نزدیکی با دربار پهلوی داشت و نیز همسر هما زاهدی، خواهر اردشیر زاهدی بود.  
مقاله‌ی [[برادران همایون]] نیز دیده شود.<br><!--41106600-->
مقاله‌ی [[همایون، برادران|برادران همایون]] نیز دیده شود.<br><!--41106600-->
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۳۰

جعبه زندگینامه

هُمایون، داریوش (تهران ۱۳۰۷‌‌ـ ژنو ۱۳۸۹ش)

هُمايون، داريوش

روزنامه‌نگار و فعال سیاسی ایرانی. تحصیلات دورۀ متوسطه را در دبیرستان‌های البرز و دارایی به انجام رساند. در رشتۀ حقوق در دانشگاه تهران تحصیل کرد و در دوران دانشجویی که همزمان با ایام نهضت ملی‌کردن صنعت نفت بود، به عضویت حزب سوسیالیست ملی کارگران (سومکا) درآمد؛ اعضای این تشکیلات عقاید افراطی ناسیونال ـ فاشیستی داشتند و با مخالفین خود با خشونت بسیار رفتار می‌کردند و به تقلید از حزب نازی آلمان یونیفورم سیاه می‌پوشیدند و بر آستین پیراهنشان علامتی شبیه صلیب شکسته را نقش می‌کردند. داریوش همایون فعالیت‌های مطبوعاتی خود را از ۱۳۲۸ با انتشار مجلۀ هنری جام جم آغاز کرد. او ابتدا در چاپخانه روزنامۀ اطلاعات مشغول به‌کار شد و پس از مدتی به تحریریه روزنامه اطلاعات راه یافت و از ۱۳۳۴ خبرنگار سرویس سیاسی آن روزنامه شد. او پس از تأسیس سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، بیشتر وقت خود را در اختیار این سندیکا گذاشت و پس از مدتی به‌عنوان دبیر دوم آن برگزیده شد. وی بنیانگذار و سرپرست روزنامه آیندگان و در اواخر دورۀ پهلوی وزیر اطلاعات بود و روابط نزدیکی با دربار پهلوی داشت و نیز همسر هما زاهدی، خواهر اردشیر زاهدی بود.

مقاله‌ی برادران همایون نیز دیده شود.