دارلینگتون، شهر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور =انگلستان | |||
| نام فارسی = دارلینْگتون | |||
|نام لاتین =Darlington | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = | |||
| شهرستان = | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = شمال شرقی انگلستان. کنار رود اسکرن، ۵۳کیلومتری جنوب نیوکاسل | |||
| جمعیت = 107,800 نفر (2022) | |||
| مساحت = 19.73 کیلومتر مربع | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا = | |||
| تولیدات و صنایع مهم = صنایع ماشینآلات سنگین، پلسازی و تولید فرآوردههای آهنی و فولادی، کاموا، قطعات خودرو، پارچه و لوازم آشپزخانه و حمام | |||
| برخی بناهای مهم = | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = | |||
}} | |||
[[پرونده:20013100-2.jpg|بندانگشتی|ساختمان شهرداری دارلینگتون]] | [[پرونده:20013100-2.jpg|بندانگشتی|ساختمان شهرداری دارلینگتون]] | ||
دارلینْگتون، شهر (Darlington) | دارلینْگتون، شهر (Darlington) | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۲۸
| دارلینگتون، شهر | |
|---|---|
| کشور | انگلستان |
| نام فارسی | دارلینْگتون |
| نام لاتین | Darlington |
| جمعیت | 107,800 نفر (2022) |
| موقعیت | شمال شرقی انگلستان. کنار رود اسکرن، ۵۳کیلومتری جنوب نیوکاسل |
| تولیدات و صنایع مهم | صنایع ماشینآلات سنگین، پلسازی و تولید فرآوردههای آهنی و فولادی، کاموا، قطعات خودرو، پارچه و لوازم آشپزخانه و حمام |
| مساحت | 19.73 کیلومتر مربع |
دارلینْگتون، شهر (Darlington)
شهر صنعتی و مرکز اداری ناحیۀ[۱] دارلینگتون در شمال شرقی انگلستان. کنار رود اسکرن[۲]. نزدیک محل تلاقی آن با رود تیز[۳]، به فاصلۀ ۵۳کیلومتری جنوب نیوکاسل[۴] قرار دارد. جمعیت آن 107,800 نفر (2022) و مساحتش 19.73 کیلومتر مربع است. تا ۱۹۹۷ بخشی از بخش دارِم[۵] بود. صنایع آن عبارتاند از ماشینآلات سنگین، پلسازی و تولید فرآوردههای آهنی و فولادی، کاموا، قطعات خودرو، پارچه و لوازم آشپزخانه و حمام. نخستین راهآهن مسافری جهان بین دارلینگتون و استاکتون[۶] در ۲۷ سپتامبر ۱۸۲۵ گشایش یافت. دارلینگتون در مرکز زمین پست تیز[۷]، در شکاف وسیعی بین خارستان[۸]های یورکشر شمالی[۹] و پنین[۱۰]، واقع شده است که گذرگاه ساحل شرقی را بین انگلستان و اسکاتلند تشکیل میدهد. دارلینگتون، که از قرن ۱۰م مرکز خدمات محلی و دادوستد بود، تا قرن ۱۹ بهمنزلۀ مرکز تولید پشم و نساجی توسعه یافت. با احداث راهآهن در قرن ۱۹ اهمیت صنعتی آن افزایش پیدا کرد. توسعۀ سریع شهر ادامه داشت و دارلینگتون به مرکز مهندسی راهآهن و تولید لوکوموتیو، واگن و ریل تبدیل شد. کارگاههای مهندسی راهآهن در ۱۹۶۶ بسته شدند.